673
چمن خوردن سگ - چرا سگ ها چمن و علف می خورند؟
دلایل چمن خوردن سگ ها چیست؟ چمن و علف خوردن توسط سگ چه عوارضی دارد؟ چگونه میتوان سگ خود را از علف خواری منع کرد؟
چمن خوردن سگها پدیدهای غیر معمول نیست و تعداد زیادی از صاحبان سگها این مسئله را گزارش دادهاند که سگشان حین پیادهروی یا ورزش در پارک و چمنزار اقدام به خوردن چمنها میکند.
عموم دلایل زیادی را برای عمل چمن خوردن سگها ذکر کرده اند که بیشترین آنها که سینه به سینه نقل شدهاند عبارتند از :
- سگ برای القای استفراغ اقدام به علفخواری میکند و این مسئله به این دلیل است که جیز غیر مجازی خورده که میخواهد با استفراغ از شر آن خلاص شود و یا دچار مشکلات معدهای و رودهای است.
- مورد بعدی که عموم نقل میکنند مسئلهی کمبود مواد مغذی و برخی مواد مانند فیبر است که سگ سعی میکند با علفخواری آن را جبران کند.
در ادامه با ما همراه باشید تا با عمده دلایل چمن خوردن سگها آشنا شوید و بررسی کنیم که دلایل حقیقی این امر چقدر با باورهای عامه تطابق دارد.
چرا سگها چمن میخورند؟
حدس و گمانها و نظریه های زیادی پیرامون چمن خوردن سگها وجود دارد، همچنین تحقیقاتی در این زمینه طی سالها صورت گرفته و فرضیه هایی مطرح شده اما حقیقت این است که هیچ کس با اطمینان نمیداند دلیل قطعی این مساله چیست. با این حال، محققان بر اساس تحقیقاتی که انجام میدهند، چند نظریه ایجاد کردهاند و برخی افسانهها در این زمینه را رد کردهاند.
چمن خوردن ناشی از رفتار غریزی:
برخی دانشمندان عقیده دارند که رفتار چمن خواری ممکن از اجداد و هم خانواده های آنان به ارث رسیده باشد.
با تحقیقاتی که روی گرگها و تعدای از سگسانان وحشی مثل روباه، شغال، گرگ و غیره انجام شده، دانشمندان به این نتیجه رسیدهاند که 2 الی 10 درصد محتویات معدهی آنان از علفها و گیاهان بوده است.
چمن خوردن سگها ناشی از کمبود های تغذیهای:
در سال 2007 میلادی، گروهی از محققان یک سگ از نژاد پودل که یازده سال سن داشت و مدت هفت سال بود که چمن و گیاه میخورد را مورد تحقیق و آزمایش قرار دارند. محققان دریافتند که فیبر در جیره حیوان وجود نداشته و دلیل اینکه آن سگ به علف خواری روی آورده. آنان جیره غذایی سگ را تغییر دادند و به او غذای خشک تجاری با درصد فیبر بالا دادند و پس از گذشت اندکی مشاهده کردند که به طور کامل رفتار علفخواری و چمن خوردن در آن سگ حذف شد و وضعیت گوارشی به ثبات رسید.
زیرا متعاقب علفخواری طولانی مدت دچار استفراغ های مزمن و عوارض گوارشی شده بود که بعد از اصلاح جیره مشکلات گوارشی برطرف شده و حیوان به ثبات رسید.
آیا واقعاً سگها توانایی هضم چمن و گیاهان را دارند؟؟
سگها در درجه اول گوشتخوار هستند، یعنی رژیم غذایی آنان گوشت است و دستگاه گوارششان برای این رژیم تمایز یافته است. در این بین مطالعات اخیر نشان دادهاند که سگها توانایی هضم برخی کربوهیدراتها را در نتیجه همزیستی و تکامل همزمان با انسانها پیدا کردهاند. کربوهیدراتها که عمدتاً قند، نشاسته و فیبرها هستند که عمدتاً در میوهها، غلات، سبزیجات و محصولات لبنی یافت میشوند.
حال سؤال دیگری مطرح میشود که اگر سگها میتوانند مقداری کربوهیدرات را هضم کنند، آیا این بدان معناست که سگهای ما واقعاً میتوانند علف و چمن را هضم کنند؟
پاسخ با قاطعیت خیر است، و این علف و چمنها عمدتاً هضم نشده از مجرای روده سگ عبور میکند و به طرق گوناگون دفع میشوند.
چمنخواری در سگها تحت عنوان یک رفتار طبیعی:
در مطالعه دیگری که در سال 2007 صورت گرفت، محققان دریافتند که رفتار علفخواری تحت تأثیر میزان گرسنگی سگ است و در صورتی که به مدت طولانی گرسنگی بکشد ممکن است به خوردن علف و چمن روی آورد بدون آنکه مسئله نقص و بیماری خاصی مطرح باشد.
چمنخواری به واسطهی کنجکاوی:
به طور کلی سگها، به خصوص سگهای جوان تر و توله سگها، اغلب با دهان خود به کاوش دنیای اطرافشان میپردازند. در این بین خوردن چمن و علف ممکن است چیزی باشد که آنها از سر کنجکاوی انجامش دهند، درست مانند برخی از کودکان که خاک میخورند. برخی از سگها، در سنین پایینتر بهخصوص، ممکن است در پی کنجکاوی طعم علف را دوست داشته باشند و این عادت در آن ها ادامه دار شود.
چمنخواری برای جلب توجه سرپرست:
سگ ها ممکن است یاد گرفته باشند که وقتی علف می خورند، صاحبینشان بیشتر به آنها توجه می کنند.از آنجایی که این رفتار باعث حساس شدن بیشتر صاحبین سگ روی حیوان میشود، سگ این حساسیت را به منزله ی توجه فراوان برداشت میکند. گاهی اوقات، والدین حیوان خانگی سگ های خود را به شدت از چمن و علف دور می کنند. این محدودیت و منع شدن ممکن است سگ را به خوردن هر گونه علف به محض یافتن آن دور از چشم صاحبش ترغیب کند.
آیا خوردن چمن توسط سگ باعث استفراغش میشود؟
در سه مطالعهی مجزا در سالهای 2007، 2008 و 2010 توسط گروهی از محقیقین تغذیه، آنها دریافتند که تنها درصد خیلی کمی از سگها بعد از چمن خوردن استفراغ میکنند و این رفتار در آنها قطعاً دلیلی برای القا استفراغ به خود نمیباشد.
آیا باید به سگ خود اجازه دهید چمن بخورد؟ آیا خوردن چمن برای سگها بیخطر است؟
چندین خطر تهدید کنندهی سلامتی برای سگهایی که چمن و علف میخورند وجود دارد. در اینجا به عوارض رایج آنها اشاره میکنیم.
خطر آلودگی چمن و علوفه به آفت کشها:
صاحبین خانگی باید بدانند که علف یا چمنی که سگ آنها در اطراف آن بازی میکند را ممکن است بو بکشد و حتی بخورد. این علوفه و گیاهان نباید سم پاشی شده باشند زیرا تمامی آفت کشهای گیاهی برای سگها مسمومیت زا و خطرآفرین است.
قبل از هر چیز اگر مشکوک هستید که سگ شما علفهای آغشته به آفت کش را خورده است، سگ خود را فوراً برای درمان به کلینیک دامپزشکی ببرید.
سگ هایی که تحت تاثیر آفت کش ها قرار گرفته اند علائم زیر را بروز میدهند :
- ترشح بیش از حد بزاق.
- حالت تهوع.
- استفراغ.
- اسهال.
- کاهش اشتها.
خطر آلودگی گیاهان با مدفوع:
علفها و سایر گیاهان میتوانند توسط مدفوع سگها و حیوانات دیگر آلوده شوند. خوردن علوفه آلوده به مدفوع میتواند سگ شما را بیمار کند.
برخی از بیماریهای مهلک و کشنده مانند پاروویروس از طریق مدفوع منتشر میشوند. پاروویروس میتواند باعث بیماری جدی دستگاه گوارش در سگها و توله سگهای واکسینه نشده شود و حتی واکسینه شدهها در سنین پایین بشود.
مدفوع سایر سگها و حیوانات نیز ممکن است حاوی تخم یا لارو انگلهای روده باشد. و در صورتی که سگ سالم مواد آلوده به مدفوع سگ بیمار را بخورد، خود نیز دچار انگل میشود. به همین دلیل توصیه میشود سگهایی که معمولاً چمنخواری را دارند حتماً به صورت مرتب تحت درمانهای ضد نگلی قرار بگیرند.
چگونه میتوان سگ خود را از علفخواری و چمنخواری منع کرد؟
در اینجا چند نکته برای منع کردن سگ از خوردن علف وجود دارد:
- از تردد سگتان در مناطق علفزار جلوگیری کنید.
- هیچگاه سگ خود را اگر گرسنه است به محلی که در آن گیاه و چمن است نبرید و اجازه ترددش به این مناطق را ندهید.
- از روش تقویت مثبت استفاده کنید و رفتارهای جایگزین را در سگ خود تقویت کنید. هر بار که سگ شما سعی میکند علف یا چمن را بخورد، با آرامش او را منع کنید (از طریق انحراف حواسش و نه سرزنش) و از سگ خود بخواهید به جای آن رفتار دیگری انجام دهد.)
کلام پایانی
اغلب رفتارهای غلط و نا درست در سگها قابل پیشگیری، کنترل و درمان است رفتار چمن خوردن سگها نیز یکی از همین رفتارها و عادات است که در هر مرحله که باشد قابلیت اصلاح را دارد. بهتر است از متخصصین این امر و دامپزشک بخواهید که در موارد پیشرفته، که از قدرت اصلاحی شما خارج است، کمکتان کند.