بیماری کوشینگ در سگ - بررسی علائم و درمان آن

بیماری کوشینگ در سگ یا سندرم کوشینگ وضعیتی است که در آن غدد فوق کلیوی (آدرنال) هورمون‌های خاصی را بیش از حد تولید می‌کنند. اصطلاح پزشکی این بیماری هیپرآدرنوکورتیکیسم است. در ترجمه تحت اللفظی، به فعالیت بیش از حد قسمت خارجی (قشر) غده فوق کلیوی اشاره دارد.

غدد فوق کلیوی در نزدیکی کلیه‌ها قرار دارند و چندین ماده حیاتی تولید می‌کنند که عملکردهای مختلف بدن را تنظیم می‌کنند و برای حفظ زندگی ضروری هستند. شناخته‌شده‌ترین این مواد کورتیزول است که معمولاً به نام کورتیزون شناخته می‌شود. کاهش یا تولید بیش از حد این مواد، به ویژه کورتیزول، ممکن است مخاطره‌آمیز باشد.

چه چیزی باعث بیماری کوشینگ در سگ می‌شود؟

سه نوع بیماری کوشینگ وجود دارد که هر کدام علت متفاوتی دارند. شناسایی علت مهم است زیرا هر نوع به طور متفاوتی درمان می‌شود و هر کدام پیش آگهی متفاوتی دارند.

تومور غده هیپوفیز:

شایع ترین علت بیماری کوشینگ (85٪ - 90٪ از همه موارد) تومور غده هیپوفیز (که در پایه مغز قرار دارد) است. تومور ممکن است خوش‌خیم (بی ضرر) یا بدخیم (سرطانی) باشد.

تومور باعث می‌شود که غده هیپوفیز هورمون (ACTH) را بیش از حد تولید کند که غدد فوق کلیوی را برای تولید کورتیزول تحریک می‌کند. همانطور که در مشخص است، از آنجایی که غده هیپوفیز ACTH بیشتری تولید می‌کند، غدد آدرنال را تحریک می‌کند تا کورتیزول بیشتری تولید کند.

تومورهای غده هیپوفیز ممکن است میکروسکوپی یا بزرگ باشند. بسته به اندازه تومور، علائم بالینی غیر از علائم بیماری کوشینگ ممکن است وجود داشته باشد، زیرا یک تومور بزرگ ممکن است به ساختارهای مجاور آن ناحیه فشار وارد کند یا با آنها تداخل داشته باشد.

به طور کلی، اگر بتوان فعالیت غده فوق کلیوی را کنترل کرد، بسیاری از سگ‌های مبتلا به این نوع بیماری کوشینگ می‌توانند سال‌ها زندگی عادی داشته باشند، البته تا زمانی که داروهای خود را مصرف کنند و تحت نظارت دقیق دامپزشک باشند. اگر تومور هیپوفیز رشد کند، مغز را تحت تأثیر قرار می‌دهد و اغلب منجر به علائم عصبی می‌شود و پیش آگهی کمتری به حیوان خانگی می‌دهد.

تومور غده فوق کلیوی:

بیماری کوشینگ ممکن است نتیجه یک تومور خوش‌خیم یا بدخیم غده فوق کلیوی (به ترتیب آدنوم یا کارسینوم) باشد. اگر تومور خوش‌خیم باشد، برداشتن آن با جراحی بیماری را درمان می‌کند. اگر تومور بدخیم باشد، جراحی ممکن است برای مدتی کمک کند، اما پیش آگهی بسیار کمتر مطلوب است.

کورتیزول بیش از حد ناشی از استفاده طولانی مدت از استروئیدها:

نوع سوم این بیماری، بیماری کوشینگ ایتروژنیک نام دارد. زمانی ایجاد می‌شود که مصرف بیش از حد یک استروئید خوراکی یا تزریقی وجود داشته باشد. اگرچه استروئیدها معمولاً به دلایل پزشکی قانونی تجویز می‌شدند، اما در این مورد، مصرف بیش از حد آن‌ها برای بیمار مضر است.

علائم بالینی بیماری کوشینگ در سگ چیست؟

صرف نظر از نوع، علائم بالینی بیماری کوشینگ اساساً یکسان است. شایع‌ترین علائم بالینی افزایش اشتها، افزایش مصرف آب و ادرار بیشتر است. افزایش اشتها نتیجه مستقیم افزایش سطح کورتیزول است که اشتها را تحریک می‌کند. بی‌حالی (خواب آلودگی یا عدم فعالیت) و پوشش ضعیف مو نیز در حیوانات‌ خانگی مبتلا به هیپرآدرنوکورتیکیسم شایع است.

بسیاری از این سگ‌ها به دلیل افزایش چربی در محوطه شکمی و کشیده شدن دیواره شکم با سنگین‌تر شدن اندام‌ها، شکمشان پف می‌کند. ظاهر پف کرده شکم نیز به این دلیل ایجاد می‌شود که عضلات دیواره شکم ضعیف‌تر می‌شوند و در نهایت آتروفی می‌شوند. نفس نفس زدن سگ، نازک شدن پوست، عفونت‌های مزمن پوستی (پیودرما)، لکه های تیره رنگ (هیپرپیگمانتاسیون)، بهبودی ضعیف پوست و عفونت های مداوم مثانه از دیگر علائم بالینی شایع این بیماری هستند.

بیماری کوشینگ در سگ چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تعدادی آزمایش برای تشخیص و تایید بیماری کوشینگ استفاده می شود. معاینه توسط سونوگرافی شکم می تواند بخش ارزشمندی از فرآیند تشخیصی بیماری کوشینگ باشد. سونوگرافی به دامپزشک شما اجازه می دهد غدد فوق کلیوی را ببیند و اندازه آنها و وجود تومور را تعیین کند. در قدم بعدی آزمایش خون CBC و CBT کمک فراوانی به تشخیص میکنند. ممکن هست کمی روش های تشخیصی بیماری کوشینگ گران باشد اما باید بدانید که طی کردن این مراحل برای رسیدن به تشخیص الزامی است.

درمان بیماری کوشینگ در سگ چه هست؟

همانطور که قبلا ذکر شد، درمان بستگی به نوع بیماری کوشینگ دارد.

تومور هیپوفیز:

درمان بیماری کوشینگ ناشی از هیپوفیز پیچیده‌ترین است. داروهای تجاری در بازار وجود دارد که با تشخیص دامپزشک برای شما تعیین می‌شود که از کدام استفاده کنید.

تومور آدرنال:

درمان تومور آدرنال به جراحی نیاز دارد. اگر جراحی موفقیت آمیز باشد (کل تومور برداشته شود) و تومور بدخیم نباشد، شانس زیادی وجود دارد که سگ سلامتی طبیعی خود را به دست آورد. اگر جراحی جز گزینه های مد نظر نباشد، برخی از این بیماران را می توان با دارو مدیریت کرد.

بیماری کوشینگ ایتروژنیک:

درمان این فرم مستلزم قطع مصرف استروئید است. این کار باید به صورت کنترل شده و تدریجی انجام شود تا سایر عوارض رخ ندهد. متأسفانه، معمولاً این روش منجر به عود بیماری می‌شود که توسط استروئید درمان می‌شد.

جمع­‌بندی

اگرچه هیچ یک از درمان های پزشکی نمی‌تواند سگ مبتلا به بیماری کوشینگ را درمان کند، اگر تومور کوچک باشد، کنترل آن برای سال‌های زیادی امکان‌پذیر است. اگر تومور بزرگ باشد و بر مغز تأثیر بگذارد، حیوان خانگی پیش آگهی کمتری برای بهبودی دارد. پیش آگهی برای بیمارانی که تومورهای بدخیم آدرنال تشخیص داده شده‌اند تا حد ضعیفی است. با این حال، در موارد تومورهای خوش‌خیم آدرنال، جراحی معمولاً درمانی مناسب است. در هر حال باید بدانید که کوشینگ بیماری بسیار سختی است و نیاز به مراقبت، تست های دوره‌ای و هزینه بالایی است.