خرگوش هیمالیایی
Himalayan rabbit

مشخصات خرگوش هیمالیایی:

• خصوصیات رفتاری

  اندازه کوچک این خرگوش ها باعث می شود در دست گرفتنشان راحت باشد. اگرچه این خرگوش ها از نظر تاریخی به عنوان حیوانات خانگی مناسب کودکان مطرح شده اند، اما در واقع با وجود اندازه کوچکشان برای کودکان کم سن و سال مناسب نیستند چراکه آن ها از در دست گرفته شدن لذت نمی برند و ساختار بدنی بسیار شکننده ای دارند و در صورت افتادن از ارتفاع، ممکن است آسیب های جدی ببینند. به همین دلیل آن ها برای خانواده هایی که کودکان بزرگتر دارند، مناسب تر هستند.

  به طور کلی این خرگوش ها معمولا چنگ یا گاز نمی گیرند که همین ویژگی آن ها را به حیوانات خانگی بسیار ایده آلی تبدیل کرده است. آن ها همچنین معمولا آرام هستند و چندان پر انرژی محسوب نمی شوند. البته با وجود سطح پایین انرژی، هیمالیایی ها به گشت و گذار خصوصا در محیط محصور بیرون از خانه و در زیر نور آفتاب علاقه دارند. این خرگوش ها عمدتا از بازی با اسباب بازی های مختلف نیز لذت می برند.

  با وجود آنکه آموزش پذیری خرگوش ها نسبت به سایر حیوانات خانگی همچون سگ ها و گربه ها پایین تر است، اما کماکان با صبر و تلاش بسیار می توان برخی فرامین مثل محل درست دستشویی کردن را به آن ها آموزش داد.

• رژیم غذایی

  همانند سایر خرگوش ها، خرگوش های هیمالیایی نیز نیازمند یک رژیم غذایی متشکل از 70 درصد یونجه، پلت، سبزیجات و میوه هستند. پلت ها و یونجه های مختلفی در بازار وجود دارند که برخی از آن ها درصد پروتئین بیشتری دارند و بیشتر توصیه می شوند. توجه کنید که نوع میوه، گیاه و سبزیجاتی که به خرگوشتان می دهید بسیار مهم است. چراکه مصرف برخی از آن ها برای خرگوش مفید است در حالیکه برخی دیگر می توانند برای خرگوشتان مضر باشند. در حقیقت بیشتر گیاهان دارای برگ، برای خرگوش ها ایمن نیستند و خصوصا اگر زیاد مصرف شوند، می توانند موجب بروز مشکلات گوارشی در آن ها شوند. پیشنهاد می شود خرگوشتان را با گیاهان و سبزیجاتی که حاوی مقدار بالای فیبر و مواد مغذی هستند، مانند کاهو رومین، تغذیه کنید. همچنین در خصوص مصرف میوه ها نیز باید حساس باشید چراکه اغلب حاوی مقادیر بالای قند هستند و می توانند برای خرگوش ها مضر باشند.

• سایز قفس

  خرگوش هیمالیایی جزو خرگوش های کوچک به حساب می آید و در مقایسه با بسیاری از نژاد های دیگر، به قفس کوچکتری نیاز دارد. معمولا قفسی با حداقل 76 سانتیمتر طول، 61 سانتیمتر عرض و 46 سانتیمتر ارتفاع، برای نگهداری از این نوع خرگوش ها مناسب است. با این حال، اگر فضای بیشتری در خانه در اختیار دارید، توصیه می شود قفس بزرگتری برای خرگوش هیمالیایی خود تهیه کنید تا بتواند با آزادی بیشتری در قفس فعالیت کند. توجه کنید که حتما لازم است خرگوش شما چند ساعت در روز را خارج از قفس بگذراند و فعالیت بدنی کافی داشته باشد.

• سن بلوغ و تولید مثل

  خرگوش های کوچک مثل خرگوش های کوتوله و خرگوش هیمالیایی، معمولا در سن 3.5 تا 4 ماهگی به بلوغ جنسی می رسند. جالب است بدانید فرایند تخمک گذاری در خرگوش های ماده وابسته به رابطه جنسی است و برخلاف انسان، سیکل هورمونی موجب تخمک گذاری نمی شود. دامپزشک معمولا 12 روز بعد از جفت گیری می تواند وجود جنین را تایید کند. البته لازم به ذکر است که آبستنی کاذب در خرگوش ها بسیار رایج است. معمولا دوره بارداری در این خرگوش ها 31 تا 33 روز به طول می انجامد.

• فرمول دندانی

  فرمول طبیعی دندان ها در خرگوش به صورت 2(I 2/1, C 0/0, PM 3/2, M 3/3) =28 است. خرگوش ها دارای دندان های همیشه در حال رشد و با ریشه های باز (الودونت) هستند. دندان های پیش آسیا و آسیا در این حیوانات از نظر آناتومیکی قابل تشخیص نیستند و در کنار هم، دندان های گونه ای نامیده می شوند. همچنین دو جفت دندان پیش در فک بالا وجود دارد که به راحتی دیده می شوند. به این دندان ها اصطلاحا، دندان های میخی گفته می شود.

• قد و وزن

  در این خرگوش ها در نگاه از بالا، از شانه ها تا پاهای عقبی یک خط مستقیم کشیده می شود و به همین دلیل شکل بدنی این خرگوش ها به استوانه ای معروف است. حتی وقتی این خرگوش ها بدن خود را می کشند، پاهایشان به صورت صاف روی زمین قرار می گیرد که منحصرا در این نژاد دیده می شود. وزن هیمالیایی های بالغ حدود 1 تا 2 کیلوگرم است. همچنین در زمانی که کاملا بدن خود را می کشند، طول بدنشان 3.5 برابر سر است.

• معرفی زادگاه

  همانطور که گفته شد، خرگوش هیمالیایی یکی از قدیمی ترین نژاد های خرگوش است به طوریکه شواهد مربوط به منشا آن عملا در تاریخ از بین رفته است. برخی می گویند که این خرگوش ها از جایی در ناحیه کوه هیمالیا منشا گرفته اند. اما برخی دیگر عقیده دارند که آن ها در مناطق دیگری از جهان مشاهده شده اند. به هر حال این خرگوش ها برای اولین بار در اوایل دهه 1900 در آمریکا ظاهر شدند و یکی از اولین نژاد هایی بودند که توسط انجمن پرورش دهندگان آمریکا به رسمیت شناخته شدند.

• میزان عمر طبیعی

  این نژاد از خرگوش ها یک نژاد مقاوم با طول عمر طولانی است. خرگوش های هیمالیایی می توانند بین 12 تا 15 سال و حتی در شرایطی بیشتر نیز عمر کنند.

• پوشش بدنی و رنگ بدن

  خز روبه عقب خرگوش هیمالیایی کوتاه و نرم است و به مراقبت چندانی نیاز ندارد. البته در زمان هایی که ریزش مو بیشتر می شود مثل فصل بهار، با 2 تا 3 بار برس کشی در طول هفته می توان ریزش ناخواسته مو را به حداقل رساند.

  بدن خرگوش های هیمالیایی همیشه سفید است و علایم موجود بر روی بینی، دم و گوش ها در رنگ های مختلف دیده می شوند. این علایم که عمدتا شامل اشکالی شبیه به چکمه یا تخم مرغ هستند، می توانند در رنگ های سیاه، بلو، شکلاتی یا یاسی مشاهده شوند. این علایم رنگی به دلیل آنزیمی حساس به گرما در بدن هیمالیایی ها به وجود می آید که رنگدانه ملانین ایجاد می کند.