بروکسل گریفون
Brussels Griffon

مشخصات بروکسل گریفون:

• ویژگی های شخصیتی

  این سگها منحصر به فرد هستند و در این نژاد تنوع رفتاری از منفعل و فعال از ساکت تا خجالتی است. اکثر آنها بینابین این خصوصیات هستند. بروکسل گریفون یک نژاد سرسخت است و هر زمان که اجازه دهید خانواده را اداره می کند، اما این نژاد عاشق بودن با صاحبان خود است. بروکسل گریفون اگر احساس کند که نادیده گرفته شده است برای جلب توجه شما به یک رفتار بد متوسل خواهد شدو او دوست ندارد در خانه تنها بماند و راهی پیدا می کند تا از نارضایتی اش باخبر شوید. توله های این نژاد، کنجکاو و بازیگوش هستند، مایلند به مردم نزدیک شوند و توسط آنها نگه داشته شوند. او یک نگهبان قابل اعتماد است، بروکسل گریفون به حفاظت از خانواده خود افتخار می کند. او می تواند یک نگهبان مناسب باشد، اما با خانواده و دوستانش رفتار دوستانه دارد. در نهایت، خلق و خوی او تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله وراثت، آموزش و معاشرت قرار دارد. مانند هر سگ دیگری، گریفون نیز به اجتماعی شدن احتیاج دارد. قرار گرفتن در معرض افراد مختلف، مناظر، صداها و تجربیات، وقتی که آنها توله هستند به شما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنید که توله سگ بروکسل شما به یک سگ کاملا اجتماعی تبدیل شده است. ثبت نام او در کلاس مهد کودک توله سگ یک شروع عالی است. دعوت منظم از بازدید کنندگان و بردن او به پارکهای شلوغ ، فروشگاههایی که به سگها اجازه ورود می دهند و در گشت و گذارهای تفریحی برای ملاقات با همسایگان نیز به وی کمک می کند تا مهارتهای اجتماعی خود را بهبود دهد.

• اطلاعات تغذیه

  مقدار روزانه توصیه شده: 1/4 تا 1/2 فنجان غذای خشک با کیفیت بالا در روز، به دو وعده تقسیم می شود. میزان غذای سگ بالغ شما به اندازه، سن، ساختار بدن، متابولیسم و سطح فعالیت وی بستگی دارد. سگ ها مانند انسانها هستند و همه آنها به یک مقدار مشخص غذا احتیاج ندارند. تقریباً ناگفته نماند که یک سگ بسیار فعال بیش از یک سگ تنبل به غذا نیاز خواهد داشت. کیفیت غذای سگ که خریداری می کنید نیز مهم است، هرچه غذای سگ بهتر باشد مقدار کمتری از آن را باید از کاسه سگ خود دور بریزید. بدن بروکسل گریفون خود را در فرم خوب نگه دارید، غذای او را اندازه گیری کنید و دو بار در روز به او غذا دهید به جای اینکه غذا را دائما بیرون بگذارید. اگر از داشتن اضافه وزنش مطمئن نیستید، آزمایش چشمی و عملی را انجام بدهید. دستان خود را روی پشت او قرار دهید، انگشتان شست را در امتداد ستون فقرات قرار دهید، انگشتان را به سمت پایین باز کنید. شما باید بتوانید دنده های او را بدون نیاز به فشار شدید احساس کنید اما آنها را نبینید. اگر نمی توانید ببینید، او به غذای کمتر و ورزش بیشتری نیاز دارد.

• ابعاد و اندازه

  قد بروکسل گریفون ها به طور معمول 17 تا 20 سانتی متر و وزن آنها 3 تا 6 کیلوگرم می باشد. طول عمر بوکسل گریفون ها به طور میانگین 13 سال است.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  گریفون ها از آغوش ناخواسته، تعقیب شدن یا اجباری نشستن در آغوش کسی لذت نمی برند. اگر در گوشه ای قرار بگیرند یا نتوانند از دست کسی فرار کنند، غرغر می کنند یا ضربه محکم و ناگهانی می زنند. به همین دلایل، آنها برای خانه هایی با کودکان خردسال مناسب نیستند، که اغلب نمی فهمند که یک گریفون کوچک ممکن است "عشق و بوسه" آنها را دوست نداشته باشد. اجازه دهید گریفون شما در اطراف بچه های کوچک باشد، در حقیقت عادت دادن او به کودکان بسیار مهم است، خصوصاً در دوران تولگی که هنوز خوی او شکل نگرفته است. اما همیشه هنگام حضور کودکان بر گریفون خود نظارت کنید و هرگز اجازه ندهید بچه های کوچک کنار او تنها باشند. و کودک را عادت دهید که کنار سگ روی زمین بنشیند. به زبان بدن سگ توجه کنید و اگر ناراضی یا ناراحت به نظر می رسد او را با خیال راحت در جعبه خود قرار دهید. گریفون ها معمولاً با دیگر حیوانات خانگی کنار می آیند اما مانند اکثر نژادهای کوچک از اندازه خود کاملاً بی اطلاع هستند و خیلی دوست دارند سگ های خیلی بزرگ تر از خودشان را دنبال کنند مواظب این قضیه باشید و در این شرایط آماده باشید که از آنها محافظت کنید.
• تاریخچه

  اینکه واقعا این نژاد از سگ ها از کجا و چگونه پدید آمده اند به صورت رمز و راز باقی مانده است، اما با گذشت سال ها، مردم داستانهای مختلفی را در مورد چگونگی بوجود آمدن این نژاد و چگونگی رشد این سگ های کوچک ارائه داده اند. یک داستان به ما می گوید که این نژاد قرن هاست که به نقل از نقاشی قرن پانزدهم استاد ژان ون ایک که سگی شبیه به این سگ را در نقاشی های خود به تصویر کشید، معرفی شد. داستان دیگر می گوید که سگ های نوع گریفون برای اولین بار در اواخر سال 1800 دیده شدند و پس از کسب مقام سوم در نمایشگاه بزرگ سگ بروکسل، محبوبیت پیدا کردند. برخی دیگر معتقدند که ریشه های بروکسل گریفون به بلژیک برمی گردد، جایی که سگهای کوچک تریر برای شکار و از بین بردن حیوانات موذی در اصطبل ها، در شهرها پرورش یافته اند. بروکسل گریفون از چندین نژاد ایجاد شده است، از جمله آفن پینچر، پاگ و توله سگ های اسپانیل انگلیسی، در حالی که سایز و موهای سیمی مانندش را از آفن پینچر به ارث برده و چشم های بزرگ و سر گردش را از سگ های اسپانیل. با گذشت زمان، این سگهای کوچک دودی به عنوان حیوانات اهلی خانگی هم برای اشراف و هم برای کارگران محبوب بودند. تا سال 1883، پرورش دهندگان بلژیکی استانداردی را برای نژاد ایجاد کردند. ملکه بلژیک که علاقه مند به سگ ها بود، عاشق بروکسل گریفون کوچک شد و شروع به پرورش آنها و تبلیغ آنها در اروپا و خارج از کشور کرد. در سال 1889، باشگاه بروکسل گریفون در بروکسل شکل گرفت. هر دو نوع بروکسل گریفون، یک نوع با موهای زبر و خشن و نوع دیگر با موهای صاف، در اوایل دهه 1890 به انگلیس صادر شد. در سال 1898، این نژاد در انگلیس پذیرفته شد و باشگاه هایی برای توسعه نژاد تشکیل دادند. گریفون در همان زمان راهی ایالات متحده شد. در سال 1899، اولین بروکسل گریفون در باشگاه ایالت متحده ثبت شد. کلوپ پرورشگاه آمریکایی، این نژاد را به طور رسمی در سال 1900 به رسمیت شناخت. تعداد گریفون ها در طول جنگ های جهانی اول و دوم، هنگام تولید سگ یا حتی نگهداری یک سگ کوچک به عنوان حیوان خانگی، کاهش یافت زیرا این یک نژاد لوکس بود که تعداد کمی از مردم توانایی خرید آن را داشتند. با پایان جنگ جهانی دوم، بروکسل گریفون در کشور مبدا خود، بلژیک تقریباً منقرض شده بود، اما به لطف تلاش های تولیدکنندگان انگلیسی در انگلیس دوباره متولد شدند. بروکسل گریفون یک نژاد نسبتاً نادر است اگرچه برای مدتی در اواخر دهه 1950، و دوباره در اواخر دهه 1990 این نژاد رونق گرفت.

• رنگ موها و نظافت

  بروکسل گریفون دارای موهای زبر و بلند و متراکم و فاقد هرگونه موی ابریشمی روی بدن است. موهای سر و دور چشم، گونه و چانه بلند است. گرچه کرکی است، موها هرگز نباید نامرتب به نظر برسد. بروکسل گریفون موی صاف، کوتاه و براق دارند و هیچ اثری از موهای فرفری ندارد. گریفون ها در چهار رنگ وجود دارد: قرمز مایل به قهوه ای، رنگ قهوه ای با کمی سیاه در سبیل و چانه، بژ ، سیاه و قهوه ای مایل به زرد، قهوه ای مایل به قرمز در زیر چانه، روی پاها، بالای چشم، در اطراف لبه گوش ها. بروکسل ممکن است پوزه خاکستری داشته باشد. برای اینکه موهای آنها مرتب به نظر برسد، باید هر هفته با یک برس طبیعی موهایش را شانه کنید تا موهای مرده از بین برود و سپس با یک شانه فلزی دندانه متوسط شانه بزنید. از طرف دیگر، گریفون ها با موهای صاف، به غیر از مسواک زدن هفتگی و استحمام گاه به گاه ، به غیر از بوی سگی خاصی که دارند، به نظافت بسیار کمی نیاز دارند. گریفون شما دوست دارد در فضای باز بازی کند و سپس روی مبل یا تخت خود چرت بزند. ممکن است بخواهید هفتگی او را حمام کنید. تا جایی که امکان دارد از شامپوی نرم کننده مخصوص سگ استفاده کنید و کاملاً آن را آبکشی کنید، سپس بهتر است با یک دستمال آرام موهایش را خشک کنید. دندان های گریفون خود را حداقل دو یا سه بار در هفته مسواک بزنید برای از بین بردن تجمع میکروب و باکتری هایی که در کمین آن هستند اگر می خواهید از بیماری لثه و بوی بد دهان جلوگیری کنید، مسواک زدن روزمره توصیه می شود. ناخن های سگتان را یک یا دو بار در ماه کوتاه کنید. اگر می توانید صدای کشیده شدن ناخن ها را روی زمین بشنوید، بیش از حد بلند هستند. ناخن های کوتاه و مرتب، پاها را در وضعیت خوبی نگه می دارد. گوش های او باید هفتگی از نظر قرمزی یا بوی بد بررسی شود، که می تواند نشان دهنده عفونت باشد. هنگامی که گوش های سگ خود را بررسی می کنید، گوش ها را با یک پنبه مرطوب یا گوش پاک کن پاک کنید تا از عفونت جلوگیری کند. هرگز چیزی را داخل مجرای گوش نکنید. فقط قسمت خارجی گوش را تمیز کنید. گریفون خود را عادت دهید که وقتی توله است، مسواک زده و معاینه شود. تمیز کردنش را تجربه ای مثبت و مملو از تحسین و پاداش قرار دهید، و زمانیکه بزرگسال است برای بردنش به دامپزشکی زمینه سازی کنید. هنگام تیمار کردنش، وجود زخم، بثورات، یا علائم عفونت مانند قرمزی، حساسیت به لمس یا التهاب روی پوست، گوش، بینی، دهان و چشم و پاها را بررسی کنید. معاینه هفتگی دقیق به شما کمک می کند مشکلات احتمالی را سریعتر تشخیص دهید.

• سلامتی

  گریفون ها به طور کلی نژاد سالمی هستند، اما مانند همه نژادها مستعد ابتلا به برخی از بیماری ها هستند. همه گریفون ها به همه این بیماری ها مبتلا نخواهند شد، اما مهم است که اگر این نژاد را در نظر دارید از شرایط آنها آگاهی داشته باشید. بیماری هایی که ممکن است این نژاد را درگیر کند عبارتند از:

  دیسپلازی مفصل ران: این یک بیماری ارثی است که در آن استخوان ران به راحتی در مفصل ران قرار نمی گیرد. بعضی از سگها روی یک یا هر دو پای عقب خود احساس درد و لنگش می کنند، اما برخی دیگر علائم ظاهری ناراحتی را نشان نمی دهند. در هر صورت آرتروز با افزایش سن سگ ایجاد می شود. سگهایی که دیسپلازی مفصل ران دارند نباید پرورش داده شوند، بنابراین اگر در حال خرید توله سگ هستید، از پرورش دهنده سوال کنید که والدین از نظر دیسپلازی مفصل ران آزمایش شده اند و فاقد هرگونه مشکلی هستند.

  آلرژی: آلرژی یک بیماری شایع در سگ ها است و بروکسل گریفون نیز از این قاعده مستثنی نیست. آلرژی به سه نوع اصلی وجود دارد: آلرژی غذایی، که با حذف برخی غذاها از رژیم غذایی سگ درمان می شود. آلرژی های تماسی، که ناشی از واکنش به یک ماده موضعی مانند ملافه، پودرهای کک، شامپوهای سگ و سایر مواد شیمیایی است. و آلرژی های استنشاقی که ناشی از مواد حساسیت زا مانند گرد و غبار است و درمانش با توجه به علت متفاوت است و ممکن است شامل محدودیت های غذایی، داروها و تغییرات محیطی باشد.

  کم کاری تیروئید: این یک اختلال در غده تیروئید است. تصور می شود که مسئول بیماری هایی مانند صرع، آلوپسی، چاقی، بی حالی و بیماری های پوستی است. با دارو و رژیم غذایی درمان می شود.

  آتروفی پیشرونده شبکیه چشم : این نژاد مستعد بیماری های چشم است که شامل زوال تدریجی شبکیه است. در اوایل بیماری، سگ های مبتلا دچار شب کوری می شوند. آنها در طول روز با پیشرفت بیماری بینایی خود را از دست می دهند. بسیاری از سگهای مبتلا، به شرطی که محیط اطراف آنها ثابت بماند، با بینایی محدود یا از دست رفته خود سازگار می شوند.

  فتق نافی: در بدو تولد وجود دارد، این یک بیماری است که در آن چربی شکم یا اندام های داخلی از دیواره شکم نزدیک ناف بیرون می زند. اگر فتق کوچک باشد، می توان آن را درمان نکرد. برخی از فتق های کوچک تا 6 ماهگی توله سگ به طور خود به خودی بهبود می یابند و برخی از سگ ها در تمام طول زندگی خود بدون مشکل با فتق های کوچک زندگی می کنند. فتق بزرگ نیاز به جراحی دارد که اغلب در حالی که سگ عقیم شده یا عقیم می شود انجام می شود. از جراحی برای جلوگیری از بیماری جدی تر استفاده می شود.

  بیماری فون ویلبراند: این بیماری در سگ ها و انسان ها دیده می شود، این یک اختلال خونی است که بر روند لخته شدن خون تأثیر می گذارد. سگ مبتلا علائمی مانند خون دماغ، خونریزی لثه، خونریزی طولانی مدت بعد از جراحی، خونریزی طولانی مدت در طی چرخه های گرما یا گاهی خون در مدفوع خواهد داشت. این اختلال معمولاً بین سه تا پنج سالگی تشخیص داده می شود و قابل درمان نیست. با این حال، می توان آن را با درمان هایی که شامل بخیه زدن، تزریق قبل از جراحی و پرهیز از داروهای خاص است، مدیریت کرد.

  گاستروآنتریت هموراژیک: این اختلال باعث استفراغ و اسهال می شود. این اختلال خیلی سریع بروز می کند و علت آن مشخص نیست. تشخیص فرآیند بیماری سخت است زیرا بسیاری از بیماری های دیگر علائم مشابهی ایجاد می کنند. گاستروآنتریت هموراژیک به درمان سریع پزشکی نیاز دارد. گرچه طی چند روز روند خود را طی می کند، اما سگ برای تأمین آب بدن به درمان مایعات داخل وریدی نیاز دارد. اگر سگ دچار کم آبی شود، خونش غلیظ می شود و به آرامی حرکت می کند. این می تواند باعث اختلال دیگری شود و منجر به مرگ شود. این اختلال با آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد زخم نیز درمان می شود.

  سرطان: مانند انسان ها، سگ ها نیز می توانند به سرطان مبتلا شوند. انواع مختلفی از سرطان ها وجود دارد و موفقیت در درمان برای هر مورد متفاوت است. برای برخی از انواع سرطان، تومورها با جراحی برداشته می شوند، برخی دیگر تحت شیمی درمانی قرار می گیرند و برخی دیگر هم از طریق جراحی و هم دارویی درمان می شوند.

• مراقبت

  بدون تردید، گریفون ها سگ های خانگی هستند. اما تا زمانی که آنها در خانه زندگی می کنند، اندازه کوچک آنها باعث می شود که آنها مناسب هر خانواده ای باشند. آنها انرژی زیادی دارند و برای حفظ فرم بدن به ورزش منظم احتیاج دارند، اما تا زمانی که پیاده روی کنند یا هر ورزش دیگری انجام دهند مشکلی ندارند. از آنجا که آنها سگهایی با دماغ کوتاه هستند، در روزهای گرم و مرطوب بیش از حد گرما زده می شوند. گرمازدگی خطرناک است، بنابراین گریفون خود را در یک روز گرم در مکانی خنک نگه دارید. اگر او را در آفتاب بیرون آوردید، مراقب علائم گرمازدگی و نفس نفس زدن سریع و کندی حرکت باشید. علائم جدی تر شامل استفراغ یا اسهال و تشنج است. اجازه ندهید که او در یک روز گرم بازی کند و مطمئن باشید که به مقدار زیادی آب خنک و شیرین دسترسی دارد. هوش و توانایی ورزشی او باعث می شود که گریفون در ورزش های سگ مانند چابکی، اطاعت و حتی ردیابی قوی باشد، شما نمی توانید یک گریفون را مجبور به انجام هر کاری کنید، مانند بسیاری از نژادهای کوچک، بروکسل گریفون به سختی قابل تمرین و آموزش هستند. برای یادگیری اش از آموزش جعبه استفاده کنید و ثابت قدم باشید.
• نکات ویژه

  برخی از بروکسل گریفون ها میتوانند پرخور باشند و برخی دیگر از غذا خوردن بیزار هستند. شما باید با یک برنامه ریزی منظم، او را به درست غذا خوردن عادت دهید. بروکسل گریفون سگی سرسخت و لجباز است و آموزش دادن به او ممکن است سخت و دشوار باشد به همین دلیل شما باید آموزش ها را با صبر و ملایمت به او یاد دهید همچنین میتوانید از آموزش جعبه کمک بگیرید. آنها هیجان خود را با پارس کردن نشان میدهند اما گاهی اوقات نیز خیلی سرو صدا میکنند به همین دلیل آرام بودن را به سگ خود یاد بدهید. بروکسل گریفون معمولا برای به دنیا آوردن توله به سزارین نیاز دارد به همین دلیل میزان مرگ و میر توله سگ هایشان بالا است. بروکسل گریفون سگ خانگیست و نباید آنها را در محیط بیرون و حیاط خانه نگهداری کنید. آنها دارای بینی کوتاهی هستند که در اثر گرمای زیاد ممکن است دچار سکته شوند و چون موهای کوتاهی دارند در آب و هوای سرد نیز دچار مشکل میشوند به همین دلیل باید آنها را داخل خانه نگهداری کنید. اگر شما قصد خرید توله سگ دارید هرگز از پرورش دهنده های غیر مجاز یا فروشگاههای حیوانات خانگی خریداری نکنید و همیشه توله سگی را پیدا کنید که آزمایشات مربوط به عدم وجود بیماریهای ژنتیکی روی سگ انجام شده باشد.

خصوصیات بروکسل گریفون: