آموزش نحوه نگهداری طوطی برزیلی خانگی

محل زندگی طوطی باید دارای چه ویژگی‌هایی باشد؟ دمای محیط مناسب برای نگهداری طوطی چند درجه است؟ بهترین رژیم غذایی طوطی چیست و ... خلاصه قرار است در این مقاله هر آنچه که شما برای نگهداری طوطی نیاز دارید را در اختیار شما قرار دهیم. پس در ادامه با آی پت همراه باشید.

طوطی‌ها پرندگان بسیار باهوشی هستند و می‌توانند حیوانات خانگی شگفت انگیزی برای شما باشند، اما قبل از اقدام به سرپرستی طوطی‌ها نکاتی وجود دارد که باید در مورد آن‌ها و نیازهای مراقبتیشان بدانید. دانستن این نکات علاوه بر افزایش کیفیت زندگی و طول عمر آنان باعث نشاط و سرزندگی شما نیز خواهد شد و باعث می‌شود در کنار یکدیگر زندگی خوب و لذت بخشی داشته باشید.

اگر قصد سرپرستی پرنده ای از خانواده‌ی بزرگ طوطی‌سانان را دارید در ادامه با ما همراه باشید تا نکات لازم و اصولی برای نگهداری از این موجودات شگفت انگیز را بررسی کنیم.

خانه و محل سکونت طوطی باید چه ویژگی‌هایی داشته باشد؟

• ویژگی‌های یک قفس مناسب برای نگهداری طوطی

برای طوطی خود یک قفس مناسب تهیه کنید. قفس مربع یا مستطیل شکل برای طوطی‌ها مناسب‌تر است. طوطی‌ها در قفس‌های گردی که گوشه ندارند احساس ناامنی می‌کنند و استرس می‌گیرند. یک قفس مناسب باید به حدی بزرگ باشد که طوطی بتواند به راحتی در آن فعالیت کند و از میله‌هایش بالا رود همچنین فضای مناسب آب خوری و دان‌خوری داشته باشد و برای بازی و تعدادی لوازم محدود فضای کافی داشته باشد.

 اندازه قفس طوطی خود را بر اساس اندازه طوطی و گونه‌اش انتخاب کنید:

• برای طوطی‌های کوچک‌تر قفس های مکعب مربع شکل با حداقل طول، عرض و ارتفاع 60 سانتی‌متر / فاصله‌ی بین میله‌ها اندکی کمتر از 1/5 سانتی‌متر باشد.
• برای طوطی‌های بزرگ‌تر قفس‌هایی با حداقل پهنای 150 سانتی‌متر، حداقل ارتفاع 180 سانتی‌متر و حداقل عمق 100 سانتی‌متر / فاصله‌ی میله‌ها در طوطی‌های بزرگ جثه حدود 8 الی 10 سانتی‌متر باشد.

• محل مناسب قفس طوطی در خانه:

قفس طوطی خود را در اتاقی قرار دهید که همه‌ی اعضای خانواده را ببیند و بتواند با آن‌ها تعامل داشته باشند. طوطی‌ها ذاتاً موجوداتی اجتماعی هستند. در طبیعت، آن‌ها زندگی به شدت گله‌ای و اجتماعی‌ای دارند و اگر در انزوا نگه داشته شوند، ممکن است دچار اضطراب جدایی، استرس و انواع بیماری‌های روحی شوند.

• دمای مناسب محیط زندگی طوطی

سعی کنید درجه حرارت محیط زندگی طوطی را ثابت نگه دارید. با این حال پرندگان و به خصوص طوطی‌ها می‌توانند طیف وسیعی از دما را تحمل کنند، اما دمای ایده آل برای طوطی شما بین 19 تا 29 درجه سانتی‌گراد است.

از قرار دادن قفس طوطی در محلی که دمای آن زیر دمای 5 درجه سانتی‌گراد است و یا در محلی که دمایش بالای 30 درجه است خودداری کنید زیرا دماهای پایین‌تر از رنج و بالاتر از رنج نرمال برای سلامت پرنده بسیار خطرناک است.

پرندگان بزرگ‌تر و چاق‌تر می‌توانند درماه‌های سردتر را راحت‌تر تحمل کنند. در صورتی که باید مدتی پرنده را در دمای بالای 30 درجه نگهداری کنید مطمئن شوید که گردش هوا به خوبی انجام می‌شود و سکون هوایی وجود ندارد.

• نحوه‌ی آشنا کردن پرنده جدید با قفسش:

بعد از به سرپرستی گرفتن طوطی جدید و آوردنش به خانه ابتدا درها و پنجره‌های خانه را برای احتیاط ببندید. سپس، باید تعیین کنید که اخلاق طوطی جدید شما چقدر دوستانه یا تهاجمی است. باکس طوطی را به آرامی باز کنید و به آرامی دست خود را به سمت طوطی ببرید.

اگر دیدید واکنش چندانی نشان نمی‌دهد، می‌توانید به حرکت دست خود به سمت طوطی ادامه دهید. اما، اگر منقار خود را باز می‌کند و به شدت به دست شما نوک میزند، باید از روش دوم در اینجا استفاده کنید.

اما به طور کلی برای یک پرنده غیر تهاجمی، حرکت دست خود را به سمت او ادامه دهید و انگشتانتان (یا بازو، در مورد یک طوطی بزرگ) را عمود بر پاها و کمی بالاتر از پاها قرار دهید.

اگر طوطی قبلا آموزش داده شده است، روی انگشتان (یا بازو) شما می‌پرد. به آرامی آن را از باکس حامل وی خارج کرده و به قفس جدید بیاورید. پرنده را به گونه‌ای وارد قفسش کنید که نشیمن‌گاه قفس به موازات دست شما و کمی بالاتر از پاهایش قرار گیرد. وقتی روی نشیمنگاه نشست می‌توانید در قفس را ببندید و اجازه دهید مدتی با خانه جدید خود سازگار شود.

برای یک طوطی تهاجمی یا طوطی که نمی‌داند چگونه روی دست شما بنشیند و مقاومت می‌کند باید او را بگیرید و در قفسش قرار دهید و درب قفس را ببندید. برای جلوگیری از گاز گرفته شدن توسط طوطی می‌توانید از حوله و یا دستکش‌های چرمی مخصوص استفاده کنید.

صرف نظر ازاخلاقش و روشی که برای بردن او به قفس جدیدش استفاده کردید، مدتی به او زمان بدهید. این احتمال وجود دارد که او برای چند روز کمتر از حد معمول غذا بخورد و آب بیاشامد، اما مطمئن شوید که به غذا و آب به طور کامل و راحت دسترسی دارد. به او فرصت دهید تا آرام شود و با خانه جدید خودش سازگار شود.

رژیم غذایی و جیره مناسب برای طوطی سانان شامل چه مواردی است؟

• رژیم غذایی مناسب برای نگهداری طوطی

طوطی‌ها به یک رژیم غذایی متنوع با طیف وسیعی از مواد مغذی نیاز دارند. آن‌ها در حالت ایده آل نباید فقط رژیم غذایی حاوی دانه‌ها و پلت را استفاده کنند. هرچند که دانه‌ها و پلت پایه‌ی اصلی غذایی آن‌ها را تشکیل می‌دهد ولی تمام آن نباید باشد.

برای طوطی خود می‌توانید از میوه‌ها و سبزیجات تازه استفاده کنید. آن‌ها را خوب بشویید، درست مانند زمانی که آن‌ها را برای خودتان آماده می‌کنید. بسیاری از طوطی‌ها مانند انگور، موز، سیب، هویج، انواع توت‌ها، سبزیجات، انواع کدو حلوایی پخته شده، نخود فرنگی، لوبیا سبز و غیره. سعی کنید در مصرف میوه به دلیل محتوای قند زیاد آنها زیاده روی نکنید.

برخی از انواع طوطی‌ها، مانند طوطی ماکائو، دوست دارند پوست آجیل را باز کنند تا مغز آن خارج شود. از آجیل‌ها سعی کنید به طوطی خود بیشتر پسته و گردو بدهید.

توجه داشته باشید که به طوطی‌ها مواد حاوی کافئین، الکل، شکلات، تنقلات شیرین یا شور، غذاهای چرب، لوبیاهای خام یا خشک، برگ‌های ریواس، شوید، کلم، مارچوبه، بادمجان یا عسل ندهید زیرا برای سلامتی طوطی‌سانان بسیار مضر هستند.

و نکته‌ی مهم در ممنوعیات غذایی این است که هرگز به طوطی آووکادو یا پیاز ندهید! زیرا هر دوی این‌ها برای طوطی سمی هستند. آووکادو می‌تواند باعث ایست قلبی فوری و مرگ در طوطی شود.

• آب

طوطی‌سانان کوچک و متوسط باید ظروف آب همیشه در دسترسشان باشد و مخزن آن نیز همیشه با آب سالم و تازه پر باشد و در کمتر از 24 ساعت سعی کنید باقی مانده آب را دور بریزید و ظرف آب را شسته و مجدداً با آب تازه پر کنید.

چگونه طوطی سالم تری داشته باشیم؟

• پاکیزگی قفس

در شرایط عادی حداقل هر دو روز یکبار قفس را از مدفوع و موادی که کف آن ریخته شامل پوسته‌ی غذاهایی که می‌خورد و پرهای ریخته شده و غیره تمیز کنید و هر هفته کل قفس را با ضدعفونی کننده‌های مخصوص بشویید و بعد از خشک شده کامل آن مجدداً به پرنده اجازه‌ی ورود و استفاده از آن را بدهید.

• سلامت غذا

آب و غذایی که در دسترس پرنده هستند باید حداکثر قبل از 24 ساعت تعویض شوند و ظرف حاوی آنان نیز شسته شود. میوه‌ها و سبزیجات که زودتر پلاسیده و فاسد می‌گردند باید سریعاً از دسترس طوطی خارج شوند.

• مراجعات به دامپزشکی

طوطی سانان ممکن است علائم بیماری را بسیار دیر تر از درگیریشان نشان دهند و زمانی علائم را نشان دهد که دیگر بیماری پیشرفت کرده باشد. بنابراین بهتر است به صورت دوره‌ای پرنده خود را برای ویزیت نزد دامپزشک متخصص پرندگان ببرید که اگر کوچک‌ترین نشانه‌ای از بیماری کشف شود قبل از آنکه پیشرفت کند‌، کنترل و درمان شود.

علائم بیماری در طوطی‌ها:

1. منقار تغییر شکل یافته، یا زخمی شده.
2. دشواری در تنفس.
3. لکه و چرک اطراف چشم یا سوراخ‌های بینی.
4. تغییر در ظاهر یا قوام مدفوع.
5. کاهش وزن یا کاهش اشتها.
6. چشم ها یا پلک‌های متورم.
7. مشکلات پوشش بدنی از جمله جویدن پرها ، کندن پرها، یا کم پشت شدن ناحیه‌ای خاص.
8. سر و گردن خمیده، بی حالی، بیش از حد ساکت بودن.

آموزش و اجتماعی‌کردن طوطی‌ها به چه صورت است؟

• به قفس نزدیک شوید. در ابتدا به آرامی و بدون ایجاد صدای بلند به قفس طوطی خود نزدیک شوید. همچنین در ابتدا از تماس چشمی برای یک طوطی ترسو اجتناب کنید، تا حس نکند شما قصد شکار او را دارید. اگر متوجه شدید که طوطی سعی می‌کند شما را گاز بگیرد، به قفس کوبیده یا با حضور شما ناراحتی شدید دیگری نشان می‌دهد، باید او را به حضور خود عادت دهید و اعتمادش را جلب کنید.
• از اتاق بیرون روید و از دید طوطی خارج شوید. سپس به داخل برگردید و در لحظه پاسخ ناراحتی، توقف کنید و در همان جایی که هستید بمانید. بیشتر نزدیک نشوید و منتظر باشید تا او آرام شود. سپس نزدیک‌تر رفتن را شروع کنید. اگر او دوباره ابراز ناراحتی کرد، متوقف شوید و تا زمانی که آرام شد بی حرکت بمانید. ممکن است لازم باشد این کار را مرتب به مدت چندین روز انجام دهید تا زمانی که بتوانید به قفس نزدیک شوید.
• یکی از اصول اصلی آموزش استفاده از تشویقی است.این تشویقی می‌تواند غذایی باشد که او دوست دارد و یا اسباب بازی مورد علاقه‌اش باشد. برای اینکه متوجه شوید کدام غذا یا اسباب بازی را دوست دارد ممکن است نیاز باشد چند روز تلاش کنید. پس آن که متوجه شدید غذا یا اساب بازی مورد علاقه‌اش کدام است آن را تنها زمانی به طوطی خود بدهید که فرامین شما را درست اجرا می‌کند و یا کار خوبی انجام می‌دهد و به این نکته توجه کنید که این تشویقی‌ها دائم در دسترسش نباشد که برایش عادی شود زیرا در این صورت دیگر برایش به منزله تشویقی تلقی نمی‌شود.
• در آموزش‌های خود سعی کنید طوطی خود را وادار کنید از قفس بیرون بیاید و به قفس بازگردد. اولین گام تمرین این است که طوطی را وادار کنید از دست شما چیزی بخورد. این تمرین بسته به مقدار آموزش پذیری طوطی شما از چند ساعت تا چند هفته طول بکشد. برای این کار به سادگی به کنار قفس بروید و یک خوراکی در دست داشته باشید. صبر کنید تا طوطی بیاید و آن را بخورد.
• هر روز حدودا 15 دقیقه با او تمرین کنید و بیشتر یا کمتر نباشد. زیرا تمرین بیش از حد و بدون استراحت او را خسته کرده و تمرین کمتر از این زمان اثر بخشی نخواهد داشت.
• طوطی خود را رام کنید تا به شما اجازه دهد او را نوازش کنید. بسیاری از طوطی‌ها از نوازش و لمس شدن لذت می برند. اولین جایی که باید با آن شروع کرد منقار اوست. هنگامی که با شما راحت است و دست شما گاز نمی‌گیرد دست خود را به آرامی نزدیک منقار او بیاورید. اگر به نظر می‌رسد که قصد دارد گاز بگیرد، فوراً این کار را متوقف کنید. دست خود را ثابت نگه دارید تا آرام شود. وقتی دستتان را به منقار او نزدیک کردید بدون اینکه او بخواهد گاز بگیرد، با دست به او غذا دهید.
• همین مراحل را با لمس بدن او انجام دهید. دست خود را به آرامی به سمت بدن او حرکت دهید. اگر عصبانی شد توقف کنید و منتظر بمانید. این کار را تکرار کنید تا اجازه داشته باشید او را نوازش کنید. هنگامی که توانستید او را نوازش کنید، یک خوراکی تشویقی به او بدهید.
• با طوطی خود صحبت کنید و کلمات را با فواصل معین برایش تکرار کنید.کلماتی ساده مانند سلام و خداحافظ. بسیاری از طوطی سانان توانایی سخن گویی دارند و تقویت این توانایی بستگی به میزان تلاش شما و استقامتتان در این کار دارد. سعی کنید از به کار بردن الفاظ رکیک در منزل خودداری کنید زیرا طوطی سانان باهوش هستند و ممکن است آن کلمه را یاد بگیرند.
• اسباب بازی‌ها باعث تحریک ذهنی و رهایی از خستگی می‌شود. شما باید اسباب بازی‌هایی برای طوطی خود تهیه کنید که دارای بافت، رنگ و صداهای متنوعی باشند. و همچنین بهتر است که اسباب‌بازی‌ها را هر هفته جا به جا کنید و تعویض کنید و به اصطلاح بچرخانید تا طوطی شما از همان اسباب‌بازی‌ها هر روز خسته نشود. طوطی سانان منقار‌های قوی‌ای دارند، مراقب باشید جنس، بافت، رنگ و اجزای اسباب بازی‌های آنان برایشان مضر نباشد که در صورت جویده شدن یا تکه تکه شدن دچار آسیب نشوند.

کلام پایانی:

به عنوان کلام پایانی ذکر نکاتی خالی از لطف نیست که به طور کلی در ابتدا قبل از اینکه اقدام به سرپرستی گرفتن یک طوطی را داشته باشید باید سه نکته‌ی اساسی و در واقع حقیقت را در موردشان بدانید.

اول اینکه طوطی ها ذاتاً حیواناتی وحشی هستند و در اصل اهلی نیستند (مانند سگ و گربه ها)، حتی با توجه به اینکه آن ها سالهاست خانگی شده‌اند و به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند و بسیاریشان در اسارت متولد شده‌اند نیز باز هم بسیاری از رفتارها و غرایز اجداد و هم نوعان خود در طبیعت را حفظ کرده‌اند.

به عنوان نکته دوم باید بدانید که; طوطی‌ها همه یک گونه نیستند، و بنابراین شما باید با توجه به شرایط و سبک زندگی و همچنین علاقه‌ی خود طوطی مورد نظر را انتخاب کنید.

در نهایت، به عنوان نکته سوم باید بدانید که طوطی‌ها عمر بسیار طولانی‌تری از سایر حیوانات خانگی دارند به طور مثال طوطی‌های کوچکتر مثل (کوکاتیل یا طوطی برزیلی) می‌توانند 20 تا 30 سال عمر کنند، در حالی که گونه‌های بزرگتر مانند (ماکائو، آمازون یا کاکاتو) می‌توانند 60 تا 80 سال عمر کنند که این عمر طولانی لزومه تعهد دائمی در نگهداری از آنان را گوشزد می‌کند.