علایم و درمان بیماری شایع در عروس‌های هلندی‌

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/489/17.jpg" alt="" width="600" height="300" />۱. کلامیدیوفیلوزیس (تب طوطی) این بیماری که به &laquo;تب طوطی&raquo; نیز معروف است، یکی از بیماری&zwnj;های رایج در پرندگان خانگی از جمله عروس هلندی است و عامل آن باکتری Chlamydophila psittaci است. این باکتری داخل سلول&zwnj;های بدن پرنده زندگی می&zwnj;کند، بنابراین درمان آن دشوار است.
علائم مشخصی ندارد و پرنده می&zwnj;تواند ظاهری کاملاً طبیعی داشته باشد. برخی علائم ممکن:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">مدفوع آبکی با رنگ سبز لیمویی یا زرد</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش اشتها یا بی&zwnj;اشتهایی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ترشحات بینی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">دشواری در تنفس</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">لرزیدن</li>
</ul>
این بیماری زئونوز است (از پرنده به انسان منتقل می&zwnj;شود)، بنابراین دامپزشکان توصیه می&zwnj;کنند آزمایش خون و مدفوع برای پرنده انجام شود.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/489/Sore-eye-avian2.jpg" alt="" width="600" height="450" />
۲. عفونت&zwnj;های قارچی عروس&zwnj;های هلندی&zwnj; مستعد عفونت قارچی به&zwnj;ویژه توسط Macrorhabdus ornithogaster هستند. این بیماری بیشتر در پرندگانی با سیستم ایمنی ضعیف، نگهداری در شرایط غیربهداشتی یا در حال مصرف دارو دیده می&zwnj;شود.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش وزن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسهال</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">وجود غذای هضم&zwnj;نشده در مدفوع</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
</ul>
تشخیص با میکروسکوپ و آزمایش&zwnj;های تکمیلی انجام می&zwnj;شود. متأسفانه نرخ مرگ&zwnj;ومیر در این بیماری بالاست، اما درمان سریع ممکن است باعث بهبودی کامل شود.
۳. پنومونی آسپیراسیون این بیماری در جوجه&zwnj;هایی که با دست تغذیه می&zwnj;شوند رایج است. اگر غذای زیادی وارد نای شود، می&zwnj;تواند باعث عفونت شود.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تنفس سنگین</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">واکنش ضعیف به غذا دادن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
</ul>
درمان بستگی به شدت بیماری دارد. موارد خفیف قابل درمان هستند اما موارد شدید معمولاً پاسخ خوبی به درمان نمی&zwnj;دهند.
۴. آب&zwnj;مروارید در عروس&zwnj;های هلندی&zwnj; مسن رایج است. اغلب پرنده&zwnj;ها خود را با کاهش تدریجی بینایی تطبیق می&zwnj;دهند.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کدورت چشم</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تردید در پریدن روی نشیمنگاه</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">برخورد با اشیا</li>
</ul>
مراجعه منظم به دامپزشک توصیه می&zwnj;شود.
۵. نقرس نقرس در اثر تجمع اسید اوریک (ناشی از سوخت&zwnj;وساز پروتئین&zwnj;ها) رخ می&zwnj;دهد، اغلب به علت بیماری&zwnj;های کلیوی.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">درد مفاصل (به&zwnj;ویژه پاها)</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تورم مفاصل</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;اشتهایی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ناتوانی در پرواز یا راه رفتن</li>
</ul>
نوع داخلی این بیماری می&zwnj;تواند باعث مرگ ناگهانی شود. درمان نیاز به داروهای تجویزی دارد و گاهی در موارد غیرقابل درمان، اتانازی توصیه می&zwnj;شوغد.
۶. چاقی<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/489/Cockatiels-Eat-Rice_Nipa-Noymol_Shutterstock.jpg" alt="" width="600" height="400" /> اگر وزن پرنده ۲۰٪ بیشتر از حد طبیعی باشد، چاق محسوب می&zwnj;شود. شایع&zwnj;ترین بیماری تغذیه&zwnj;ای در عروس هلندی است، به&zwnj;ویژه در پرندگانی که زیاد تخمه، آجیل و غذای خانگی می&zwnj;خورند.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">دشواری در پرواز یا راه رفتن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">مشکل در تنفس</li>
</ul>
درمان شامل کنترل تغذیه، افزایش فعالیت و تغییر سبک زندگی پرنده است.
۷. گیر کردن تخم (Egg Binding) در ماده&zwnj;ها دیده می&zwnj;شود و می&zwnj;تواند به دلایل مختلفی از جمله کمبود کلسیم، ویتامین A، چاقی یا ژنتیک باشد.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/489/cockatiel-corella-parrot-in-a-cage-incubates-an-egg-looking-into-camera.jpg" alt="" width="600" height="403" />
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نشستن طولانی در کف قفس یا لانه</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">افسردگی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">چشمان نیمه&zwnj;بسته</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">حرکات دمی (بالا و پایین رفتن دم)</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تنفس سخت</li>
</ul>
این مورد اورژانسی است و نیاز به کمک فوری دامپزشکی دارد. گاهی عمل جراحی نیز لازم است.
۸. مسمومیت با سرب و روی در خانه ممکن است پرنده با وسایل دارای سرب یا روی (مثل زنجیر، زنگ، پرده، جواهر تقلبی، اسباب&zwnj;بازی&zwnj;های نامرغوب) برخورد داشته باشد.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش وزن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسهال</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">برگرداندن غذا</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ناتوانی در حرکت</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">حرکات یا پرواز نامتعادل</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تشنج</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نابینایی</li>
</ul>
در موارد شدید و ناگهانی، علائم شدیدتر و سریع&zwnj;تر بروز می&zwnj;کند.
۹. ژیاردیا<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/489/Starved-cockatiel-looking-sick.jpg" alt="" width="600" height="416" /> این انگل روده&zwnj;ای در عروس هلندی شایع است. ممکن است بدون علامت باشد یا باعث رفتارهای عجیب مانند کندن پرهای زیر بال و ران شود.
علائم:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش وزن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">استفراغ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسهال بدبو</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;اشتهایی</li>
</ul>
تشخیص از طریق آزمایش مدفوع انجام می&zwnj;شود.
۱۰. تروما (آسیب) عروس&zwnj;های هلندی&zwnj; دستی که آزادانه در خانه پرواز می&zwnj;کنند، مستعد آسیب هستند. شایع&zwnj;ترین موارد:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گاز گرفتن توسط گربه یا سگ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">برخورد با دیوار یا پنکه</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">افتادن از مکان بلند</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گیر کردن پا در اشیا</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گاز گرفتن سیم برق و برق&zwnj;گرفتگی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">سوختگی با اشیای داغ</li>
</ul>
برای جلوگیری، خانه باید قبل از آزادی پرنده ایمن&zwnj;سازی شود.
<h3 style="text-align: right;">درمان بیماری&zwnj;ها</h3>
همه این بیماری&zwnj;ها نیاز به تشخیص صحیح توسط دامپزشک پرندگان دارند. مثلاً درمان تب طوطی با داکسی&zwnj;سایکلین حداقل ۴۵ روز طول می&zwnj;کشد. عفونت&zwnj;های قارچی نیز با داروهای ضد قارچ و درمان حمایتی انجام می&zwnj;شوند.
در موارد شدید مانند پنومونی و مسمومیت، درمان شامل اکسیژن درمانی، گرم&zwnj;کردن، سرم&zwnj;تراپی و نِبولایزیشن است. در موارد غیرقابل درمان مثل نقرس شدید، گاهی مرگ آسان(اتانازی) پیشنهاد می&zwnj;شود.
برای چاقی، تغییر رژیم، فعالیت بیشتر و اسباب&zwnj;بازی توصیه می&zwnj;شود.
<h3 style="text-align: right;">نتیجه&zwnj;گیری</h3>
نگهداری صحیح از عروس هلندی نیازمند چکاپ&zwnj;های منظم، قفس استاندارد، رژیم غذایی مناسب، برنامه فعالیت و ایمن&zwnj;سازی خانه است. هرگز سعی نکنید پرنده را در خانه درمان کنید، زیرا ممکن است وضعیتش بدتر شود. اگر احساس کردید پرنده&zwnj;تان مشکلی دارد، حتماً به دامپزشک مراجعه کنید و یا از بخش<a href="https://www.aipet.pet/phone-counseling"> مشاوره تلفنی دامپزشکی</a> و<a href="https://www.aipet.pet/all-questions"> مشاوره آنلاین دامپزشکی</a> با دامپزشکان ما در ارتباط باشید.

۱۰ بیماری شایع در عروس‌های هلندی‌

نژادهای باستانی مکزیکی

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/dog.jpg" alt="" width="600" height="338" />مکزیک به فرهنگ پر جنب و جوش و غذاهای لذیذش شهرت دارد، اما آیا می&zwnj;دانستید که این کشور زادگاه برخی از نژادهای سگ واقعاً جالب نیز هست؟ این کشور آمریکای لاتین با تاریخ غنی که به قرن&zwnj;ها پیش باز می&zwnj;گردد، برخی از منحصر به فردترین و محبوب&zwnj;ترین نژادهای سگ جهان را پرورش داده است. از شی واوای کوچک گرفته تا سگ بی مو مکزیکی مرموز.
ما در اینجا ۵ نژاد برتر سگ مکزیکی و ویژگی&zwnj;های اصلی، منشأ و ویژگی&zwnj;های منحصر به فرد آنها را بررسی خواهیم کرد.
فهرست مطالب
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">شی واوا</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">سگ بی مو مکزیکی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کالوپوه یا سگ گرگ مکزیکی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">چاموکو یا پیتبول مکزیکی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تچیچی</li>
</ul>
شی واوا(<a href="https://www.aipet.pet/pet-details/dog0044/%D8%B4%DB%8C-%D9%88%D8%A7%D9%88%D8%A7">Chihuahua</a>)<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/GT-20180503-ACV0302-305039988-AR.jpg" alt="" width="600" height="400" />
شی واوا به عنوان کوچکترین نژاد سگ در جهان مشهور است و جایگاه برجسته&zwnj;ای در جهان دارد. این نژاد کوچک اما پرانرژی که در مکزیک نشأت گرفته است، به دلیل هوشیاری، شجاعت و گاهی رفتار بی&zwnj;باکانه&zwnj;اش مورد توجه قرار می&zwnj;گیرد.
شی واوا علیرغم جثه کوچکش، به هوش و سازگاری&zwnj;اش معروف است. شخصیت آن می&zwnj;تواند بر اساس تربیت و محیطش بسیار متفاوت باشد. اجتماعی شدن زودهنگام برای کاهش مشکلات رفتاری رایج در این نژاد، مانند پارس کردن بیش از حد و حسادت، که گاهی اوقات می&zwnj;تواند منجر به پرخاشگری شود، بسیار مهم است. شی واواها اغلب بیشتر از بسیاری از نژادهای سگ دیگر عمر می&zwnj;کنند و برخی از آن&zwnj;ها به سنین چشمگیری می&zwnj;رسند.
جالب اینجاست که شی واوا یکی از قدیمی&zwnj;ترین نژادهای سگ در قاره آمریکا است. در حالی که منشأ دقیق آن به طور کامل مستند نشده است، اعتقاد بر این است که اجداد شی واوا شامل سگ منقرض شده تچیچی است که در ادامه با جزئیات بیشتری به آن خواهیم پرداخت.
سگ بی مو مکزیکی(<a href="https://www.aipet.pet/pet-details/dog0076/%D8%B3%DA%AF-%D8%A8%DB%8C%E2%80%8C%D9%85%D9%88-%D9%85%DA%A9%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C">Xoloitzcuintle</a>)<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/Xoloitzcuincle-Two-Mexican-Hairless-Dog-Buddies-768x510.jpg" alt="" width="600" height="398" />
سگ بی مو مکزیکی که اغلب به اختصار زولو نامیده می&zwnj;شود، در واقع یک نژاد سگ جذاب و از نظر تاریخی مهم است. این نژاد که منشأ آن به مکزیک باستان باز می&zwnj;گردد، توسط آزتک&zwnj;ها بسیار مورد احترام بود.
نام آن ادای احترامی به شولوتل، خدای مرگ آزتک، است که معمولاً با سر سگ به تصویر کشیده می&zwnj;شد. آزتک&zwnj;ها معتقد بودند که سگ بی مو مکزیکی توسط خود شولوتل برای هدایت مردگان در سفرشان به دنیای زیرین خلق شده است.
پس از استعمار اسپانیا، جمعیت سگ بی مو مکزیکی به شدت کاهش یافت و به طرز خطرناکی به انقراض نزدیک شد. با این حال، در قرن نوزدهم، پرورش&zwnj;دهندگان فداکار تلاش&zwnj;هایی را برای احیای این نژاد با پرورش انتخابی افراد باقی&zwnj;مانده انجام دادند. امروزه، سگ بی مو مکزیکی یکی از نادرترین سگ&zwnj;های جهان باقی مانده است.
این نژاد با ساختار بدنی جمع و جور و عضلانی خود مشخص می&zwnj;شود و در سه اندازه شناخته شده وجود دارد: عروسکی، استاندارد و بزرگ. سگ بی مو مکزیکی که به خلق و خوی وفادار، صبور و دوستانه خود معروف است، بسیار آموزش&zwnj;پذیر نیز هست و علیرغم نادر بودنش، یک همراه گرامی محسوب می&zwnj;شود. زولوها به دلیل وفاداری، هوش و طبیعت مهربان خود، همراهان فداکاری هستند.
کالوپوه یا سگ گرگ مکزیکی(Calupoh or Mexican wolfdog)<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/Calupoh.jpg" alt="" width="600" height="450" />
کالوپوه که از سایر نژادهای سگ مکزیکی متمایز است، به دلیل جثه بزرگ و پوشش سیاه چشمگیرش قابل توجه است. قد نرها در ناحیه جدوگاه بین ۶۲ تا ۷۵ سانتی&zwnj;متر و ماده&zwnj;ها بین ۵۸ تا ۷۰ سانتی&zwnj;متر است. این نژاد علیرغم فیزیک قوی و عضلانی خود، ظاهری ظریف دارد.
منشأ دقیق کالوپوه تا حدودی مرموز باقی مانده است، اما مشخص است که این نژاد دورگه&zwnj;ای است که از آمیزش بین گرگ خاکستری مکزیکی و سایر نژادهای باستانی سگ&zwnj;های آمریکای میانه به وجود آمده است و پرورش سیستماتیک آن تا قرن شانزدهم در مکزیک انجام می&zwnj;شده است.
از نظر تاریخی، کالوپوه ارزش فرهنگی قابل توجهی دارد. یافته&zwnj;های باستان&zwnj;شناسی، از جمله بقایای کشف شده در مکان&zwnj;های معنوی مانند هرم ماه، تمپلو مایور تنوچتیتلان و معبد کتزالکواتل، نشان می&zwnj;دهد که این نژاد ممکن است برای بیش از ۱۷۰۰ سال با نمادگرایی معنوی در تمدن&zwnj;های باستانی مکزیک مرتبط بوده باشد.
آیا می&zwnj;دانستید که گرگ مکزیکی یکی از در معرض خطرترین حیوانات در آمریکای شمالی است؟
چاموکو یا پیتبول مکزیکی(Chamuco or Mexican Pitbull)<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/pit-bull-dog-looking-happy-and-proud-wearing-a-mexican-hat-and-costume_Si_HoUEat3.jpg" alt="" width="600" height="400" />
چاموکو که به پیتبول مکزیکی نیز معروف است، یک سگ قدرتمند است که از طریق آمیزش بین تریر پیتبول آمریکایی (APBT) و چندین نژاد دیگر که به قدرت بدنی خود معروف هستند، به وجود آمده است. در حالی که به طور رسمی به عنوان یک نژاد متمایز شناخته نمی&zwnj;شود، چاموکو نشان دهنده یک نوع یا خط خونی از APBT است.
انواع دقیق سگ&zwnj;های دخیل در ایجاد چاموکو مکزیکی به طور کامل مستند نشده است، اما حدس زده می&zwnj;شود که باکسر، آمریکن بولی و احتمالاً بولداگ منقرض شده مکزیکی در توسعه آن نقش داشته&zwnj;اند.
این نژاد با ساختار بدنی عضلانی و آرواره&zwnj;های قوی، همراه با بدن باریک و متوسط خود مشخص می&zwnj;شود. قد چاموکوهای بالغ معمولاً حدود ۳۵ سانتی&zwnj;متر در ناحیه جدوگاه است.
علیرغم کلیشه&zwnj;های منفی که اغلب با پیتبول&zwnj;ها مرتبط است، چاموکو به مهربان و وفادار بودن به خانواده&zwnj;اش معروف است. با این حال، برای حفظ رفتار متعادل به ورزش بدنی روزانه قابل توجهی نیاز دارد. به دلیل سابقه پرورش آن برای جنگ سگ، اجتماعی شدن زودهنگام و هدایت شده برای کمک به همزیستی مسالمت&zwnj;آمیز با سایر سگ&zwnj;ها بسیار مهم است.
به دلیل این نیازها، چاموکو بیشتر برای صاحبان سگ باتجربه مناسب است تا افراد مبتدی.
تچیچی(Techichi)<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/William_Home_Lizars_-_Carrier_dog_of_the_Indians_or_the_Techichi_of_Mexic_DLTycyd.jpg" alt="" width="600" height="364" />
همانطور که قبلاً ذکر شد، تچیچی اغلب به عنوان جد پیش از کلمبی شی واوا مدرن در نظر گرفته می&zwnj;شود. این نژاد سگ منقرض شده مکزیکی ریشه در تمدن تولتک دارد که از قرن دهم تا دوازدهم در مرکز مکزیک شکوفا شد. متأسفانه، نژاد تچیچی اکنون منقرض شده است.
برای تولتک&zwnj;ها، تچیچی نه تنها یک سگ کار بلکه یک همراه معنوی مورد احترام نیز بود. این سگ&zwnj;ها در کارهای مختلف در مزارع کمک می&zwnj;کردند و اعتقاد بر این بود که روح&zwnj;ها را به دنیای زیرین هدایت می&zwnj;کنند. یافته&zwnj;های باستان&zwnj;شناسی بقایای تچیچی را در چندین مقبره باستانی کشف کرده است که بر نقش مهم آن&zwnj;ها در جامعه تولتک تأکید می&zwnj;کند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/488/481180499_3062042687277722_5968170685642379059_n.jpg" alt="" width="600" height="449" />
تچیچی سگ کوچکی بود و معمولاً ارتفاع آن در ناحیه جدوگاه از ۳۰ سانتی&zwnj;متر تجاوز نمی&zwnj;کرد. گوش&zwnj;های نوک تیز و دم کوتاهی داشت. سوابق تاریخی نشان می&zwnj;دهد که این نژاد به دلیل کمبود شدید دام در قرن شانزدهم و هفدهم، زمانی که سگ&zwnj;های تچیچی به عنوان منبع غذا مورد استفاده قرار می&zwnj;گرفتند، منقرض شد.
تچیچی یک نگاه جذاب به تاریخ اهلی کردن سگ و ساختار فرهنگی غنی مکزیک باستان ارائه می&zwnj;دهد.

نژادهای سگ مکزیکی

چرا گربه من زیاد آب می‌نوشد و زیاد ادرار می‌کند؟

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/487/guide-to-cat-hydration.jpg" alt="" width="600" height="300" />به طور کلی، نوشیدن بیشتر از حد معمول آب برای یک گربه طبیعی نیست و معمولاً نشانه&zwnj;ای از وجود مشکل است. یک گربه متوسط با وزن ۴ کیلوگرم باید تقریباً ۱۸۰ میلی&zwnj;لیتر آب در روز بنوشد. اگر گربه شما اضافه وزن دارد و زیاد ادرار می&zwnj;کند، به این معنی است که مشکلی وجود دارد و باید به دامپزشک مراجعه کنیم. استثنا زمانی است که هوا به طور کلی گرم است؛ در این صورت حیوان برای کاهش دمای بدن و جبران از دست دادن مایعات باید میزان آب مصرفی خود را افزایش دهد، که امری کاملاً طبیعی در همه حیوانات است، به خصوص اگر گربه&zwnj; بسیار فعال باشد.
با این حال، دیدن یک گربه که به مقادیر زیادی آب می&zwnj;نوشد، رایج نیست. در واقع، اغلب صاحبان آن&zwnj;ها باید حیوان را تشویق کنند تا حداقل مقدار روزانه آب را مصرف کند. این کاهش مصرف در گربه&zwnj;ها از اجداد آن&zwnj;ها نشأت می&zwnj;گیرد؛ گربه&zwnj;هایی که در صحرا زندگی می&zwnj;کردند و برای بقا در این زیستگاه سازگار شده بودند. این بدان معنا نیست که گربه برای زندگی به آب نیاز ندارد، زیرا امروزه، به دلیل صنعتی شدن غذا و سایر تغییرات در روال زندگی گربه&zwnj;های خانگی، می&zwnj;دانیم که مصرف آب برای حفظ کیفیت زندگی ضروری است. با این حال، وقتی یک گربه بیشتر از حد معمول آب می&zwnj;نوشد، و این کار را به طور ناگهانی انجام می&zwnj;دهد، طبیعی است که نگران شویم. بنابراین، در اینجا به این موضوع می&zwnj;پردازیم که چرا گربه شما زیاد آب می&zwnj;نوشد و چگونه باید عمل کنید.
<h3 style="text-align: right;">محتویات</h3>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گربه در روز چقدر آب می&zwnj;نوشد؟</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">چرا گربه من زیاد آب می&zwnj;نوشد و زیاد ادرار می&zwnj;کند؟</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بچه گربه&zwnj;ام زیاد آب می&zwnj;نوشد، آیا طبیعی است؟</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گربه&zwnj;ام زیاد آب می&zwnj;نوشد و استفراغ می&zwnj;کند</li>
</ul>
<h3 style="text-align: right;">گربه در روز چقدر آب می&zwnj;نوشد؟</h3>
اول از همه، در نظر گرفتن مقدار طبیعی آبی که یک گربه باید در روز بنوشد، مهم است. برای انجام این کار، لازم است روال و شخصیت گربه را بدانید، زیرا پلی&zwnj;دیپسیا (زمانی که گربه بیشتر از حد معمول آب می&zwnj;نوشد) و به دنبال آن پلی&zwnj;اوری (زمانی که گربه بیشتر از حد معمول ادرار می&zwnj;کند) علائمی هستند که ممکن است نادیده گرفته شوند و بنابراین، ممکن است مدتی طول بکشد تا صاحبان متوجه شوند که مشکلی وجود دارد.
یک گربه در روز چقدر آب باید بنوشد؟
مصرف آب طبیعی در یک گربه خانگی ۴۵ میلی&zwnj;لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز در نظر گرفته می&zwnj;شود؛ افزایش این مقدار باعث افزایش ادرار دفع شده نیز می&zwnj;شود، بنابراین اگر گربه&zwnj;ای بیش از حد ادرار می&zwnj;کند، احتمالاً مصرف آب نیز افزایش یافته است. از آنجایی که این علامت اغلب اولین نشانه&zwnj;ای است که توسط صاحب حیوان مشاهده می&zwnj;شود، دامپزشک می&zwnj;تواند یک سری آزمایشات آزمایشگاهی را برای بررسی ادرار گربه و محاسبه تفاوت بین مصرف آب و مقدار دفع شده انجام دهد تا به تشخیص بهتر و تجویز درمان صحیح برسد. برخی از این روش&zwnj;ها گاهی اوقات نیاز به آرام&zwnj;بخشی و قرار دادن یک کاتتر از طریق مجرای ادرار دارند، بنابراین فقط یک متخصص قادر به انجام آن&zwnj;ها است.
با این حال، روشی وجود دارد که می&zwnj;توانید در خانه امتحان کنید تا بفهمید آیا گربه شما بیشتر از حد معمول آب می&zwnj;نوشد یا خیر. این روش چیزی نیست جز استفاده از یک آبخوری اندازه&zwnj;گیری شده، برای اندازه&zwnj;گیری مقداری که در ابتدای روز در کاسه می&zwnj;ریزید، و مقداری که در پایان روز نوشیده&zwnj;اند. پس از به دست آوردن مقدار مصرفی، کافی است این مقدار را بر وزن گربه خود تقسیم کنید. اگر نتیجه نهایی بیشتر از ۴۵ میلی&zwnj;لیتر به ازای هر کیلوگرم باشد، با دامپزشک تماس بگیرید. البته، برای اینکه این روش کار کند، باید مطمئن شوید که گربه شما فقط از کاسه خود آب می&zwnj;نوشد، و از آن دسته گربه&zwnj;هایی نیست که ترجیح می&zwnj;دهند از منابع دیگر مانند لیوان، گیاهان، شیر آب و غیره، آب بنوشند. همچنین، اگر بیش از یک گربه دارید و همه آن&zwnj;ها از یک کاسه آب استفاده می&zwnj;کنند، نتیجه قابل اعتماد نخواهد بود.
<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/487/image-61197-800.jpg" alt="" width="600" height="400" />
<h3 style="text-align: right;">چرا گربه من زیاد آب می&zwnj;نوشد و زیاد ادرار می&zwnj;کند؟</h3>
همانطور که قبلاً ذکر شد، پلی&zwnj;دیپسیا و پلی&zwnj;اوری علائم هستند، نه بیماری. بنابراین، اگر گربه شما زیاد آب می&zwnj;نوشد و زیاد ادرار می&zwnj;کند، اینها نشانه&zwnj;های رایج بیماری&zwnj;های زیر هستند:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">دیابت</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">عفونت&zwnj;های کلیوی یا مجاری ادراری</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بیماری&zwnj;های تیروئید</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نارسایی کبد</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">هایپر یا هایپوآدرنوکورتیزیسم&nbsp;</li>
</ul>
علاوه بر این، استفاده از برخی داروها مانند استروئیدها و برخی داروهای ضد التهاب نیز باعث افزایش حجم ادرار حیوان می&zwnj;شود که حیوان سعی می&zwnj;کند با افزایش مصرف آب آن را جبران کند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/487/cat-leaving-litter-box_Lightspruch_Shutterstock.jpg" alt="" width="600" height="360" />
از طرف دیگر، اگر گربه شما بزرگسال است، از چاقی رنج می&zwnj;برد و متوجه شده&zwnj;اید که زیاد آب می&zwnj;نوشد و بیشتر از حد معمول ادرار می&zwnj;کند، در اسرع وقت به دامپزشک مراجعه کنید، زیرا اگر علت مشکل به موقع درمان نشود، بیماری می&zwnj;تواند کشنده باشد.
<h3 style="text-align: right;">بچه گربه&zwnj;ام زیاد آب می&zwnj;نوشد، آیا طبیعی است؟</h3>
اگر به تازگی یک بچه گربه به سرپرستی گرفته&zwnj;اید و متوجه شده&zwnj;اید که زیاد آب می&zwnj;نوشد و همچنین بیش از حد ادرار می&zwnj;کند، با دامپزشک خود در مورد احتمال هر یک از مشکلات ذکر شده در بالا، و همچنین عفونت&zwnj;های مجاری ادراری مشورت کنید. اگر مشکل زود تشخیص داده شود، حیوان کل فرآیند درمان را بهتر تحمل خواهد کرد. همچنین، اگر برای مثال به دیابت یا بیماری مرتبط با تیروئید تشخیص داده شود، هر چه زودتر تغییرات جدید در مورد رژیم غذایی روزانه و روال مراقبتی آنها اجرا شود، برای آنها بهتر است، زیرا هیچ درمانی برای این مشکلات وجود ندارد.
<h3 style="text-align: right;">گربه&zwnj;ام زیاد آب می&zwnj;نوشد و استفراغ می&zwnj;کند</h3>
همانطور که قبلاً گفتیم، اغلب علائم گربه&zwnj;ها به موقع توسط صاحبانشان درک نمی&zwnj;شوند، که تصویر بالینی را پیچیده می&zwnj;کند و به عدم تعادل کلی بدن کمک می&zwnj;کند، که منجر به بدتر شدن علائم اولیه و بروز علائم مرتبط دیگر مانند استفراغ، بی&zwnj;حالی، از دست دادن اشتها و غیره می&zwnj;شود. بنابراین، اگر گربه شما بیش از حد آب می&zwnj;نوشد و غذا نمی&zwnj;خورد، یا خیلی کم می&zwnj;خورد، ممکن است به این دلیل باشد که علت اصلی پیشرفته است.
به تمام دلایل بالا، هنگامی که اولین علامت در گربه شما تشخیص داده شد، اعم از افزایش مصرف آب، افزایش ادرار، استفراغ، بی&zwnj;اشتهایی، کاهش وزن...، فوراً به دامپزشک مراجعه کنید، زیرا بیماری&zwnj;های ذکر شده در بخش&zwnj;های قبلی باید در اسرع وقت درمان شوند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/487/heroimage0.745427001713457914.jpg" alt="" width="600" height="365" />
این مقاله در جهت تجویز درمان دامپزشکی یا تشخیص بیماری نیست. اگر حیوان خانگی شما از هر گونه بیماری یا درد رنج می&zwnj;برد ما شما را دعوت می&zwnj;کنیم که به دامپزشک مراجعه کنید و یا از بخش<a href="https://www.aipet.pet/phone-counseling"> مشاوره تلفنی دامپزشکی</a> و<a href="https://www.aipet.pet/all-questions"> مشاوره آنلاین دامپزشکی</a> با دامپزشکان ما در ارتباط باشید.

دلایل زیاد آب خوردن گربه

پرخاشگری عروس هلندی دلایل رفتاری، محیطی یا هورمونی دارد.

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/486/do-cockatiels-make-good-pets-untamed-parrot-essentials-blog.jpg" alt="" width="600" height="338" />عروس&zwnj;های هلندی معمولاً به دلیل طبیعت دوستانه و اجتماعی خود شناخته می&zwnj;شوند، اما گاهی اوقات ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان دهند، به ویژه در مورد عروس&zwnj;های هلند ی نر. درک دلایل این پرخاشگری کلید حل مشکل و بازگرداندن آرامش به محیط زندگی پرنده است. این راهنما به بررسی دلایل رایج پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی می&zwnj;پردازد و راهکارهای عملی برای مدیریت و پیشگیری از آن ارائه می&zwnj;دهد.
<h3 style="text-align: right;">چرا عروس&zwnj;های هلندی پرخاشگر می&zwnj;شوند؟</h3>
پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی می&zwnj;تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تغییرات هورمونی، استرس، ترس و اجتماعی&zwnj;سازی نادرست باشد. در اینجا رایج&zwnj;ترین دلایل آورده شده است:
<h4 style="text-align: right;">۱. تغییرات هورمونی</h4>
عروس&zwnj;های هلندیی نر به ویژه در فصل جفت&zwnj;گیری ممکن است به دلیل نوسانات هورمونی پرخاشگر شوند. این یک واکنش طبیعی به افزایش سطح تستوسترون است که می&zwnj;تواند آن&zwnj;ها را قلمروطلب و محافظ&zwnj;کار کند.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">علائم پرخاشگری هورمونی:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">گاز گرفتن یا حمله به انسان&zwnj;ها یا پرندگان دیگر.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">محافظت از غذا، اسباب&zwnj;بازی&zwnj;ها یا فضای قفس.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">افزایش صدا درآوردن یا رفتارهای قلمروطلبانه.</li>
</ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">عوامل محرک:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">افزایش ساعات روشنایی روز.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">هوای گرم.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">دسترسی به غذای فراوان.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">حضور جفت یا مواد لانه&zwnj;سازی.</li>
</ul>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۲. جفت&zwnj;گیری نادرست یا رفتارهای نامناسب<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/486/nymphicus_hollandicus_-mating_in_an_aviary-8a.jpg" alt="" width="600" height="450" /></h4>
معرفی یک عروس&zwnj; هلندی نر به یک ماده در سنین پایین یا به روش نادرست می&zwnj;تواند منجر به پرخاشگری شود. عروس&zwnj;های هلندیی نر زیر ۲ سال از نظر عاطفی و جسمی به بلوغ کافی نرسیده&zwnj;اند و ممکن است عادات بدی در آن&zwnj;ها شکل بگیرد.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">خطرات جفت&zwnj;گیری زودهنگام:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">نر ممکن است بیش از حد روی جفت&zwnj;گیری متمرکز شود و پرخاشگر شود.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">ماده ممکن است دچار گیر کردن تخم (egg-bound) شود که می&zwnj;تواند کشنده باشد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">هر دو پرنده ممکن است دچار استرس و سردرگمی شوند و به درگیری منجر شود.</li>
</ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">راه&zwnj;حل:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">پرندگان را تا زمانی که حداقل ۲ ساله شوند، جدا نگه دارید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">از قرار دادن مواد لانه&zwnj;سازی یا فضاهای تاریک و بسته که محرک رفتارهای جفت&zwnj;گیری هستند، خودداری کنید.</li>
</ul>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۳. ترس یا استرس</h4>
عروس&zwnj;های هلندی موجودات حساسی هستند و تغییرات در محیط یا روال زندگی آن&zwnj;ها می&zwnj;تواند باعث استرس و در نتیجه پرخاشگری شود.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">عوامل استرس&zwnj;زا:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">صداهای بلند یا حرکات ناگهانی.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">حیوانات خانگی یا افراد جدید در خانه.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">تغییر در مکان قفس یا روال روزانه.</li>
</ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">علائم استرس:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">گاز گرفتن، هیس کردن یا پف کردن پرها.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">جیغ زدن بیش از حد یا کندن پرها.</li>
</ul>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۴. عدم اجتماعی&zwnj;سازی مناسب</h4>
عروس&zwnj;های هلندییی که به درستی اجتماعی&zwnj;سازی نشده&zwnj;اند یا به طور منظم با آن&zwnj;ها تعامل نشده است، ممکن است ترسو یا دفاعی شوند و پرخاشگری نشان دهند.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">علائم اجتماعی&zwnj;سازی نادرست:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">واکنش&zwnj;های ترس&zwnj;آلود به تعامل با انسان.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">عدم تمایل به قدم زدن روی دست یا تعامل.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">رفتارهای پرخاشگرانه هنگام نزدیک شدن به آن&zwnj;ها.</li>
</ul>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۵. رفتارهای قلمروطلبانه<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/486/bf8e78cbf8a82fedac7ddaad969627de_t.jpg" alt="" width="600" height="399" /></h4>
عروس&zwnj;های هلندی ممکن است نسبت به قفس، غذا یا اسباب&zwnj;بازی&zwnj;های مورد علاقه خود قلمروطلب شوند. این رفتار به ویژه در فصل جفت&zwnj;گیری یا زمانی که احساس خطر می&zwnj;کنند، شایع است.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">علائم پرخاشگری قلمروطلبانه:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">محافظت از مناطق یا اشیاء خاص.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">گاز گرفتن یا حمله هنگام نزدیک شدن به قفس.</li>
</ul>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۶. حسادت یا پیوند جفتی</h4>
عروس&zwnj;های هلندی پرندگان اجتماعی هستند و ممکن است با صاحبان خود پیوندهای قوی برقرار کنند. اگر تهدیدی برای این پیوند احساس کنند (مثلاً تعامل با افراد یا حیوانات دیگر)، ممکن است حسادت کرده و پرخاشگر شوند.
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">علائم حسادت:</li>
<ul>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">پرخاشگری نسبت به افراد یا حیوانات دیگر.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="2">افزایش وابستگی یا رفتارهای جلب توجه.</li>
</ul>
</ul>
<h3 style="text-align: right;">چگونه پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی را متوقف کنیم؟</h3>
مدیریت پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی به صبر، ثبات و درک نیاز دارد. در اینجا برخی از استراتژی&zwnj;های مؤثر آورده شده است:
<h4 style="text-align: right;">۱. محدود کردن محرک&zwnj;های هورمونی</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ساعات روشنایی روز را به ۸-۱۰ ساعت در روز کاهش دهید تا روزهای کوتاه&zwnj;تر شبیه&zwnj;سازی شود.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از قرار دادن مواد لانه&zwnj;سازی یا فضاهای تاریک و دنج خودداری کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">غذاهای تازه (مانند میوه&zwnj;ها و سبزیجات) را به چند بار در هفته محدود کنید، زیرا می&zwnj;توانند رفتارهای جفت&zwnj;گیری را تحریک کنند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از نوازش پرنده زیر گردن خودداری کنید، زیرا این کار می&zwnj;تواند محرک جنسی باشد.</li>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۲. در صورت لزوم پرندگان را جدا کنید<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/486/128232453-58a6e3553df78c345b614a95.jpg" alt="" width="600" height="405" /></h4>
اگر عروس&zwnj; هلندی نر شما با یک ماده جفت شده و پرخاشگری نشان می&zwnj;دهد، آن&zwnj;ها را تا زمانی که هر دو به بلوغ کافی برای جفت&zwnj;گیری برسند (حداقل ۲ سالگی)، جدا نگه دارید.
<h4 style="text-align: right;">۳. اعتمادسازی از طریق تشویق</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">هر روز زمان&zwnj;هایی را برای ایجاد پیوند با عروس&zwnj; هلندی خود اختصاص دهید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از تشویقی&zwnj;ها و تحسین برای پاداش دادن به رفتارهای آرام و دوستانه استفاده کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از اجبار به تعامل خودداری کنید؛ اجازه دهید پرنده با سرعت خودش به شما نزدیک شود.</li>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۴. آموزش با چوب</h4>
اگر عروس&zwnj; هلندی شما برای دست&zwnj;آموز شدن بیش از حد پرخاشگر است، از یک چوب یا نشیمنگاه برای آموزش استفاده کنید. این روش کمتر تهاجمی است و به ایجاد اعتماد کمک می&zwnj;کند.
<h4 style="text-align: right;">۵. ایجاد یک محیط آرام</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">قفس عروس&zwnj; هلندی خود را در یک منطقه ساکت و کم&zwnj;تردد قرار دهید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از حرکات ناگهانی یا صداهای بلند در اطراف پرنده خودداری کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">با اسباب&zwnj;بازی&zwnj;ها و فعالیت&zwnj;ها، تحریک ذهنی فراهم کنید تا استرس کاهش یابد.</li>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۶. از تنبیه خودداری کنید</h4>
فریاد زدن یا تنبیه عروس&zwnj; هلندی شما فقط ترس و پرخاشگری را افزایش می&zwnj;دهد. در عوض، بر تشویق و صبر تمرکز کنید.
<h4 style="text-align: right;">۷. اجتماعی&zwnj;سازی پرنده</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">به تدریج عروس&zwnj; هلندی خود را با افراد، حیوانات و تجربیات جدید آشنا کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">از اعضای خانواده بخواهید با پرنده تعامل کنند تا حسادت کاهش یابد.</li>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">۸. حفظ یک روال انعطاف&zwnj;پذیر</h4>
اگرچه عروس&zwnj;های هلندی از روال&zwnj;های منظم لذت می&zwnj;برند، اما اگر روال آن&zwnj;ها بیش از حد سخت&zwnj;گیرانه باشد و مختل شود، ممکن است باعث استرس شود. در برنامه&zwnj;های غذایی، زمان بازی و تعامل، انعطاف&zwnj;پذیری را رعایت کنید.
<h4 style="text-align: right;">۹. کمک حرفه&zwnj;ای بگیرید</h4>
اگر پرخاشگری عروس&zwnj; هلندی شما ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، با یک دامپزشک متخصص پرندگان یا یک مشاور رفتارشناسی طوطی&zwnj;سانان مشورت کنید. آن&zwnj;ها می&zwnj;توانند مشکلات سلامتی را بررسی کنند و راهنمایی&zwnj;های تخصصی ارائه دهند.
<h3 style="text-align: right;">پیشگیری از پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/486/cockatiel-chirping_Jolanta-Beinarovica_Shutterstock.jpg" alt="" width="600" height="406" /></h3>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اجتماعی&zwnj;سازی مناسب: از سنین پایین به طور منظم با عروس&zwnj; هلندی خود تعامل کنید تا اعتماد ایجاد شود و ترس کاهش یابد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تحریک ذهنی: اسباب&zwnj;بازی&zwnj;ها، پازل&zwnj;ها و فعالیت&zwnj;ها را فراهم کنید تا پرنده شما سرگرم شود و از بی&zwnj;حوصلگی جلوگیری شود.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">رژیم غذایی متعادل: اطمینان حاصل کنید که عروس&zwnj; هلندی شما یک رژیم غذایی مغذی دریافت می&zwnj;کند تا سلامت کلی آن حفظ شود و عدم تعادل هورمونی کاهش یابد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">معاینات منظم دامپزشکی: سالانه به دامپزشک متخصص پرندگان مراجعه کنید تا سلامت پرنده شما بررسی شود و مشکلات به موقع حل شوند.</li>
</ul>
<h3 style="text-align: right;">نتیجه&zwnj;گیری</h3>
پرخاشگری در عروس&zwnj;های هلندی اغلب ناشی از تغییرات هورمونی، استرس، ترس یا اجتماعی&zwnj;سازی نادرست است. با درک دلایل اصلی و اجرای استراتژی&zwnj;های ارائه&zwnj;شده در این راهنما، می&zwnj;توانید به عروس&zwnj; هلندی خود کمک کنید تا احساس امنیت، آرامش و شادی کند. به یاد داشته باشید، صبر و ثبات کلید ایجاد یک پیوند قوی با دوست پرنده&zwnj;ای شماست. اگر هرگز مطمئن نیستید یا به کمک بیشتری نیاز دارید، از مشورت با متخصصان دریغ نکنید.

دلایل پرخاشگری در عروس‌های هلندی

راهنمای کامل برای درک و کمک به حیوانات خانگی داغ‌دیده

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/DoCatsGrieve_ss_11598901_5464316719-940x640.jpg" alt="" width="600" height="409" />از دست دادن عزیزان یک تجربه عمیقاً احساسی است، نه فقط برای انسان&zwnj;ها بلکه برای حیوانات خانگی نیز. گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها پیوندهای محکمی با اعضای خانواده انسان&zwnj;ها و همراهان حیوانی خود برقرار می&zwnj;کنند و زمانی که این پیوندها به دلیل مرگ از بین می&zwnj;روند، حیوانات خانگی ممکن است سوگواری را تجربه کنند. این راهنما بررسی می&zwnj;کند که چگونه گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها سوگواری می&zwnj;کنند، نشانه&zwnj;های سوگواری که باید به دنبال آن&zwnj;ها باشید و چگونه می&zwnj;توانید به حیوان خانگی خود کمک کنید تا با از دست دادن یک همراه کنار بیاید.
<h3 style="text-align: right;">آیا گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها سوگواری می&zwnj;کنند؟</h3>
بله، گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها می&zwnj;توانند سوگواری کنند. اگرچه ممکن است آن&zwnj;ها مرگ را به همان شکلی که انسان&zwnj;ها درک می&zwnj;کنند، نفهمند، اما می&zwnj;توانند فقدان یک عزیز را حس کنند و پریشانی احساسی را تجربه کنند. تحقیقات و شواهد حکایتی نشان می&zwnj;دهند که حیوانات خانگی زمانی که یک همراه را از دست می&zwnj;دهند، چه یک حیوان دیگر باشد یا یک عضو خانواده انسان، تغییرات رفتاری و احساسی از خود نشان می&zwnj;دهند.
<h3 style="text-align: right;">نشانه&zwnj;های سوگواری در گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها</h3>
حیوانات خانگی سوگواری را به روش&zwnj;های مختلفی بیان می&zwnj;کنند و نشانه&zwnj;ها می&zwnj;توانند بین گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها متفاوت باشد. در اینجا برخی از رفتارهای رایج که باید مراقب آن&zwnj;ها باشید آورده شده است:<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/dog_grief_-_top_Large.jpg.jpg" alt="" width="600" height="338" />
<h4 style="text-align: right;">نشانه&zwnj;های سوگواری در گربه&zwnj;ها</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تغییر در صداها: گربه&zwnj;ها ممکن است بیشتر از حد معمول میو کنند یا به طور غیرعادی ساکت شوند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش اشتها: یک گربه داغ&zwnj;دیده ممکن است کمتر غذا بخورد یا علاقه کمی به غذا نشان دهد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تغییر در الگوی خواب: برخی گربه&zwnj;ها بیشتر می&zwnj;خوابند، در حالی که برخی دیگر ممکن است دچار بی&zwnj;خوابی شوند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گوشه&zwnj;گیری: گربه&zwnj;ها ممکن است بیشتر پنهان شوند یا از تعامل اجتماعی اجتناب کنند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">وابستگی بیشتر: برخی گربه&zwnj;ها ممکن است بیشتر به صاحب خود وابسته شوند و به دنبال آرامش گرفتن از او باشند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">تغییر در فعالیت: یک گربه داغ&zwnj;دیده ممکن است علاقه خود به بازی را از دست بدهد یا بی&zwnj;حال شود.</li>
</ul>
<h4 style="text-align: right;">نشانه&zwnj;های سوگواری در سگ&zwnj;ها</h4>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">گوشه&zwnj;گیری: سگ&zwnj;ها ممکن است کمتر اجتماعی شوند و از فعالیت&zwnj;هایی که قبلاً از آن&zwnj;ها لذت می&zwnj;بردند، اجتناب کنند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش اشتها: یک سگ داغ&zwnj;دیده ممکن است کمتر غذا بخورد یا علاقه خود به تشویقی&zwnj;ها را از دست بدهد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی: سگ&zwnj;ها ممکن است بیشتر بخوابند یا کم&zwnj;انرژی به نظر برسند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">وابستگی بیشتر: برخی سگ&zwnj;ها ممکن است به دنبال توجه و آرامش بیشتر از صاحب خود باشند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;قراری: سگ&zwnj;ها ممکن است بی&zwnj;قرار شوند، پرسه بزنند، زوزه بکشند یا مضطرب به نظر برسند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">رفتار جستجو: سگ&zwnj;ها ممکن است به دنبال همراه از دست رفته خود بگردند، کنار در منتظر بمانند یا به مکان&zwnj;های مورد علاقه آن&zwnj;ها سر بزنند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/sad-cat-tout-080924-655f3dcde197425bad1d434d7e1a9943.jpg" alt="" width="600" height="400" /></li>
</ul>
<h3 style="text-align: right;">سوگواری در حیوانات خانگی چقدر طول می&zwnj;کشد؟</h3>
مدت زمان سوگواری از حیوانی به حیوان دیگر متفاوت است. برخی گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها ممکن است در عرض چند هفته بهبود یابند، در حالی که برخی دیگر ممکن است ماه&zwnj;ها زمان نیاز داشته باشند تا با فقدان کنار بیایند. عواملی مانند قدرت پیوند، شخصیت حیوان و حمایتی که دریافت می&zwnj;کند، می&zwnj;توانند بر روند سوگواری تأثیر بگذارند.
<h3 style="text-align: right;">چگونه به یک حیوان خانگی داغ&zwnj;دیده کمک کنیم؟</h3>
اگر گربه یا سگ شما نشانه&zwnj;های سوگواری را نشان می&zwnj;دهد، چند راه وجود دارد که می&zwnj;توانید به آن&zwnj;ها کمک کنید تا با این فقدان کنار بیایند:
<ol style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">حفظ روال عادی زندگی طبق برنامه منظم غذا دادن، پیاده&zwnj;روی و زمان بازی حیوان خانگی خود پایبند باشید. ثبات به آن&zwnj;ها احساس امنیت در زمان تغییر می&zwnj;دهد.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ارائه توجه و محبت بیشتر زمان بیشتری را با حیوان خانگی خود بگذرانید، آن&zwnj;ها را در آغوش بگیرید، نوازش کنید و با کلمات آرام&zwnj;بخش با آن&zwnj;ها صحبت کنید. این کار می&zwnj;تواند به آن&zwnj;ها اطمینان خاطر بدهد و پیوند شما را تقویت کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">فراهم کردن تحریک ذهنی و جسمی حیوان خانگی خود را در فعالیت&zwnj;هایی که از آن&zwnj;ها لذت می&zwnj;برند، مانند بازی با اسباب&zwnj;بازی&zwnj;ها، پیاده&zwnj;روی یا حل پازل&zwnj;ها، مشارکت دهید. این کار می&zwnj;تواند حواس آن&zwnj;ها را پرت کند و روحیه آن&zwnj;ها را تقویت کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ایجاد یک محیط آرام&zwnj;بخش وسایل آشنا مانند پتو یا اسباب&zwnj;بازی&zwnj;هایی که بوی همراه از دست رفته را دارند، نگه دارید. این کار می&zwnj;تواند به حیوان خانگی شما آرامش بدهد. از ابزارهای آرام&zwnj;بخش مانند دیفیوزرهای فرومون (مانند Feliway برای گربه&zwnj;ها یا Adaptil برای سگ&zwnj;ها) برای کاهش اضطراب استفاده کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نظارت بر سلامت آن&zwnj;ها حیوانات داغ&zwnj;دیده ممکن است تغییراتی در اشتها یا الگوی خواب خود تجربه کنند. اگر حیوان خانگی شما از غذا خوردن امتناع می&zwnj;کند یا نشانه&zwnj;های پریشانی طولانی&zwnj;مدت را نشان می&zwnj;دهد، با دامپزشک خود مشورت کنید تا مشکلات سلامتی احتمالی را بررسی کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اجتناب از تنبیه رفتارهای سوگواری اگر حیوان خانگی شما رفتارهای نامطلوبی مانند صداهای بیش از حد یا کثیف کردن خانه را نشان می&zwnj;دهد، از تنبیه آن&zwnj;ها خودداری کنید. در عوض، به آن&zwnj;ها آرامش بدهید و توجه آن&zwnj;ها را به فعالیت&zwnj;های مثبت معطوف کنید.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">در نظر گرفتن کمک حرفه&zwnj;ای اگر سوگواری حیوان خانگی شما شدید یا طولانی&zwnj;مدت است، با دامپزشک یا یک متخصص رفتار حیوانات مشورت کنید. آن&zwnj;ها ممکن است تکنیک&zwnj;های اصلاح رفتار یا داروهایی را برای کمک به حیوان خانگی شما توصیه کنند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/do-dogs-grieve-other-dogs.jpg" alt="" width="600" height="400" /></li>
</ol>
<h3 style="text-align: right;">آیا حیوانات خانگی باید در هنگام مرگ آرام (اتانازی(Euthanasia)) حضور داشته باشند؟</h3>
اجازه دادن به حیوان خانگی شما برای حضور در هنگام مرگ آرام یک همراه می&zwnj;تواند به آن&zwnj;ها کمک کند تا فقدان را درک کنند. برخی حیوانات ممکن است نزدیک جسد همراه خود بمانند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بو بکشند و دور شوند. این کار می&zwnj;تواند به آن&zwnj;ها کمک کند تا فقدان را پردازش کنند و ممکن است سوگواری آن&zwnj;ها را کاهش دهد.
<h3 style="text-align: right;">چه زمانی یک حیوان خانگی جدید معرفی کنیم؟</h3>
معرفی یک حیوان خانگی جدید بلافاصله پس از یک فقدان می&zwnj;تواند به شرایط دشوار موجود استرس اضافه کند. به حیوان خانگی خود زمان بدهید تا سوگواری کند و با فقدان همراه خود کنار بیاید. هنگامی که تصمیم گرفتید یک حیوان خانگی جدید به خانه بیاورید، مطمئن شوید که معرفی به تدریج و تحت نظارت انجام شود تا استرس به حداقل برسد.
<h3 style="text-align: right;">چگونه سوگواری انسان&zwnj;ها بر حیوانات خانگی تأثیر می&zwnj;گذارد؟</h3>
حیوانات خانگی به شدت به احساسات صاحبان خود حساس هستند. اگر شما در حال سوگواری برای از دست دادن یک عزیز هستید، حیوان خانگی شما ممکن است غم شما را حس کند و نشانه&zwnj;های مشابه پریشانی را نشان دهد. مراقبت از سلامت احساسی خودتان نیز می&zwnj;تواند به حیوان خانگی شما کمک کند تا احساس امنیت بیشتری کند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/essay-pixel-bcfb1686e6.jpg" alt="" width="600" height="376" />
<h3 style="text-align: right;">سؤالات متداول</h3>
<ol style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">آیا گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها مرگ را درک می&zwnj;کنند؟ اگرچه حیوانات خانگی ممکن است به طور کامل مفهوم مرگ را درک نکنند، اما می&zwnj;توانند فقدان یک همراه را حس کنند و پریشانی احساسی را تجربه کنند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">سوگواری در حیوانات خانگی چقدر طول می&zwnj;کشد؟ سوگواری می&zwnj;تواند از چند هفته تا چند ماه طول بکشد، بسته به حیوان و قدرت پیوند آن با همراه از دست رفته.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">آیا پس از یک فقدان باید حیوان خانگی جدیدی بگیرم؟ صبر کنید تا حیوان خانگی شما زمان کافی برای سوگواری داشته باشد قبل از اینکه یک همراه جدید معرفی کنید. عجله در این روند می&zwnj;تواند استرس بیشتری ایجاد کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">آیا حیوانات خانگی می&zwnj;توانند فقدان یک عضو خانواده انسان را سوگواری کنند؟ بله، حیوانات خانگی می&zwnj;توانند فقدان یک همراه انسان را سوگواری کنند. آن&zwnj;ها ممکن است نشانه&zwnj;های غم، کناره&zwnj;گیری یا وابستگی بیشتر را نشان دهند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">چگونه می&zwnj;توانم به حیوان خانگی خود کمک کنم تا با سوگواری کنار بیاید؟ یک روال منظم را حفظ کنید، توجه بیشتری ارائه دهید، تحریک ذهنی فراهم کنید و یک محیط آرام&zwnj;بخش ایجاد کنید. اگر سوگواری حیوان خانگی شما شدید یا طولانی&zwnj;مدت است، با دامپزشک خود مشورت کنید.</li>
</ol>
<h3 style="text-align: right;">نتیجه&zwnj;گیری<img src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/484/mourning.jpg" alt="" width="600" height="314" /></h3>
گربه&zwnj;ها و سگ&zwnj;ها قادر به ایجاد پیوندهای احساسی عمیق هستند و از دست دادن یک همراه می&zwnj;تواند منجر به سوگواری شود. با تشخیص نشانه&zwnj;های سوگواری و ارائه حمایت، می&zwnj;توانید به حیوان خانگی خود کمک کنید تا از این زمان دشوار عبور کند. به یاد داشته باشید که صبر، عشق و ثبات کلید کمک به بهبود حیوان خانگی شما هستند. اگر نگرانی&zwnj;هایی در مورد سوگواری یا رفتار حیوان خانگی خود دارید، برای راهنمایی با دامپزشک خود مشورت کنید. با گذشت زمان و مراقبت، حیوان خانگی شما می&zwnj;تواند بهبود یابد و به حالت شاد و سالم خود بازگردد.

آیا گربه‌ها و سگ‌ها سوگواری می‌کنند؟

چاقی در سگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها

ویتامین‌های لازم در دوره‌ی بارداری سگ

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/482/pregnant-dog-resized.jpg" alt="" width="600" height="337" />حاملگی در سگ&zwnj;ها دوره&zwnj;ای حساس است که نیازمند توجه به نیازهای متغیر خود سگ و توله&zwnj;های در حال رشد اوست. رژیم غذایی و تغذیه از اهمیت ویژه&zwnj;ای برخوردارند. بدون مواد مغذی مناسب، سگ باردار می&zwnj;تواند توله&zwnj;های خود را از دست بدهد و حتی زندگی خود را به خطر بیندازد. رژیم غذایی متعادل و سرشار از مواد مغذی ضروری است تا اطمینان حاصل شود که سگ در این دوران تمام ویتامین&zwnj;ها و مواد معدنی لازم برای سلامتی را دریافت می&zwnj;کند. تعیین رژیم غذایی صحیح برای سگ معمولاً ساده است، اما در صورت وجود هرگونه کمبود یا مشکل سلامتی که نیازمند رژیم غذایی خاص بارداری یا حتی مکمل&zwnj;ها باشد، باید با دامپزشک هماهنگ شود.
در اینجا به بررسی ویتامین&zwnj;های ضروری برای سگ&zwnj;های باردار می&zwnj;پردازیم که به آن&zwnj;ها کمک می&zwnj;کند بارداری سالم را تضمین کنند. همچنین به مواد معدنی و سایر مواد مغذی لازم در این دوران و اینکه آیا باید مکمل&zwnj;های ویتامینی برای سگ&zwnj;های باردار را در نظر بگیریم یا خیر، می&zwnj;پردازیم.
<h3 style="text-align: right;">فهرست مطالب</h3>
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسید فولیک</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسیدهای چرب امگا-۳ و امگا-۶</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کلسیم و فسفر</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین&zwnj;های A، C، D، E و گروه B</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین K</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">آیا باید به سگ باردار مکمل ویتامین داد؟</li>
</ul>
<h2 style="text-align: right;">اسید فولیک</h2>
ویتامین B9 که به نام فولات یا اسید فولیک نیز شناخته می&zwnj;شود، ویتامینی ضروری است که باید در دوران بارداری سگ شما تأمین شود. این ویتامین نقش مهمی در تشکیل سلول، سنتز DNA، پیشگیری از کم&zwnj;خونی و رشد سیستم عصبی مرکزی جنین ایفا می&zwnj;کند. به همین دلیل، اسید فولیک برای جلوگیری از نقایص مادرزادی در توله&zwnj;ها حیاتی است. افزودن این ماده مغذی به رژیم غذایی سگ شما برای کمک به رشد صحیح جنین، به ویژه در مرحله اول بارداری، ضروری است.
مکمل ویتامینی B کمپلکس نوعی مکمل ویتامینی است که اغلب در دوران بارداری استفاده می&zwnj;شود و حاوی مواد زیر است:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسید فولیک</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بیوتین</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">روی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">آهن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین B12</li>
</ul>
این مکمل علاوه بر حمایت تغذیه&zwnj;ای از مادر باردار، به حفظ سلامت&nbsp; قلب و عروق نیز کمک می&zwnj;کند.
<h2 style="text-align: right;">اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6</h2>
اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 برای سگ&zwnj;ها ویتامین نیستند، اما مواد مغذی ضروری هستند که سیستم&zwnj;های عصبی، مغزی و چشم توله&zwnj;ها را تقویت می&zwnj;کنند. آن&zwnj;ها همچنین می&zwnj;توانند برای آرامش و کاهش تحریک&zwnj;پذیری در مادر بسیار مفید باشند، زیرا به بهبود وضعیت عاطفی او کمک می&zwnj;کنند. این&zwnj;ها نوعی آنتی&zwnj;اکسیدان هستند و اثرات ضد انعقادی و ضد التهابی خفیفی دارند. به همین دلایل، آن&zwnj;ها از بهترین مواد مغذی برای سگ&zwnj;های باردار و همچنین برای سایر مراحل زندگی آن&zwnj;ها، مانند دوران پیری، هستند.
منابع اصلی اسیدهای چرب امگا-3 و امگا-6 ماهی&zwnj;هایی مانند سالمون و تون هستند. ذرت، روغن زیتون و گوشت بوقلمون نیز منابع خوبی هستند. همچنین روغن&zwnj;های ماهی تجاری نیز وجود دارند که می&zwnj;توانید برای اطمینان از تأمین کافی اسیدهای چرب امگا-3 به غذای سگ خود اضافه کنید.
همانند ویتامین&zwnj;ها برای سگ&zwnj;های باردار، دادن هرگونه مکمل به سگ شما باید با دامپزشک مشورت شود. با این حال، راه&zwnj;هایی وجود دارد که می&zwnj;توانید با استفاده از تشویقی&zwnj;های غنی&zwnj;شده با مواد مغذی مانند اسیدهای چرب امگا-3، سلامت کلی سگ خود را بهبود بدهید. این&zwnj;ها به جای سایر تشویقی&zwnj;ها استفاده می&zwnj;شوند، بنابراین باید به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی متعادل، به شیوه&zwnj;ای سالم گنجانده شوند.
<h2 style="text-align: right;">کلسیم و فسفر</h2>
کلسیم و فسفر نیز ویتامین نیستند، اما مواد معدنی مهمی برای هر سگ سالم هستند. آن&zwnj;ها می&zwnj;توانند برای سگ&zwnj;های باردار بسیار مفید باشند، اما باید بسیار مراقب باشیم. دامپزشک باید سگ را ارزیابی کند، زیرا استفاده از آن&zwnj;ها در برخی سگ&zwnj;ها، به ویژه اگر باردار باشند، ممکن است ممنوع باشد. این می&zwnj;تواند به این دلیل باشد که سگ ممکن است مقدار کافی از آن&zwnj;ها را از رژیم غذایی خود دریافت کند.
کلسیم و فسفر به تشکیل اسکلت و همچنین رشد سیستم&zwnj;های عصبی، عضلانی و هورمونی توله&zwnj;ها کمک می&zwnj;کنند. آن&zwnj;ها با کمک به نگهداری و ترمیم سلول&zwnj;ها و بافت&zwnj;ها، به حفظ این سیستم&zwnj;ها در مادر کمک می&zwnj;کنند.
این مواد معدنی را می&zwnj;توانید در غذاهای زیر بیابید:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">پوسته تخم&zwnj;مرغ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ماست طبیعی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">شیر بدون لاکتوز</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">پنیر</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ماهی&zwnj;هایی مانند سالمون، قزل&zwnj;آلا و تون</li>
</ul>
<h2 style="text-align: right;">ویتامین&zwnj;های A، C، D، E و B<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/482/7fb8eb8eeceef6a3f6a243148a81b7c1.jpg" alt="" width="600" height="491" /></h2>
اگر به دنبال بهترین ویتامین&zwnj;ها برای سگ باردار هستید، برخی ویتامین&zwnj;های ضروری وجود دارند که در هر مرحله از زندگی برای سگ حیاتی هستند. با این حال، کمبود آن&zwnj;ها در دوران بارداری ممکن است نه تنها به مادر، بلکه به توله&zwnj;های در حال رشد او نیز آسیب برساند. این ویتامین&zwnj;ها به بارداری سالم و رشد توله کمک می&zwnj;کنند. مهم&zwnj;ترین ویتامین&zwnj;ها برای سگ&zwnj;های باردار عبارتند از:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین A: به رشد صحیح اندام&zwnj;های جنین، به ویژه چشم&zwnj;ها، سیستم عصبی و ایمنی کمک می&zwnj;کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین C: سگ می&zwnj;تواند ویتامین C را به طور طبیعی سنتز کند، اما ویتامین C اضافی در رژیم غذایی آن&zwnj;ها به دلیل عملکرد آنتی&zwnj;اکسیدانی آن می&zwnj;تواند مفید باشد. این ویتامین به خنثی کردن رادیکال&zwnj;های آزاد در بدن، محافظت از سلول&zwnj;ها در برابر آسیب و کاهش استرس اکسیداتیو کمک می&zwnj;کند. نقش مهمی در حمایت از سیستم ایمنی ایفا می&zwnj;کند و به سگ شما در مبارزه با عفونت&zwnj;ها در دوران بارداری کمک می&zwnj;کند. علاوه بر این، به تشکیل کلاژن کمک می&zwnj;کند، که برای تشکیل و نگهداری بافت&zwnj;های همبند، و همچنین پوست و غضروف مادر و توله&zwnj;ها ضروری است. همچنین به جذب صحیح آهن کمک می&zwnj;کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین D: برای تشکیل و رشد استخوان ضروری است، زیرا به جذب فسفر و کلسیم کمک می&zwnj;کند و از هیپوکلسمی جلوگیری می&zwnj;کند، که می&zwnj;تواند به پیشگیری از اکلامپسی در سگ&zwnj;های باردار کمک کند. علاوه بر این، به رشد عصبی-عضلانی کمک می&zwnj;کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین E: از بیماری&zwnj;های عصبی جلوگیری می&zwnj;کند، به تشکیل سیستم عصبی توله&zwnj;ها کمک می&zwnj;کند، سلامت پوست و پوشش را حفظ می&zwnj;کند و می&zwnj;تواند از عوارض در دوران بارداری جلوگیری کند.</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ویتامین&zwnj;های گروه B: ما قبلاً ویتامین&zwnj;های B مانند فولات را ذکر کردیم. آن&zwnj;ها برای تأمین انرژی، بهبود متابولیسم، رشد مغز در توله&zwnj;ها و تشکیل DNA و RNA، و همچنین سیستم عصبی، کلیدی هستند. آن&zwnj;ها سیستم ایمنی را تقویت می&zwnj;کنند، در تشکیل گلبول&zwnj;های قرمز خون شرکت می&zwnj;کنند و عملکرد موثری در دستگاه گوارشی دارند و در این روند به جذب مواد مغذی کمک می&zwnj;کنند.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/482/JaneBurton-DorlingKindersley-GettyImages-81992147-56a26b903df78cf772756a79.jpg" alt="" width="600" height="462" /></li>
</ul>
مواد معدنی مختلفی نیز برای بارداری بهینه ضروری هستند. آن&zwnj;ها رشد استخوان و دندان را تضمین می&zwnj;کنند و همچنین به تولید هموگلوبین کمک می&zwnj;کنند. آن&zwnj;ها برای تشکیل سیستم&zwnj;های عصبی و قلبی عروقی ضروری هستند. آن&zwnj;ها متابولیسم را در مادر تنظیم می&zwnj;کنند، که در دوران بارداری بسیار مهم است.
<h2 style="text-align: right;">ویتامین K</h2>
ویتامین K برای لخته شدن صحیح خون ضروری است، که خود برای جلوگیری از خونریزی در هنگام زایمان حیاتی است. همچنین با حمایت از متابولیسم استخوان برای سلامت استخوان مفید است. این امر هم مادر و هم توله&zwnj;های او را در دوران بارداری تحت تأثیر قرار می&zwnj;دهد. معمولاً در دوران بارداری مکمل داده نمی&zwnj;شود، اما باید به مقدار کافی در رژیم غذایی او تأمین شود. هرگونه کمبود باید توسط یک متخصص برطرف شود.
<h2 style="text-align: right;">آیا باید به سگ باردارم مکمل ویتامین بدهم؟</h2>
حتی در دوران بارداری، ممکن است سگ تمام ویتامین&zwnj;ها، مواد معدنی و سایر مواد مغذی لازم را از رژیم غذایی خود دریافت کند. به همین دلیل بسیاری از شرکت&zwnj;های غذای تجاری سگ محصولات خاصی دارند که حاوی موادی هستند که نیازهای ویتامینی سگ باردار را برآورده می&zwnj;کنند. این محصولات عموماً کیفیت خوبی دارند، اما همیشه مهم است که نظرات مربوط به هر محصولی را که به سگ خود می&zwnj;دهید، بررسی کنید.
اینکه آیا سگ باردار شما به مکمل ویتامین نیاز دارد یا خیر، چیزی است که باید توسط دامپزشک شما تعیین شود. شما باید در طول بارداری، معاینات منظم را برنامه&zwnj;ریزی کنید، که در طول آن&zwnj;ها آزمایشاتی برای تعیین اینکه آیا به مواد مغذی مکمل نیاز دارند یا خیر، انجام می&zwnj;شود. این علاوه بر داروهایی است که ممکن است در صورت وجود هرگونه مشکل مورد نیاز باشد.
اگر دامپزشک مکمل ویتامینی برای سگ&zwnj;های باردار تجویز کند، نوع مورد نیاز را تعیین خواهد کرد. برخی از مکمل&zwnj;ها را می&zwnj;توان در ترکیب با سایر مواد خریداری کرد که ممکن است در دوران بارداری سگ شما یا در هر زمان دیگری ممنوع باشند. اگر این محصولات را بدون مشورت با دامپزشک ارائه دهیم، می&zwnj;تواند خطرناک باشد.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/482/GettyImages-1286324565.jpg" alt="" width="600" height="337" />
علاوه بر مکمل&zwnj;های ویتامین، ممکن است مکمل&zwnj;های معدنی مانند کلسیم، کلر، مس، آهن، فسفر، پتاسیم، منیزیم، منگنز، سدیم و روی نیز مورد نیاز باشند. اسیدهای آمینه مانند لیزین، متیونین، ترئونین، اسید فولیک و اجزای طبیعی مانند سیستئین نیز ممکن است مفید باشند. دامپزشک شما کمک خواهد کرد تا تعیین کند که آیا این&zwnj;ها را می&zwnj;توان فقط از طریق رژیم غذایی تأمین کرد یا مکمل&zwnj;ها ضروری هستند.

ویتامین‌های لازم برای سگ‌های باردار

چگونه بفهمیم که گربه ما باردار است و علائم بارداری

<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/481/pregnant-cat_1.jpg" alt="" width="600" height="330" />تشخیص بارداری گربه در ابتدا ممکن است کمی دشوار باشد. اما چندین نشانه و علامت وجود دارد که می&zwnj;تواند شما را از بارداری گربه&zwnj;تان آگاه کند. مهم است که به یاد داشته باشید اگر گربه&zwnj;تان باردار است، توصیه می&zwnj;کنیم با دامپزشک مشورت کنید تا از سلامت گربه&zwnj;تان در طول بارداری و عدم وجود عوارض اضافی اطمینان حاصل کنید.
آیا گربه شما باردار است یا فقط چاق شده؟ علاوه بر پاسخ به این سوال که آیا گربه&zwnj;تان باردار است، ما در اینجا می&zwnj;خواهیم اطلاعات بیشتری در مورد بارداری در گربه&zwnj;ها ارائه دهیم.آیا کنجکاو هستید که بدانید گربه&zwnj;ها چه مدت باردار هستند؟ با خواندن این مطلب می&zwnj;فهمید که چگونه می&zwnj;توانید تشخیص دهید گربه&zwnj;تان باردار است.
<h4 style="text-align: right;">علائم بارداری گربه<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/481/Pregnant-Cat.jpg" alt="" width="600" height="300" /></h4>
در ابتدا مهم است که توجه داشته باشید گربه&zwnj;ها حیواناتی با نرخ تولید مثل بالا هستند. به طور کلی، گربه&zwnj;ها بین ۶ تا ۹ ماهگی به بلوغ جنسی می&zwnj;رسند. علاوه بر این، طول بارداری گربه&zwnj;ها نسبتاً کوتاه است. مدت زمان فحل گربه متفاوت است. دوره فحل در گربه&zwnj;ها می&zwnj;تواند از یک فرد به فرد دیگر، بسته به سن، شرایط محیطی یا وضعیت سلامتی آنها، متفاوت باشد.
آیا یک گربه باردار می&zwnj;تواند فحل باشد؟&nbsp;
بسیاری از مردم در ابتدا این ایده را که یک گربه باردار می&zwnj;تواند فحل باشد، رد می&zwnj;کنند. با این حال، گربه&zwnj;های ماده می&zwnj;توانند تا دو هفته پس از لقاح باردار و فحل باشند. علاوه بر این، یک گربه ماده ممکن است در طول دوره فحل خود با بیش از یک گربه نر جفت&zwnj;گیری کرده باشد که منجر به تولد بچه گربه&zwnj;هایی از دو پدر مختلف می&zwnj;شود.
چگونه بفهمیم گربه شما باردار است؟&nbsp;
همانند تمام پستانداران، یک گربه باردار یک سری تغییرات فیزیکی مهم را تجربه خواهد کرد که بدن او را شکل داده و برای ورود بچه گربه&zwnj;ها آماده می&zwnj;کند. اولین علائم بارداری در گربه&zwnj;ها عبارتند از:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نوک پستان&zwnj;های متورم</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">نوک پستان&zwnj;های صورتی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">واژن متورم</li>
</ul>
یک ماه پس از بارداری، شروع به مشاهده برآمدگی شکم گربه خود خواهید کرد که به طور فزاینده&zwnj;ای آشکارتر می&zwnj;شود. از این لحظه، پس از مشاهده علائم ذکر شده که نشان می&zwnj;دهد گربه&zwnj;تان ممکن است باردار باشد، توصیه می&zwnj;کنیم برای تأیید بارداری گربه&zwnj;تان به نزدیکترین دامپزشکی مراجعه کنید. علاوه بر این، یک متخصص اطمینان حاصل خواهد کرد که گربه باردار شما یک بارداری سالم را تجربه می&zwnj;کند.
مدت زمان بارداری گربه&zwnj;
طول بارداری گربه معمولاً بین ۵۸ تا ۶۷ روز طول می&zwnj;کشد. این مدت زمان، همانطور که قبلاً ذکر شد، به سن، نژاد، اندازه و وضعیت سلامت گربه شما بستگی دارد. همچنین مهم است که بدانید ۵ مرحله در بارداری گربه وجود دارد که شامل؛ مرحله اولیه بارداری گربه، مرحله میانی بارداری گربه، قبل از زایمان و زایمان است.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/481/Cats-Pregnant.jpg" alt="" width="600" height="379" />
<h4 style="text-align: right;">رفتار گربه&zwnj;های باردار&nbsp;</h4>
علاوه بر علائم فیزیکی ذکر شده، گربه&zwnj;های باردار در طول بارداری خود دچار تغییرات رفتاری نیز خواهند شد. بسیار مهم است که بدانید باید به ماهیت این دوره احترام بگذارید و مطابق با آن عمل کنید.
در طول چند هفته اول بارداری گربه&zwnj;تان، گربه شما زیاد غذا خواهد خورد، به دنبال استراحت و آرامش خواهد بود، نسبت به شما مهربان&zwnj;تر می&zwnj;شود و حتی ممکن است تا حدودی سرگردان به نظر برسد. در این زمان بسیار مهم است که غذای با کیفیت (مخصوص بچه گربه&zwnj;ها)، مکانی راحت برای استراحت و تمام عشق دنیا را برای گربه باردار خود فراهم کنید.
پس از یک ماه از بارداری گربه، زمانی که شکم گربه شما شروع به بزرگ شدن می&zwnj;کند، ممکن است متوجه شوید که گربه&zwnj;تان به تدریج کمتر غذا خواهد خورد. این اتفاق می&zwnj;افتد زیرا شکم او شروع به فشار آوردن به معده&zwnj;اش می&zwnj;کند. می&zwnj;توانید در این شرایط با ارائه غذای فوق&zwnj;العاده مغذی و ایجاد فضایی امن برای راحت&zwnj;تر بودن، به گربه باردار خود کمک کنید. فضای بارداری گربه شما باید راحت، گرم، دارای پتو و در مکانی خلوت باشد. این فضا گربه شما را تشویق می&zwnj;کند تا برای زایمان آماده شود و احساس راحتی و محافظت کند که برای رفاه بچه گربه&zwnj;های شما ضروری است.
در مراحل پایانی بارداری گربه، گربه شما ممکن است شروع به نامهربان&zwnj;تر و کج&zwnj;خلق&zwnj;تر شدن کند، به خصوص با سایر حیوانات خانگی یا افراد. به فضای گربه&zwnj;تان احترام بگذارید و درک کنید که این دوره برای گربه شما دشوار و ناخوشایند است.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/481/cats-hiding.jpg" alt="" width="600" height="338" />
<h3 style="text-align: right;">بارداری خطرناک در گربه - خونریزی، اسهال و سایر علائم</h3>
همانطور که قبلاً ذکر شد، به محض اینکه به بارداری گربه&zwnj;تان مشکوک شدید، مراجعه به دامپزشک از اهمیت بالایی برخوردار است. علاوه بر تأیید بارداری، یک متخصص معاینه مادر را انجام می&zwnj;دهد تا اطمینان حاصل کند که او سالم است و به هیچ ویتامین یا داروی اضافی نیاز ندارد.
برخی مشکلات ممکن است در طول بارداری گربه ایجاد شود. اگر متوجه علائم خطرناکی در گربه باردار خود شدید، پیشنهاد می&zwnj;کنیم در اسرع وقت به دامپزشک مراجعه کنید تا از سلامت بچه گربه&zwnj;ها یا مادر مطمئن شوید. شایع&zwnj;ترین علائم بارداری خطرناک گربه عبارتند از:
<ul style="text-align: right;">
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">خونریزی غیرعادی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">استفراغ</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">اسهال</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">ناراحتی</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">کاهش وزن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">غش کردن</li>
<li style="font-weight: 400;" aria-level="1">بی&zwnj;حالی</li>
</ul>
<h3 style="text-align: right;">بارداری در گربه&zwnj;ها - چه نکاتی را باید در نظر گرفت</h3>
هنگامی که بارداری گربه شما تأیید شد و مطمئن شدید که مادر از سلامت خوبی برخوردار است، وقت آن است که دست به کار شوید و یک بارداری خوب را تضمین کنید. اگر می&zwnj;خواهید گربه&zwnj;تان بچه گربه&zwnj;های سالم و زیبا داشته باشد، آشنایی با تمام جنبه&zwnj;های بارداری در گربه&zwnj;ها مهم است.<img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="https://api.arisland.ir/media-admin/admin/blog/481/image-93636-800.jpg" alt="" width="600" height="398" />
به یاد داشته باشید که بچه گربه&zwnj;ها برای زندگی بزرگسالی شاد نیاز به رفتن به خانه&zwnj;های مسئولیت&zwnj;پذیر دارند، بنابراین نباید در یافتن خانه و خانواده مناسب برای آنها وقت را از دست بدهید. همچنین مهم است که مزایای عقیم&zwnj;سازی را به یاد داشته باشید، به خصوص اگر بارداری گربه شما برنامه&zwnj;ریزی نشده بود.