63
مسمومیت سگها
نکات ضروری برای جلوگیری و مدیریت مسمومیت در سگها
اگر سگ دارید یا قصد آوردن یکی به خانه دارید، در این مقاله به موضوعات بسیار مهمی که باید آگاه باشیم تا سلامت سگمان را تضمین کنیم و حتی در صورت بروز حادثه جان او را نجات دهیم، پرداختهایم.
ما در مورد مسمومیت صحبت میکنیم، چرا که احتمال اینکه سگ با مادهای که برای آن سمی است تماس پیدا کند، بسیار زیاد است. ما میدانیم که سگها به طور کلی بسیار کنجکاو، بیدقت و برخی حتی دست و پا چلفتی هستند، به ویژه تولهسگها.
بنابراین باید مراقب باشیم، در مورد مسمومیت سگها، بایستی از علائم و کمکهای اولیه در صورت مواجهه با آن، اطلاعات داشته باشیم.
امیدواریم هرگز نیازی به اجرای آنچه که قرار است توضیح دهیم نداشته باشید، اما در صورت بروز حادثه، آرامش خود را حفظ کنید تا عملکرد مناسبی داشته باشید.
فهرست:
- علل اصلی مسمومیت در سگها و نکاتی برای پیشگیری
- علائم عمومی مسمومیت سگها
- کمکهای اولیه در مسمومیت سگها
علل اصلی مسمومیت در سگها و نکاتی برای پیشگیری
ما میتوانیم از موقعیتهایی که سگمان دچار آسیب یا مسمومیت تصادفی میشود جلوگیری کنیم. این کار را با دور نگه داشتن عناصر بالقوه خطرناک از دسترس او انجام میدهیم، آنها را در قفسههای بلند در کابینتها یا در کمدهای قفلدار نگه میداریم، جلوگیری از خوردن چیزی در خیابان، اجازه ندادن به نوشیدن آب استخر یا شنا کردن در آن زمانی که تازه با محصولاتی مانند کلر تمیز شده، اگر از حشرهکشها در باغ استفاده میکنیم، مانع از لیسیدن آنها توسط سگمان میشویم یا تا زمانی که محصولات استفاده شده خشک نشدهاند، مانع از تماس با آنها میشویم، از جمله اقدامات پیشگیرانه دیگرند.
سه راه وجود دارد که یک سگ ممکن است مسموم شود:
- تماس با پوست: زمانی که سم با پوست حیوان تماس پیدا کرده و جذب بدن میشود.
- تنفس: زمانی که ماده سمی توسط سگ تنفس میشود و از طریق جذب در مجاری تنفسی و ریهها وارد بدن میشود.
- از راه دهانی: زمانی که سگ ما چیزی نامناسب میخورد و باعث مسمومیت میشود.
در زیر رایجترین سموم و مواد سمی، به عبارت دیگر شایعترین علل مسمومیت، ارائه میشود:
- غذای انسانی (شکلات، آدامس با زایلیتول، آووکادو، انگور، آجیل ماکادمیا، پیاز، سیر و غیره)
- داروهای انسانی (پاراستامول، شربت سرفه و غیره)
- حشرهکشها، آفتکشها، سموم، علفکشها و کودها (کاربامات، آمیتراز، پیرِترین، آرسنیک، وارفارین، استریکنین و غیره)
- رنگها و باتریهای خودرو (سرب)
- قارچهای سمی (انواع مختلف قارچها)
- حشرات و سایر حیوانات سمی (مگس اسپانیایی، مارها، وزغها)
- گیاهان سمی (سیانید)
- محصولات پاککننده (حلالها، کلر، نرمکنندهها، شویندهها و غیره)
- ضد انگلها (برخی محصولات که بر روی حیوان خانگی ما اسپری میشوند و محیط آن را از انگلهای خارجی پاک میکنند)
- الکل (در نوشیدنیها یا سایر اشکال آن)
- تنباکو (نیکوتین)
این محصولات و مواد که در اشیاء، حیوانات و گیاهان مختلف یافت میشوند، مواد شیمیایی و آنزیمهای سمی برای سگها و سایر حیوانات خانگی هستند زیرا بدن آنها نمیتواند آنها را متابولیز کند.
علائم عمومی مسمومیت سگها
در صورت مسمومیت، علائم ممکن است سریعاً ظاهر شوند یا ساعتها به طول انجامند، و به مادهای که باعث مسمومیت شده و مقدار آن بستگی دارند.
برخی از علائم شایع عبارتند از:
- استفراغ و اسهال، حتی با خون
- درد شدید با ناله
- افسردگی و ضعف
- سرفه و عطسه
- مردمکهای گشاد شده
- لرزش، اسپاسمهای عضلانی غیر ارادی و تشنج
- عصبی بودن
- سرگیجه
- سفتی عضلات
- گیجی
- فلج ناحیهای یا تمام بدن
- خوابآلودگی شدید یا بیحالی
- تحریکپذیری ناگهانی و بیشفعالی
- غش و بیهوشی
- ضعف و تب
- بزاق بیش از حد
- خونریزی از منافذ مختلف بدن
- مشکلات تنفسی و قلبی
- مشکل در هماهنگی اندامها به دلیل مشکلات عصبی (آتاکسی)
- بیحالی
- تیرگی غشاهای مخاطی در برخی موارد
- تشنگی بیش از حد (پلیدیپسیا)
- ادرار بسیار مکرر (پلیاوری)
- تحریک معده
- تورم، تحریک، جوش و علامتهای پوستی
- از دست دادن اشتها و بیاشتهایی
به محض اینکه برخی از این علائم را مشاهده کنیم، باید سریعاً عمل کنیم و با خدمات اورژانس دامپزشکی تماس بگیریم.
کمکهای اولیه در مسمومیت سگها
هنگامی که مسمومیت رخ میدهد، حیوان خانگی ما باید سریعاً به دامپزشک مراجعه کند یا از خدمات اورژانس دامپزشکی استفاده کند. اما آیا میدانستید که اقداماتی از کمکهای اولیه وجود دارد که میتوانیم خودمان انجام دهیم در حالی که منتظر دامپزشک هستیم؟ اما باید این کارها را تنها در صورتی انجام دهیم که متخصص آن را تأیید کند و بسته به منبع مسمومیت. این اقدام سریع ممکن است جان سگمان را نجات دهد.
به محض اینکه علائم بالا را مشاهده کردیم، باید با دامپزشک تماس بگیریم و تمامی علائم را گزارش دهیم از جمله وضعیت حیوان، علائم و سم احتمالی که باعث مشکل شده است، ترکیبات آن، بستهبندی، برچسبها و هر چیز دیگر. علاوه بر این، باید علائم سگ مسموم را بر اساس منبع مسمومیت و شواهد دیگر مدیریت کنیم. باید آرام بمانیم و سریع عمل کنیم به یاد داشته باشیم که در این موارد زمان حیاتی است.
اینها رایجترین گامهایی هستند که در مواجهه با مسمومیت حیوانات خانگی باید انجام دهیم:
- اگر سگ ما بسیار ضعیف شده، تقریباً از حال رفته یا بیهوش شده باشد یا وقتی مطمئن باشیم که مسمومیت از طریق استنشاق بوده است، اولین کاری که باید انجام دهیم این است که حیوان را به یک منطقه باز، هوای آزاد و روشن منتقل کنیم. در اینجا میتوانیم بهتر علائم را مشاهده کنیم و هوای تازه به سگمان برسانیم. برای برداشتن او باید مراقب باشیم و این کار را به شکلی انجام دهیم که کل بدن او را محکم بلند کنیم. اگر فضای بیرونی ندارید، یک منطقه مانند حمام یا آشپزخانه معمولاً به خوبی روشن و دارای آب خواهد بود که احتمالاً به آن نیاز خواهد داشت.
- علاوه بر این، باید سم موجود را با دقت برداریم تا از مسمومیت سایر حیوانات یا افراد نزدیک جلوگیری کنیم. باید یک نمونه نگه داریم تا به دامپزشک در تشخیص کمک کند.
- در حالی که این کار را انجام میدهیم، کسی دیگر میتواند با دامپزشک تماس بگیرد. اگر تنها هستیم، این کار را بلافاصله پس از تثبیت شرایط سگ، برداشتن سم از محل و نگه داشتن نمونه انجام میدهیم. متخصص به ما کمک میکند آرام بمانیم و تمرکز کنیم. هرچه زودتر با دامپزشک تماس بگیرید، شانس زنده ماندن سگ بیشتر است.
- اگر بتوانیم سم را شناسایی کنیم، باید حداکثر اطلاعات ممکن را به دامپزشک بدهیم مانند نام محصول، ماده موثر آن، قدرت آن، مقدار مصرف شده توسط حیوان و زمان گذشته از مصرف آن. هرچه اطلاعات بیشتر، بسته به نوع سمی که باعث مسمومیت شده، شانس زنده ماندن بیشتر خواهد بود.
- دامپزشک، بر اساس سم شناسایی شده به ما میگوید که چه کمکهای اولیهای میتوانیم بدهیم و چه کاری نباید انجام دهیم. به عنوان مثال، یکی از اولین اقداماتی که باید در موارد مسمومیت انجام دهیم، القای استفراغ است، اما باید بدانیم که اگر سگ بیهوش باشد یا از حال رفته باشد یا اگر با یک ماده خورنده مسموم شده باشد، هرگز این کار را انجام ندهیم. اگر سگ بیهوش است و ما او را به استفراغ وادار کنیم، ممکن است باعث شود که استفراغش وارد سیستم تنفسی شود و باعث پنومونی شود. علاوه بر این، در موارد مسمومیت با ماده خورنده، اگر او را به استفراغ وادار کنیم، تنها سوزش مجدد در دستگاه گوارش، حلق و دهان حیوان ایجاد میکنیم و وضعیت او را بدتر خواهیم کرد. اگر سم بیشتر از دو ساعت پیش مصرف شده باشد، تحریک استفراغ بیفایده خواهد بود زیرا هضم آن بسیار پیش رفته یا تمام شده است. بنابراین تنها زمانی او را به استفراغ وادار میکنیم که حیوان بیهوش نباشد، مطمئنیم که ماده خورندهای مانند اسید یا قلیا نیست و مصرف آن کمتر از دو ساعت پیش انجام شده است.
- تا زمانی که مطمئن شویم سم چیست و چگونه پیش برویم، نباید به سگ آب، غذا، شیر، روغن یا هیچ درمان خانگی دیگری بدهیم. بنابراین بهتر است منتظر دستورالعملهای دامپزشک بمانیم و در این بین به او اطلاعات بیشتری بدهیم. این به دلیل این است که اگر دقیقاً ندانیم با چه چیزی مواجه هستیم، این درمانهای خانگی ممکن است اثری معکوس داشته باشند و وضعیت سگمان را بدتر کنند.
- اگر تصمیم گرفته شود که به دلیل شرایط، نیاز به القای استفراغ در حیوان مسموم داریم، باید دستورالعملهای صحیح برای القای استفراغ را دنبال کنیم تا از هرگونه آسیب در طول فرآیند جلوگیری کنیم.
- هنگامی که استفراغ القا شد، ما به خروج بخشی از سم از بدن سگ کمک کردهایم، اما هنوز بخشی از سم توسط روده جذب شده است و باید سعی کنیم پیشروی مسمومیت را کاهش دهیم. این کار با استفاده از ذغال فعال انجام میشود.
- اگر مسمومیت از طریق تماس با پوست و نه از طریق خوراکی اتفاق افتاده باشد، مسمومیت از طریق گرد و غبار یا مادهای چسبناک که به پوشش سگمان چسبیده است، باید گرد و غبار را با برس کشیدن شدید از بین ببریم و سپس حیوان را با آب گرم و یک صابون خوب بشوییم تا هرگونه ماده چسبناک را از بین ببریم. اگر با این کار پوشش سمی را از بین نبردیم، میتوانیم ناحیه پوشش را کوتاه کنیم زیرا بهتر است آن را از بین ببریم تا بعداً پشیمان شویم که بدتر شده یا دوباره مسموم شود.
- اگر مسمومیت از طریق تماس با غشاهای مخاطی مانند پوست و چشمها اتفاق افتاده باشد، باید این نواحی را با آب بشوییم تا بیشترین حد ممکن ماده مضر را از ناحیه پاک کنیم.
- اگر قربانی مسمومیت هوشیار و بیدار باشد، و دامپزشک به ما بگوید که نباید این کار را بکنیم، خوب است که به آنها آب تازه بدهیم زیرا بسیاری از سمومی که سگها ممکن است تصادفاً مصرف کنند، بر کلیهها و کبد تأثیر میگذارند. دادن کمی آب به آنها تأثیر این سموم بر این اندامها را کاهش میدهد. اگر خودشان نمینوشند، میتوانیم مایعات را به آرامی با سرنگ به آنها بدهیم.
این مقاله در جهت تجویز درمان دامپزشکی یا تشخیص بیماری نیست. اگر حیوان خانگی شما از هر گونه بیماری یا درد رنج میبرد ما شما را دعوت میکنیم که به دامپزشک مراجعه کنید.