16 نژاد سگ‌ که بیشترین مشکلات جسمی را دارند

آیا تا به حال فکر کرده‌اید که کدام نژادهای سگ ناسالم‌ترین هستند؟ و آیا تا به حال فکر کرده‌اید چرا برخی نژادهای سگ از دیگران سالم‌ترند؟ اگر در حال تحقیق برای گرفتن یک سگ به سرپرستی هستید، وضعیت کلی سلامتی آنها نیاز به بررسی دارد. هنگام گرفتن یک سگ، نژادی که تصمیم به انتخاب آن می‌گیرید همیشه مهم است. علاوه بر اینکه باید مطمئن شوید می‌توانید خانه‌ای راحت برای سگ فراهم کنید، باید اطمینان حاصل کنید که توانایی مالی برای مراقبت از سگ در صورت بروز مشکل سلامتی را دارید.

در اینجا ما ۱۵ نژاد سگ با بیشترین مشکلات سلامتی را معرفی می‌کنیم. این لیست بر اساس مطالعات و تحقیقاتی است که بر روی نژادهای مختلف سگ انجام شده است. ادامه دهید تا ناسالم‌ترین نژادهای سگ را کشف کنید.

۱. شارپی (Shar Pei)

متأسفانه، شارپی یکی از نژادهای سگی است که بیشترین استعداد را برای ابتلا به بیماری‌ها دارد. شارپی‌ها معمولاً از بسیاری از بیماری‌های پوستی رنج می‌برند. این امر به دلیل چین‌های بدن آن‌ها است که رشد باکتری‌ها را تشویق می‌کند. همچنین، این نژاد نسبت به بسیاری از نژادهای دیگر سبوم(چربی پوست) بیشتری تولید می‌کند که مشکلات پوستی را تشدید می‌کند.
شارپی‌ها همچنین مستعد ابتلا به سایر اختلالات رایج سگ‌ها هستند، مانند انتروپیون (چرخش داخل پلک)، دیسپلازی مفصل ران، آب مروارید، کم‌کاری تیروئید یا مگاازوفاگوس (بزرگ‌شدگی مری).
اگرچه کمتر شناخته شده است، شارپی‌ به‌دلیل بیماری‌ای که به نام خودش شناخته می‌شود نیز به‌عنوان یکی از نژادهای ناسالم مشهور است. این بیماری با نام تب شارپی شناخته می‌شود و می‌تواند باعث التهاب، بیماری‌های گوارشی و سایر اختلالات شود.

۲. روتوایلر (Rottweiler)

روتوایلرها سگ‌هایی قوی و تنومند هستند، اما این ویژگی‌ها مانع از ابتلا به بیماری‌های ارثی نمی‌شوند. مشکلات سلامتی رایج در روتوایلر شامل تنگی زیر آئورت، دیسپلازی آرنج، دیسپلازی مفصل ران و یا آب مروارید است که باعث شده این نژاد به‌عنوان یکی از نژادهای ناسالم سگ‌ها شناخته شود.
روتوایلرها همچنین مستعد ابتلا به ناشنوایی و پانکراتیت هستند.

۳. ناپولیتن ماستیف (Neapolitan Mastiff)

ماستیف ناپولیتان یک نژاد سگ غول‌پیکر است که بیشتر به‌خاطر چین‌های بزرگ روی صورتش شناخته می‌شود. مانند بسیاری از نژادهای بزرگ و غول‌پیکر، ماستیف‌های ناپولیتان مستعد ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند. ویژگی‌های فیزیکی بزرگ آن‌ها همچنین روی بروز سایر مشکلات سلامتی تأثیر می‌گذارد، مانند اکتروپیون (افتادگی پلک پایین)، انتروپیون و پایودرما (عفونت باکتریایی پوست در سگ‌ها).

۴. ماستیف انگلیسی (English Mastiff)

ماستیف انگلیسی، که معمولاً به‌عنوان ماستیف شناخته می‌شود، یکی دیگر از نژادهای غول‌پیکر است. مانند سایر نژادهای بزرگ سگ، ماستیف‌ها مستعد ابتلا به دیسپلازی مفصل ران، دیسپلازی آرنج، تنگی ریوی، آب مروارید و دیسپلازی شبکیه چشم هستند.

۵. آیریش ولف‌هاند (Irish Wolfhound)

آیریش ولف‌هاند یک نژاد سگ غول‌پیکر است که به‌عنوان یکی از نژادهای ناسالم سگ شناخته می‌شود. متأسفانه، مشکلات سلامتی آن‌ها به این معنی است که یکی از کوتاه‌ترین طول عمرها را در میان نژادهای سگ دارند. برخی از بیماری‌های ارثی آیریش ولف‌هاند شامل کاردیومیوپاتی متسع (بیماری قلبی)، دیسپلازی مفصل ران و شنت پورتوسیستمیک (اختلال مرتبط با نارسایی کبدی در سگ‌ها) است.

۶. گریت دین (Great Dane)

گریت دین به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین نژادهای سگ در جهان شناخته می‌شود. گریت دین‌ها احتمالاً بیشتر به‌خاطر اندازه‌شان مشهور هستند، اما متأسفانه در میان پانزده نژاد سگ با کمترین میزان سلامتی قرار دارند. مشکلات سلامتی آن‌ها شامل کاردیومیوپاتی متسع، سندرم وابلر، اتساع معده (پیچ‌خوردگی معده) و دیسپلازی مفصل ران است.
گریت دین‌ها تحت دسته بلندترین نژادهای سگ قرار می‌گیرند و معمولاً بین ۶ تا ۸ سال عمر می‌کنند.

۷. باکسر (Boxer)

سگ‌های باکسر یکی از نژادهای بسیار محبوب هستند. متأسفانه، ویژگی‌های فیزیکی که این نژاد به‌خاطر آن‌ها شناخته شده است، ناشی از تولیدمثل غیرمسئولانه است. این نوع تولیدمثل باعث محدود شدن ژن‌های آن‌ها و افزایش مشکلات سلامتی ارثی می‌شود. باکسرها مستعد ابتلا به مشکلات قلبی و همچنین بیماری‌های پوستی هستند.

۸. بولداگ فرانسوی (French Bulldog)

بولداگ فرانسوی نیز یکی دیگر از نژادهای بسیار محبوب است. اگرچه این سگ‌ها به‌عنوان موجوداتی بسیار دوستانه شناخته می‌شوند، متأسفانه بولداگ‌های فرانسوی یکی از ناسالم‌ترین نژادهای سگ محسوب می‌شوند. مانند باکسرها، این سگ‌های دوست‌داشتنی از سندروم سگ‌های براکی سفالیک رنج می‌برند. این سندروم مجموعه‌ای از مشکلات است که شامل شکاف کام، انتروپیون (چرخش داخل پلک)، کولیت اولسراتیو سگ‌ها و بیماری دیسک بین‌مهره‌ای می‌شود.

۹. داگو آرژانتینو (Dogo Argentino)

داگو آرژانتینو سگ‌هایی با ظاهر بسیار قدرتمند و شخصیتی متعادل هستند که به وفاداری مشهورند. با این حال، متأسفانه آن‌ها مستعد برخی بیماری‌ها و مشکلات سلامتی هستند. این مشکلات شامل استعداد به ناشنوایی، مشکلات پوستی و دیسپلازی مفصل ران است.

۱۰. دوبرمن پینچر (Dobermann Pinscher)

نژاد دوبرمن پینچر اغلب با بدنامی همراه است. بسیاری به اشتباه معتقدند که این سگ‌ها تهاجمی یا برای خانواده مناسب نیستند. حتی برخی تصور می‌کنند مشکلات سلامتی آن‌ها باعث تحریک‌پذیری و تهاجم می‌شود. اما واقعیت این است که هیچ‌کدام از بیماری‌های ارثی رایج در این نژاد باعث تهاجم یا رفتار تهاجمی نمی‌شوند.
رایج‌ترین بیماری‌های دوبرمن شامل کاردیومیوپاتی متسع، سندرم وابلر، بیماری دیسک بین‌مهره‌ای و بیماری وان ویلبراند است. دوبرمن‌ها همچنین اغلب از آب مروارید، ناشنوایی و مشکلات پوستی رنج می‌برند.

۱۱. اسکاتیش دیرهاند (Scottish Deerhound)

اسکاتیش دیرهاند، یک نژاد سگ غول‌پیکر است که به‌خاطر طبیعت اجتماعی و ملایم خود شناخته می‌شود. برخی از بیماری‌های ارثی که در این نژاد ممکن است ظاهر شوند شامل استئوکندرودیسپلازی (اختلالات اسکلتی)، کاردیومیوپاتی متسع و پیچ‌خوردگی معده در سگ‌ها است.

۱۲. بول تریر انگلیسی (English Bull Terrier)

بول تریرهای انگلیسی به‌عنوان یکی از نژادهایی که بیشترین تغییرات مورفولوژیکی را داشته‌اند، شناخته می‌شوند. در واقع، ظاهر فعلی این نژاد ارتباط کمی با استاندارد اولیه آن دارد. یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ارثی در بول تریرهای انگلیسی، آکرودرماتیت کشنده است که باعث می‌شود آن‌ها پیش از رسیدن به بلوغ جان خود را از دست بدهند.
سایر بیماری‌های رایج در بول تریرها شامل دیسپلازی دریچه میترال، ناشنوایی، بیماری‌های چشمی و یا گال دمودکس است. علاوه بر این، این نژاد یکی از نژادهایی است که احتمال بیشتری برای بروز مشکلات رفتاری دارد.

۱۳. بول ماستیف (Bullmastiff)

بول ماستیف یک نژاد سگ بزرگ است که از ترکیب نژاد بولداگ انگلیسی و ماستیف به وجود آمده است. بولماستیف‌ها حیواناتی با ظاهری قدرتمند هستند که مستعد ابتلا به دیسپلازی مفصل ران، انتروپیون، دیسپلازی آرنج، سندرم وابلر و آتاکسی در سگ‌ها هستند.

۱۴. بولداگ انگلیسی (English Bulldog)

بولداگ انگلیسی یکی دیگر از سگ‌های براکی سفالیک است که در فهرست ناسالم‌ترین نژادهای سگ قرار دارد. اغراق مداوم در ویژگی‌های فیزیکی این نژاد باعث شده است که به یکی از نژادهای دارای بیشترین مشکلات سلامتی تبدیل شود. بولداگ‌های انگلیسی بسیار مستعد ابتلا به تعدادی از بیماری‌های ارثی هستند.
علاوه بر ابتلا به سندروم سگ‌های براکی سفالیک، بیماری‌های رایج در بولداگ‌های انگلیسی شامل دیسپلازی مفصل ران، کراتوکونژنکتیویت خشک (خشکی چشم در سگ‌ها)، تنگی ریوی، نقص دیواره بین بطنی قلب، ناشنوایی، هیدروسفالی، مهره نیمه‌تمام و مهره شکافته (اسپینا بیفیدا) است.

۱۵. سگ برنیس کوهستانی (Bernese Mountain Dog)

سگ برنیس کوهستانی به‌عنوان یکی از نژادهای بسیار آرام و باهوش شناخته می‌شود. این نژاد همچنین به‌عنوان یک سگ اجتماعی و آرام معروف است و در حال حاضر یکی از محبوب‌ترین نژادهای خانوادگی محسوب می‌شود.
متأسفانه این نژاد مستعد ابتلا به بیماری‌هایی مانند مننژیت در سگ‌ها، دیسپلازی آرنج، دیسپلازی مفصل ران، هیستوسیتوزیس، آتاکسی، سندرم توله‌سگ لرزان و آتروفی پیشرونده شبکیه هستند.

سگ‌های اصیل در مقابل سگ‌های دورگه

نکته مهمی که باید به آن توجه داشت این است که هیچ نژاد سگی ۱۰۰٪ سالم نیست و از بیماری مصون نیست. با این حال، درست است که سگ‌های اصیل معمولاً بیشتر از سگ‌های دورگه از مشکلات سلامتی ارثی رنج می‌برند.
ممکن است از خود بپرسید چرا سگ‌های دورگه معمولاً سالم‌تر از سگ‌های اصیل هستند. نژادهای سگ که با استانداردهای نژادی مطابقت دارند، به گونه‌ای پرورش یافته‌اند که خط ژنتیکی آن‌ها محدود شده است. این به این دلیل است که پرورش‌دهندگان به دنبال تقویت برخی ویژگی‌های فیزیکی یا رفتاری هستند که توسط ژنتیک کنترل می‌شوند. با تقویت این ویژگی‌ها، ژن‌هایی که با بیماری‌های ارثی مرتبط هستند نیز گسترش می‌یابند.
برای برخی از سرپرستان سگ، بسیاری از این نژادهای ناسالم سگ را نژادهایی می‌دانند که نباید وجود داشته باشند. آن‌ها گسترش برخی ویژگی‌ها را غیرمسئولانه می‌دانند و علاقه به داشتن یک نژاد یکنواخت را غیراخلاقی تلقی می‌کنند. هنگامی که به این موضوع اضافه می‌کنیم که بسیاری از افراد غیرمتخصص سعی در پرورش سگ‌ها دارند و این کار را بدون دانش یا مسئولیت‌پذیری انجام می‌دهند، مشکل بزرگی ایجاد می‌شود.
این به این معنا نیست که بسیاری از سگ‌های اصیل نمی‌توانند زندگی طولانی و شادی داشته باشند. اما این واقعیت که می‌توانیم این نژادهای ناسالم را شناسایی کنیم، نشان می‌دهد شاید نیاز باشد نحوه پرورش حیوانات همراه را بازنگری کنیم. نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با ما به اشتراک بگذارید.

 این مقاله در جهت تجویز درمان دامپزشکی یا تشخیص بیماری نیست. اگر حیوان خانگی شما از هر گونه بیماری یا درد رنج می‌برد ما شما را دعوت می‌کنیم که به دامپزشک مراجعه کنید و یا از بخش مشاوره تلفنی دامپزشکی و مشاوره آنلاین دامپزشکی با دامپزشکان ما در ارتباط باشید.