دیسپلازی لگن سگ و راه های تشخیص و درمان آن

دیسپلازی لگن یک تغییر شکل لگن است که در طول رشد رخ می‌دهد. مفصل ران یک مفصل گوی و کاسه‌ای است. در طول رشد، هم سر استخوان ران و هم حفره لگن (استابولوم) باید با سرعت مساوی رشد کنند. در دیسپلازی لگن، این رشد یکنواخت در دوران توله‌گی رخ نمی‌دهد.

نتیجه شل بودن مفصل و به دنبال آن بیماری دژنراتیو مفصل (DJD) یا استئوآرتریت (OA) است که در نتیجه تلاش بدن برای تثبیت مفصل شل لگن به‌وجود می‌آید.

میزان لنگشی که رخ می‌دهد به میزان آرتروز به‌وجود آمده بستگی دارد. برخی از حیوانات خانگی با وجود علائم قابل توجه دیسپلازی مفصل ران یا آرتروز در اشعه ایکس، ممکن است علائم بالینی نشان ندهند، در حالی که برخی دیگر با حداقل تغییرات، ممکن است درد شدید و لنگش را تجربه کنند.

در این مقاله قصد داریم تا به بررسی علت وقوع دیسپلازی لگن در سگ، تشخیص درمان دیسپلازی لگن در سگ بپردازیم پس در ادامه با ما همراه باشید.

علت وقوع دیسپلازی لگن در سگ

دیسپلازی لگن یا بدشکلی لگن یک بیماری ژنتیکی است که تحت تاثیر عواملی مانند رژیم غذایی، محیط، ورزش، سرعت رشد، توده عضلانی و هورمون‌ها قرار می‌گیرد.

از آنجایی که این بیماری بیشتر در سگ‌های نژاد بزرگ دیده می‌شود (به طور کلی بیشتر از 22 کیلوگرم)، این توله‌ها باید در طول رشد با وزن نرمال و لاغر نگهداری شوند، نه اینکه بیش از حد تغذیه شوند.

یک مطالعه روی توله‌های در معرض خطر دیسپلازی مفصل ران نشان داد که وقتی بیش از حد غذا بخورند، دو سوم توله‌ها دچار دیسپلازی مفصل ران می‌شوند، در حالی که تنها یک سوم از توله‌های با وعده‌های غذایی به مقدار مناسب از دیسپلازی هیپ رنج می‌برند.

یک مطالعه روی ژرمن شپردها نشان داد که توله‌های دارای اضافه وزن تقریباً دو برابر بیشتر از همتایان با وزن طبیعی خود در معرض ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند. این مطالعات به تولیدکنندگان مواد غذایی اجازه داده است تا رژیم های غذایی ویژه‌ای را برای توله سگ‌های نژاد بزرگ ایجاد کنند.

چه نژادهایی مستعد دیسپلازی لگن هستند؟

اگرچه هر سگی ممکن است تحت تأثیر این عارضه قرار گیرد، اما عمدتاً در سگ های بزرگتر مانند ژرمن شپرد، سنت برنارد، لابرادور رتریور، گلدن رتریور، سگ قدیمی انگلیسی شیپ داگ و بولداگ دیده می‌شود. سگ‌های نژاد مختلط بزرگ نیز در معرض خطر ابتلا به دیسپلازی مفصل ران هستند و باید در سال اول از رژیم غذایی مخصوص رشد نژاد بزرگ تغذیه شوند.

علائم دیسپلازی لگن چیست؟

ضعف و درد در پاهای عقبی از علائم بالینی معمول است. سگ لرزان به نظر می رسد و تمایلی به بلند شدن از حالت نشسته یا درازکش ندارد. برخی از سگ‌ها می‌لنگند یا تمایلی به بالا رفتن از پله‌ها ندارند.

این علائم را می‌توان در اوایل چند ماهگی در توله سگ‌ها مشاهده کرد اما در سگ‌های یک تا دو ساله شایع‌تر است. سگ‌های مبتلا به دیسپلازی خفیف لگن در عکس‌های رادیوگرافی (اشعه ایکس) ممکن است تا زمانی که سنشان بالا رفته باشد، حداقل آرتریت بدون علائم بالینی را تجربه کنند.

در واقع، اگرچه دیسپلازی هیپ در دوران توله‌گی شروع می‌شود، اما بیشتر سگ‌ها تا زمانی که بزرگ‌تر شوند، علائم بالینی ایجاد نمی‌کنند. اغلب طول می‌کشد تا زمانی که سگ علائم بالینی نشان دهد.

دیسپلازی لگن در سگ چگونه تشخیص داده می‌شود؟

رادیوگرافی لگن تحت بیهوشی عمومی روش ارجح برای تشخیص دیسپلازی لگن است. علائم بالینی و شلی قابل لمس مفصل نیز ممکن است نشان دهنده دیسپلازی مفصل ران باشد. هر حیوان خانگی مشکوک به دیسپلازی مفصل ران باید در اسرع وقت رادیوگرافی شود.

درمان دیسپلازی یا بدشکلی لگن در سگ چیست؟

درمان بستگی به علائم بالینی و میزان ناراحتی حیوان خانگی دارد. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی بسیار مؤثری به عنوان مثال ملوکسیکام، وجود دارند که حداقل عوارض جانبی دارند.

انتخاب دارو به صورت فردی انجام می‌شود و ممکن است قبل از یافتن مؤثرترین دارو، داروهای مختلفی امتحان شود. بیشتر سگ‌های مبتلا به دیسپلازی هیپ باید مکمل‌های تغذیه‌ای گلوکزامین، کندرویتین سولفات و اسید چرب امگا 3 مورد تأیید دامپزشکی دریافت کنند.

بسیاری از سگ های مبتلا به دیسپلازی دردناک لگن از تزریق گلیکوزامینوگلیکان پلی سولفاته به طور منظم نتیجه مناسبی می‌گیرند. ورزش روزانه متوسط، پرهیز از فعالیت‌های تاثیرگذار مانند پریدن، ممکن است به تحرک بیمار و تقویت ساختارهای حمایتی اطراف لگن کمک کند.

ثابت شده است که فیزیوتراپی در بهبود کیفیت زندگی سگ آسیب دیده بسیار مؤثر است و باید بخشی از هر روش درمانی باشد. از آنجایی که اضافه وزن به مفاصل ران فشار وارد می کند، کاهش وزن در سگ‌های دارای اضافه وزن به شدت توصیه می‌شود.

جایگزین NSAID، جراحی است. چندین روش جراحی برای درمان دیسپلازی لگن وجود دارد. دو روش رایج جراحی برای دیسپلازی مفصل ران، تعویض کامل هیپ و استکتومی سر فمورال (FHO) است. انتخاب جراحی با توجه به سن، شرایط و سبک زندگی حیوان خانگی شما تعیین می شود. دامپزشک شما می‌تواند بهترین توصیه‌ها را برای حیوان خانگی شما ارائه دهد.

جمع‌بندی

در نهایت باید بدانید که سگ شما در هر سنی و با هر نژادی ممکن هست که به بدشکلی و یا دیسپلازی مفصل ران - لگن مبتلا شود. در صورت دیدن هرگونه علائمی از لرزش سگ، لنگش، عدم تمایل به پریدن و حرکت کردن در حیوان خانگیتان به دامپزشک مراجعه کنید و از مصرف خودسرانه داروی ملوکسی کام شدیداً خودداری کنید زیرا که مصرف بدون رعایت دوز و نادرست این دارو سبب بروز مشکلات گوارشی و زخم معده می‌شود.

 

در آخر در صورت وجود هرگونه سؤال از بخش مشاوره آنلاین دامپزشکی و یا مشاوره تلفنی دامپزشکی با کارشناسان آی پت در ارتباط باشید.