پامرانین
Pomeranian

مشخصات پامرانین:

• ویژگی های شخصیتی

  نژاد پامرانین دارای شخصیتی برونگرا، باهوش و پر نشاط است. او از دیدار با افراد جدید لذت می‌برد و با حیوانات دیگر به خوبی کنار می‌آید. هرچند گاهی اوقات تصور می‌کند از آنچه که هست، بزرگتر است! بنابراین به سگ خود اجازه ندهید تا به واسطه این تصور اشتباه، با سگ‌های بزرگ‌تر از خودش برخورد داشته باشد. سگ‌های پامرانین نگهبانان خیلی خوبی هستند و به محض دیدن هر چیز غیر طبیعی پارس می‌کنند. به سگ پامرانین خود آموزش بدهید تا به دستور شما پارس کردن را متوقف کند در غیر این صورت ممکن است کل روز را به پارس کردن مشغول باشد. خلق و خوی سگ شما به عوامل زیادی مانند آموزش، وراثت و اجتماعی شدن او بستگی دارد. توله‌هایی که خلق و خوی مطلوبی دارند، بازیگوش و کنجکاو هستند و دوست دارند در آغوش آدم‌ها قرار گیرند و همواره از بودن در کنارشان لذت می‌برند. در کنار پامرانین ها می‌توان زندگی آرامی داشت. آن‌ها صمیمی، آرام و باوقارند. مانند هر سگ دیگری، سگ های پامرانین از تولگی به آموزش برای اجتماعی شدن نیاز دارند و بهتر است حضور در کنار افراد مختلف، موقعیت‌ها و صداها را تجربه کنند. اجتماعی شدن به سگ شما کمک می‌کند تا در بزرگسالی رفتار شایسته‌ای از خود نشان دهد. پس خوب است به طور مداوم دوستان خود را به خانه دعوت کنید و سعی کنید برای سگ خود از تولگی همبازی پیدا کنید. در این صورت در بزرگسالی رفتار خوبی با سایر حیوانات خانگی و همسایگان شما خواهد داشت.
• اطلاعات تغذیه

  توصیه می شود که روزانه یک چهارم تا نیم فنجان غذای خشک با کیفیت در اختیار پامرانین خود قرار دهید. این میزان غذا را در 2 وعده تقسیم کرده و به سگ خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز و میزان فعالیت آن بستگی دارد. سگ‌ها مانند انسان‌ها به میزان غذای متفاوتی نیاز دارند. همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ پامرانین خود خریداری می‌کنید مهم است، هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، نیاز کمتری به غذا دارد و باعث بهبود تغذیه سگ می شود.
• ابعاد و اندازه

  قد سگ های پامرانین نر حدودا بین 18 تا 31 سانتی‌متر و ماده ها 17 تا 30 سانتی‌متر متغیر است. وزن پامرانین نر تقریبا بین 3 الی 5 کیلوگرم و ماده ها 2 الی 4 کیلوگرم می‌باشد. البته برخی از پامرانین ها جثۀ درشت‌تری دارند و ممکن است در بزرگسالی به وزن 6 کیلوگرم هم برسند. این اندازه برای خانواده‌هایی که کودکان خردسال در خانه دارند مناسب تر است. طول عمر سگ های پامرانین بین 12 تا 15 سال می باشد.

• بچه ها و موضوعات مرتبط دیگر

  سگ های پامرانین عاشق بازی کردن هستند، اما اگر کوکان خردسال دارید، این نژاد انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا پامرانین ها جثۀ کوچک و ضعیفی دارند و ممکن است توسط کودکان خردسال و آموزش ندیده، آسیب ببینند. بهتر است به کودک خود نحوۀ برخورد با سگ را آموزش دهید و همیشه بر بازی کردن کودکان با سگتان نظارت داشته باشید. به فرزند خود یاد بدهید که به هیچ وجه در زمان غذا خوردن به سگ‌ها نزدیک نشود و غذایش را از او نگیرد. پامرانین‌ها با گربه‌ها و سایر حیوانات خانگی به خوبی رفتار می‌کنند، بخصوص اگر از تولگی در کنارشان رشد کرده باشند. بهتر است پامرانین خودتان را در برابر سگ‌های بزرگتر حفظ کنید، چون سگ شما اصلاً متوجه اندازۀ کوچکش نیست و ممکن است با سگ‌های بزرگتر از خودش درگیر شود!
• تاریخچه

  نژاد سگ پامرانین در استان پامرانیا پروش یافت. این سگ‌ها از نوادگان نژاد اشپیتز به حساب می‌آیند که در کشورهای شمالی اروپا زندگی می‌کردند. بنابراین نژادهای شمالی مانند اسچیپرکی، ساموید و اشپیتز آلمانی ارتباط نژادی و خانوادگی نزدیکی با پامرانین‌ها دارند. که با ویژگی هایی مثل گوش‌های سوزنی و پوشش بدن ضخیم و پرپشت شناخته و توصیف می شوند. سگ‌های پامرانین از همان ابتدا معروف و محبوب بودند. مشاهیر زیادی سگ های پامرانین را برای خود انتخاب می کردند. در سال 1761، پامرانین ها در میان اشراف محبوب بودند، اما هنوز در میان مردم عادی جایی نداشتند. البته شرایط در زمان دختر بزرگ ملکه یعنی ملکه ویکتوریا کاملاً تغییر کرد. ملکه ویکتوریا در طول سلطنت 64 سالۀ خود، بیش از 15 نژاد مختلف سگ را پرورش داد. در سال‌های آخر سلطنتش، پس از آنکه برای اولین بار در سال 1888 و در سفری به ایتالیا، سگی از نژاد پامرانین با نام مارکو را دید، علاقۀ خاصی به این نژاد پیدا کرد. مارکو تنها 5 کیلوگرم وزن داشت. این سگ از طرف ملکه در نمایشگاه‌های زیادی شرکت دادند و افتخارات زیادی بدست آورد. ویکتوریا علاوه بر مارکو، 3 سگ پامرانین دیگر را از سفرش به فلورانس به همراه خود آورد. ویکتوریا سگ پامرانین مشهور دیگری با نام جینا داشت که در نمایشگاه سگ لندن برنده شده بود. او عاشق سگ هایش بود، تا جایی که درخواست کرد پس از مرگش، سگ پامرانین محبوبش با نام توری را کنار تابوتش حمل کنند. علاقۀ ویکتوریا به پامرانین ها، بخصوص آن‌هایی که جثۀ کوچکتری داشتند، پرورش دهنده گان انگلیسی را تشویق کرد تا تعداد زیادی از این نژاد را در اندازه‌های کوچکتری تولید کنند. از سال 1900 تا 1930، سگ های پامرانین بیشترین حضور را در مسابقات سگ‌های نمایشی بریتانیا را داشتند. در همین دوران بود که استانداردهای نژادی پامرانین‌ وضع شد و این سگ‌ها به مرور زمان، با کاهش وزن، به اندازۀ پامرانین های امروزی رسیدند. تنوع رنگ پامرانین ها نیز در همین دوران افزایش یافت. پامرانین های اولیه تنها به رنگ‌های سفید، سیاه یا شکلاتی دیده می‌شدند، اما پس از آنکه پامرانین نارنجی رنگ در مسابقات سگ‌های نمایشی برنده شد، پرورش دهندگان به سراغ رنگ‌های متنوع دیگری هم رفتند. در سال 1892، اولین سگ نژاد پامرانین در یکی از مسابقات سگ‌های نمایشی در نیویورک حاضر شد. آن‌ها به سرعت در ایالات متحده نیز محبوب شدند و در سال 1909 نیز انجمنی جهت حمایت و نظارت بر تولید مثل اصولی پامرانین‌ ایجاد شد. پامرانین‌ به زودی به یکی از محبوب ترین نژاد های سگ در دنیا تبدیل شدند. امروزه پامرانین ها در میان 155 نژاد سگ، در رتبۀ 14 ام قرار دارند.
• رنگ موها و نظافت

  شهرت سگ پامرانین به داشتن موهای دولایه، ضخیم و برجسته‌ای است که لایۀ درونی آن، نرم، پف کرده و پر پشت است و لایۀ بیرونی آن از موهای بلند و صاف تشکیل شده است. موهای اطراف گردن و قفسۀ سینه ظاهری باوقار به این سگ بخشیده است. دم سگ پامرانین نیز یکی دیگر از ویژگی‌ها و مشخصه‌های منحصر به فرد این نژاد است. این دم بسیار پرپشت به سمت بالا و در راستای پشت پامرانین کشیده شده است. جالب است بدانید که دم توله پامرانین پس از تولد هیچ شباهتی به دم یک پامرانین بالغ ندارد و ممکن است چند ماه طول بکشد تا تغییر شکل دهد. یکی از ویژگی‌های بسیار جالب پامرانین ها، تنوع بسیار بالای رنگی ‌شان است. تعجب نکنید اگر سگ پامرانین را در رنگ‌های سیاه و قهوه‌ای، آبی و قهوه‌ای، شکلاتی، کرمی، نارنجی، نارنجی تیره، قرمزو سفید دیدید. سگ های پامرانین میزان ریزش موی نرمالی دارند. نرها معمولاً 1 بار در سال موریزی می‌کنند. ماده‌ها نیز (در صورتی که عقیم نشده باشند)، در فصل بارداری و هرزمانی که به استرس دچار شوند، موریزی می‌کنند. اگر می‌خواهید از شر موهایی که بر لباس و وسایل منزل شما می‌ریزد در امان باشید، بهتراست حداقل 2 بار در هفته با شانه‌های فلزی موهای سگ خود را شانه بزنید. این کار روغن طبیعی موها را به میزان مناسبی در بدن توزیع می‌کند و علاوه بر آن، سلامت پوست و موی بدن سگ شما را تضمین می‌کند. بهتر است تمام موهای بدن سگ تان را به آرامی و به سمت پایین شانه بزنید تا تمامی موهای اضافه از بدنش خارج شود. برای شانه زدن از سر سگ خود کار را شروع کنید. شما می‌توانید موهای بدن پامرانین خود را قسمت‌بندی کنید و از شانه زدن تمامی قسمت‌ها مطمئن شوید. در صورتی هم که علاقه دارید، می‌توانید موهای اطراف صورت، گوش‌ها و پشت سگ خود را کوتاه کنید. شما هرزمانی که تمایل داشته باشید می‌توانید پامرانین خودتان را به حمام ببرید. البته به شرطی که از یک شامپوی ملایم مخصوص سگ‌ استفاده کنید. همچنین باید به بهداشت و سلامت دندان و ناخن‌های سگ خود توجه ویژه‌ای داشته باشید. چون سگ های پامرانین مستعد ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان هستند. بنابراین توصیه می‌کنیم که حداقل هفته‌ای 1 بار و در بهترین حالت، هر روز دندان های سگتان را مسواک بزنید. همچنین ناخن‌های سگ‌ تان را مرتباً کوتاه کنید. اگر موقع راه رفتن ناخن هایش بر روی زمین کشیده میشود به این معنی است که ناخن هایش زیادی بلند شده اند. بهتر است از زمان تولگی، پامرانین خودتان را به شانه زنی و معاینات ماهیانه عادت دهید. پنجه‌ها، دهان و گوش‌های سگتان را بطور مداوم بررسی کنید. در بررسی‌ها، نسبت به وجود هرگونه زخم، جوش یا علائم عفونت مانند قرمزی و التهاب در نواحی پوست، گوش‌ها، بینی، دهان، چشم‌ها و پاها حساس باشید. گوش‌ها باید بوی مطبوعی داشته باشند و چشم‌ها باید شفاف و تمیز به نظر برسند. بررسی دقیق و هفتگی شما می‌تواند از بروز انواع بیماری‌ها پیشگیری کند.
• سلامتی

  به طورکلی پامرانین ها سگ‌های سالمی هستند اما این سگ‌ها مانند هر نژاد دیگری، در معرض بیماری‌های مختلفی قرار دارند. شناخت این بیماری‌ها در انتخاب آگاهانه توله و حفظ سلامتی سگ شما در بزرگسالی اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر قصد دارید سگ نژاد پامرانین را خریداری کنید، حتماً به سراغ یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن بروید و سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید. در ادامه برخی از مهم‌ ترین و رایج‌ ترین بیماری‌های سگ های پامرانین را بررسی میکنیم:

  آلرژی‌: برخی از پامرانین ها دچار انواع حساسیت‌ها می‌شوند، بخصوص حساسیت‌ هایی که در نتیجه تغذیه ایجاد می‌شوند. درصورتی که سگ شما کف پایش را لیس می‌زند یا صورتش را به جایی می‌مالد، احتمالا دچار حساسیت شده و بهتر است او را نزد دامپزشک ببرید.

  صرع: برخی از سگ های پامرانین در معرض بیماری صرع قرار دارند و به دلایل نامعلومی دچار تشنج می‌شوند. اگر سگ شما هم دچار تشنج می‌شود، او را نزد یک دامپزشک متخصص ببرید تا درمان مناسب را به شما نشان دهد.

  دیسپلازی مفصل ران: این بیماری ارثی معمولا نژادهای کوچک و بزرگ را درگیر خود می‌کند و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. عوامل زیادی مانند ژنتیک، محیط زیست و تغذیه در شکل گیری این ناهنجاری مفصلی تاثیر گذارند. پامرانین هایی که دچار این ناهنجاری هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند.

  بیماری لگ پرس: یکی دیگر از بیماری‌هایی است که مفصل باسن سگ پامرانین را هدف می‌گیرد. در اثر این بیماری، خون کمتری به سر استخوان ران سگ می‌رسد، در نتیجه سر ران سگ که به لگن متصل شده است، خرد می‌شود و به مرور زمان از بین می‌رود. معمولاً لنگیدن و ضعیف شدن ماهیچه پا، از اولین نشانه‌های این بیماری هستند که در سنین 4 تا 6 ماهگی توله شما بروز می‌دهند. معمولا برای درمان این بیماری، به جراحی نیاز است.

  مشکلات چشم: پامرانین‌ها در معرض انواع بیماری‌های چشم از قبیل: آب مروارید، خشکی چشم و... قرار دارند. این مشکلات معمولاً در سنین جوانی و بلوغ سگ شما ایجاد شده و در صورت عدم رسیدگی ممکن است منجربه کوری او بشوند. در صورت مشاهده هرگونه قرمزی یا ریزش بیش از اندازۀ اشک، حتماً سگ خود را نزد یک دامپزشک ببرید.

  در رفتگی مفصل زانو: یکی از رایج‌ترین بیماری‌ها در میان پامرانین ها است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مفصل زانو از جای طبیعی خود خارج شده و در ناحیۀ زانو درد ایجاد می کند. این بیماری ممکن است سگ را فلج کند، اما سگ‌های زیادی علی‌رغم داشتن این مشکل به زندگی طبیعی خود ادامه می‌دهند.

  مشکلات دهان و دندان: پامرانین ها در معرض بیماری‌های دهان و دندان قرار دارند و ممکن است دندان‌های خود را از دست بدهند. بنابراین لازم است توجه ویژه‌ای به سلامت و بهداشت دهان و دندان سگ خود داشته باشید.

• مراقبت

  پامرانین ها سگ های بسیار فعالی در خانه هستند و از این جهت برای افرادی که در آپارتمان زندگی می‌کنند یا خانۀ حیاط دار ندارند، انتخاب بسیار مناسبی هستند. سطح انرژی آن‌ها متوسط است و در طول روز به چند نوبت ورزش و بازی هرچند کوتاه نیاز دارند. سگ های پامرانین از پیاده ‌روی‌های طولانی استقبال می‌کنند، اما بخاطر داشته باشید که آنها کوچک هستند و گرما به راحتی به آنها آسیب میزند. سگ پامرانین عاشق بازی کردن است و به راحتی حوصله‌اش سر می‌رود. بنابراین بهتر است اسباب ‌باز‌های زیادی را در اختیارشان قرار بدهید. البته هرازگاهی اسباب‌ بازی قدیمی او را با یک اسباب بازی جدید جایگزین کنید تا همیشه سرگرمی جدیدی داشته باشد. پامرانین ها عاشق یادگیری چیزهای جدید هستند و از اینکه در مرکز توجه باشند لذت می‌برند. پس داشتن یک برنامۀ آموزشی و یاد دادن چیزهای جدید به او می‌تواند به سلامت روان این سگ کمک کند. البته توصیه می‌کنیم آموزش‌ها خیلی طولانی نشود، همچنین سعی کنید برنامۀ آموزشی را با انواع جایزه‌ها پیش ببرید تا سگ‌تان از انجام اینکار لذت ببرد. البته زمانی به او جایزه بدهید که دستورات را به درستی انجام داد.
• نکات ویژه

  پامرانین ها اغلب نسبت به افراد غریبه مشکوک هستند و ممکن است در صورت مواجه با آن‌ها بسیار پارس کنند. آموزش ادرار نکردن در خانه به سگ های پامرانین کمی دشوار است. برای این کار آموزش‌های استفاده از قفس توصیه می‌شود. دمای بالا و رطوبت زیاد در هوا میتواند منجربه گرما زدگی سگ های پامرانین شود و خطر سکته را افزایش ‌دهد. در صورتیکه همراه پامرانین خود به پیاده روی می‌روید، با دقت مراقبش باشید و به محض دیدن علائم گرما زدگی سگ خود را به خانه ببرید. پامرانین ها سگهای خانگی هستند و بهتر است مدت زمان طولانی را در بیرون از خانه نگهداری نشوند. هرچند سگهای پامرانین رفتار مناسبی با کودکان دارند، اما با توجه به جثه کوچک‌ شان، بهتر است از دسترس کودکان خردسال و بیش فعال دور باشند. بنابراین به هیچ وجه اجازه ندهید کودکتان بدون حضور شما با سگ بازی کند. از آنجایی که پامرانین ها اندازه بسیار کوچکی دارند، ممکن است از طرف حیواناتی مانند جغد، شاهین، شغال و سایر حیوانات وحشی به عنوان طعمه محسوب شوند. پس سگ خود را بدون مراقبت در بیرون از خانه تنها نگذارید. اگر در محیط زندگی شما پرندگان زیادی وجود دارد، حتماً نزدیک به سگ خود بمانید تا خطری از جانب پرندگان او را تهدید نکند. یکی دیگر ازمشکلاتی که اندازه کوچک و جذابیت بالای پامرانین ها ایجاد می کند، خطر دزدیده شدن است. بنابراین سگ خود را حتی در حیاط ‌های محصور نیز تنها نگذارید. سگ های پامرانین متوجه اندازه کوچک خود نیستند و ممکن است خود را سگی بزرگ تصور کنند! اینکه پامرانین شما بخواهد سگ‌های بزرگتر از خودش را دنبال کند یا از بلندی بپرد، می‌تواند فاجعه به بار بیاورد، این بر عهدۀ شما است تا مطمئن شوید که سگ کوچک شما به خودش آسیب نمی‌رساند. طاسی ناحیه‌ای یکی از عوارضی است که معمولاً در کهنسالی به سراغ این سگ می‌آید. اگر به دنبال سگ پامرانین سالم هستید، حتماً آن را از یک پرورش‌ دهنده معتبر خریداری کنید و در همان ابتدا مطمئن شوید که تولۀ شما عاری از هرگونه بیماری‌های ژنتیکی است.

خصوصیات پامرانین: