چاقی در سگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها

در حالی که هر سگی با رژیم غذایی نامناسب و ورزش ناکافی می‌تواند دچار اضافه وزن شود، برخی از نژادها در حفظ وزن سالم با چالش‌های منحصربه‌فردی روبرو هستند. این چالش‌ها ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، ساختار بدن، متابولیسم و ​​ویژگی‌های رفتاری است. درک این چالش‌های خاص نژاد برای صاحبان حیوانات خانگی ضروری است، زیرا چاقی در سگ‌ها می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی از جمله مشکلات مفصلی، مشکلات تنفسی و کاهش طول عمر شود.

در اینجا ده نژاد سگ را که بیشتر مستعد چاقی هستند بررسی خواهیم کرد، عواملی منحصربه‌فردی که به چالش‌های مدیریت وزن آن‌ها کمک می‌کنند، خطرات سلامتی خاصی که با آن روبرو هستند و استراتژی‌های عملی برای پیشگیری و مدیریت را بررسی خواهیم کرد.

فهرست مطالب

• پاگ
• داشهوند
• لابرادور رتریور
• تریر اسکاتلندی
• باسِت هاند
• بیگل
• کوکر اسپانیل
• بولداگ انگلیسی
• روتوایلر
• کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل

پاگ(Pug)

پاگ‌ها به دلیل ساختار براکی‌سفالیک (صورت صاف) خود، چالش‌های منحصربه‌فردی در مدیریت وزن دارند. صورت صاف آن‌ها تنفس را کمی سخت‌تر می‌کند، به خصوص در طول ورزش، بنابراین به طور طبیعی تمایل دارند کمتر فعال باشند. مشکل اینجاست که آن‌ها هنوز هم به اندازه هر سگ دیگری عاشق غذا هستند.

یک پاگ بالغ سالم باید بین ۶.۳ تا ۸.۲ کیلوگرم وزن داشته باشد. اضافه وزن مشکلات تنفسی آن‌ها را تشدید می‌کند، فشار بی‌موردی بر مفاصل آن‌ها وارد می‌کند و می‌تواند توانایی آن‌ها در تنظیم دمای بدن را مختل کند.

بهترین راه برای فعال نگه داشتن پاگ‌ها این است که آن‌ها را به جای یک پیاده‌روی طولانی، چندین پیاده‌روی کوتاه در طول روز ببرید. به این ترتیب، آن‌ها می‌توانند بدون اینکه خیلی خسته شوند، تناسب اندام خود را حفظ کنند. و وقتی صحبت از غذا می‌شود، اندازه‌گیری سهم غذایی آن‌ها واقعاً مهم است، حتی اگر سعی کنند با آن چشمان درشت توله‌سگ شما را متقاعد کنند که به غذای بیشتری نیاز دارند.

آیا می‌دانستید که چاقی می‌تواند بسیاری از مشکلات سلامتی رایج در پاگ‌ها را بدتر کند؟

داشهوند(Dachshund)

شکل بدن منحصر به فرد داشهوندها کنترل وزن را به ویژه مهم می‌کند. طراحی آن‌ها باعث می‌شود که به طور طبیعی تمایل کمتری به فعالیت زیاد داشته باشند و وقتی وزن اضافه می‌کنند، فشار قابل توجهی بر ستون فقرات بلند آن‌ها وارد می‌شود.

یک داشهوند استاندارد سالم باید بین ۷ تا ۱۴ کیلوگرم وزن داشته باشد، در حالی که داشهوندهای مینیاتوری باید بین ۳ تا ۵ کیلوگرم وزن داشته باشند. به دلیل ساختار بدنی کشیده آن‌ها، حتی یک افزایش وزن کوچک می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت و تحرک داشهوند داشته باشد.

آن‌ها در واقع سگ‌های کاملاً پرانرژی هستند وقتی که فرصت داده شود، اما به نوع مناسبی از ورزش نیاز دارند. فعالیت‌های کم‌ضربه بهترین عملکرد را دارند، مانند پیاده‌روی‌های متوسط و بازی تحت نظارت. شما می‌خواهید از فعالیت‌هایی که فشار زیادی بر پشت آن‌ها وارد می‌کند، مانند بالا و پایین پریدن از مبلمان یا بالا رفتن از تعداد زیادی پله، اجتناب کنید.

وقتی صحبت از غذا می‌شود، داشهوندها می‌توانند بسیار با انگیزه غذایی باشند، که آموزش آن‌ها را آسان می‌کند اما همچنین به این معنی است که اگر فرصت داده شود، به راحتی می‌توانند پرخوری کنند. به همین دلیل است که کنترل مداوم سهم غذایی و مقاومت در برابر آن چشمان التماس‌کننده در طول وعده‌های غذایی، کلید حفظ وزن سالم آن‌ها است.

لابرادور رتریور(Labrador Retriever)

لابرادورها یک ویژگی ژنتیکی منحصر به فرد دارند که آن‌ها را از بسیاری از نژادهای دیگر متمایز می‌کند، یک جهش ژنتیکی که بر نحوه تجربه گرسنگی و سیری آن‌ها تأثیر می‌گذارد. این بدان معناست که آن‌ها اغلب حتی زمانی که به اندازه کافی غذا خورده‌اند، احساس گرسنگی می‌کنند.

در حالی که لابرادورها به طور طبیعی ورزشکار هستند، میل شدید آن‌ها به غذا می‌تواند به راحتی بر سطح فعالیت آن‌ها غلبه کند. یک لابرادور ماده بالغ سالم باید بین ۲۵ تا ۳۶ کیلوگرم وزن داشته باشد، در حالی که نرها باید بین ۲۹ تا ۳۶ کیلوگرم وزن داشته باشند. آن‌ها تقریباً هر چیزی را که به آن‌ها پیشنهاد شود، و اغلب با سرعت زیاد، به راحتی مصرف می‌کنند. به نظر می‌رسد که آن‌ها آن دکمه "من سیر هستم" را که سایر سگ‌ها دارند، ندارند. این ویژگی احتمالاً در نقش اصلی آن‌ها به عنوان سگ‌های کار به آن‌ها کمک کرده است، اما در یک محیط خانگی مدرن، می‌تواند منجر به مشکلات وزنی شود.

خوشبختانه، ورزش به طور کلی جنبه آسان‌تری از مراقبت از لابرادور است، زیرا آن‌ها معمولاً از طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها لذت می‌برند. شنا، آوردن توپ و پیاده‌روی‌های طولانی انتخاب‌های عالی هستند. کلید واقعی حفظ وزن سالم برای یک لابرادور، کنترل دقیق سهم غذایی و مقاومت در برابر التماس‌های مداوم آن‌ها است.

در حالی که هم لابرادور و هم گلدن رتریور با مدیریت وزن دست و پنجه نرم می‌کنند، این نژادها ویژگی‌های متمایزی دارند.

تریر اسکاتلندی(Scottish Terrier)

تریرهای اسکاتلندی که با نام اسکوتی نیز شناخته می‌شوند، متابولیسم منحصر به فردی دارند که آن‌ها را مستعد افزایش وزن می‌کند. متابولیسم متمایز آن‌ها باعث می‌شود که آن‌ها مستعد افزایش وزن باشند، حتی اگر یک نژاد نسبتاً کوچک باشند و معمولاً در حالت سالم بین ۸ تا ۱۰ کیلوگرم وزن داشته باشند. ساختار قوی و جمع و جور آن‌ها گاهی اوقات می‌تواند افزایش وزن را پنهان کند و تشخیص اینکه چه زمانی دچار اضافه وزن می‌شوند را برای صاحبان دشوار کند.

نکته جالب در مورد اسکوتی‌ها این است که آن‌ها در مقایسه با سایر سگ‌های هم اندازه خود، متابولیسم نسبتاً کندی دارند. این بدان معناست که آن‌ها به اندازه آنچه برای یک سگ با قد و قامت آن‌ها انتظار دارید، به کالری نیاز ندارند. آن‌ها همچنین متفکران مستقلی با سطح انرژی متوسط هستند، بنابراین در حالی که از پیاده‌روی‌های روزانه خود لذت می‌برند، معمولاً به طور طبیعی به اندازه برخی از نژادهای تریر دیگر فعال نیستند.

موهای صورت و دامن متمایز آن‌ها گاهی اوقات می‌تواند افزایش وزن را پنهان کند، بنابراین مهم است که به طور منظم دنده‌ها و کمر آن‌ها را لمس کنید تا اینکه فقط به نشانه‌های بصری تکیه کنید. یک تریر اسکاتلندی سالم باید کمری داشته باشد که بتوانید زیر پوشش آن احساس کنید و دنده‌های آن باید بدون فشار زیاد قابل لمس باشد.

از آنجایی که اسکوتی‌ها در اصل برای شکار پرورش داده شده‌اند، برای حفظ تناسب اندام به ورزش منظم نیاز دارند، اما بیشتر در مورد انفجارهای کوتاه انرژی هستند تا فعالیت‌های استقامتی طولانی. معمولاً دو پیاده‌روی سریع 20 دقیقه‌ای در روز، همراه با چند جلسه بازی، برای آن‌ها به خوبی جواب می‌دهد.

در حالی که تریرهای اسکاتلندی به طبیعت مستقل و نیازهای ورزشی متوسط خود معروف هستند، آیا می‌دانستید که آن‌ها در مطالعات هوش سگ رتبه منحصر به فردی دارند؟

باسِت هاند(Basset Hound)

باسِت هاندها آن شخصیت آرام و کلاسیک را دارند که آن‌ها را به همراهان فوق‌العاده‌ای تبدیل می‌کند، اما این امر به تمایل آن‌ها به افزایش وزن نیز کمک می‌کند. پاهای کوتاه و بدن‌های بلند و سنگین آن‌ها برای ردیابی بوها با سرعت آهسته و ثابت طراحی شده‌اند.

یک باسِت هاند سالم باید بین ۱۸ تا ۲۹ کیلوگرم وزن داشته باشد. با این حال، قفسه سینه عمیق و بدن کشیده آن‌ها می‌تواند تعیین اینکه آیا آن‌ها دچار اضافه وزن هستند یا خیر را دشوار کند. آن‌ها همچنین حس بویایی فوق‌العاده‌ای دارند و به همین دلیل بسیار با انگیزه غذایی هستند.

نکته جالب در مورد باسِت‌ها این است که ساختار آن‌ها در واقع در هنگام ورزش کردن بر خلاف آن‌ها عمل می‌کند. آن پاهای کوتاه باید یک بدن به طرز شگفت‌آوری سنگین را حمل کنند و پوست شل و گوش‌های بلند آن‌ها می‌تواند باعث شود که آن‌ها راحت‌تر از سایر نژادها دچار گرمازدگی شوند. این بدان معناست که آن‌ها اغلب ترجیح می‌دهند استراحت کنند تا ورزش کنند، که می‌تواند یک چرخه بی‌تحرکی و افزایش وزن ایجاد کند.

ورزش منظم و متوسط برای آن‌ها کلیدی است. پیاده‌روی‌های کوتاه‌تر چند بار در روز به جای پیاده‌روی‌های طولانی. شنا نیز می‌تواند برای آن‌ها عالی باشد، اگرچه همه باسِت‌ها طرفدار آب نیستند.

بیگل(Beagle)

بیگل‌ها یکی از قوی‌ترین بینی‌ها را در دنیای سگ‌ها دارند که نقش بزرگی در چالش‌های مدیریت وزن آن‌ها ایفا می‌کند. حس بویایی فوق‌العاده آن‌ها، همراه با انگیزه قوی برای غذا، به این معنی است که آن‌ها دائماً در جستجوی میان‌وعده بعدی خود هستند. این فقط به خاطر حریص بودن نیست، بلکه در واقع به تاریخچه آن‌ها به عنوان سگ‌های شکاری مربوط می‌شود، جایی که انگیزه قوی برای غذا به آن‌ها کمک می‌کرد تا در مسیرهای طولانی به کار خود ادامه دهند.

یک بیگل ماده بالغ سالم باید بین ۹ تا ۱۱ کیلوگرم و نرها بین ۱۰ تا ۱۲ کیلوگرم وزن داشته باشند. بیگل‌ها به توانایی خود در بوییدن غذا در غیرمنتظره‌ترین مکان‌ها مشهور هستند و در به دست آوردن آن بسیار باهوش هستند.

آنچه کنترل وزن را در بیگل‌ها به ویژه چالش‌برانگیز می‌کند، پافشاری آن‌هاست. آن‌ها قهرمان گدایی هستند و می‌توانند در مورد خواسته‌های خود بسیار صریح باشند.

ورزش معمولاً برای بیگل‌ها مشکلی نیست، آن‌ها به طور طبیعی فعال هستند و عاشق کاوش هستند. چالش واقعی در مدیریت غذا نهفته است. بسیاری از صاحبان بیگل متوجه می‌شوند که باید در نگهداری غذا بسیار خلاق باشند و به ویژه در مورد ایمن کردن سطل‌های زباله و ظروف غذا مراقب باشند.

کوکر اسپانیل(Cocker Spaniel)

کوکر اسپانیل‌ها چند ویژگی جالب دارند که آن‌ها را مستعد افزایش وزن می‌کند. یکی از عوامل کلیدی، حساسیت آن‌ها به کم‌کاری تیروئید است، وضعیتی که متابولیسم آن‌ها را کند می‌کند و کنترل وزن را چالش‌برانگیزتر می‌کند. یک کوکر اسپانیل بالغ سالم باید بین ۹ تا ۱۴ کیلوگرم وزن داشته باشد و ماده‌ها معمولاً کمی سبک‌تر از نرها هستند.

جالب اینجاست که کوکرها اغلب خلق و خوی ملایم و تا حدودی آرام دارند. در حالی که در اصل به عنوان سگ‌های شکاری پرورش داده شده‌اند، کوکرهای مدرن اغلب سبک زندگی آرام‌تری را ترجیح می‌دهند. آن‌ها هنوز به ورزش منظم نیاز دارند، اما می‌توانند با سطح فعالیت متوسط ​​کاملاً راضی باشند.

پوشش زیبا و روان آن‌ها گاهی اوقات می‌تواند افزایش وزن را پنهان کند و تشخیص اینکه چه زمانی وزن اضافه می‌کنند را برای صاحبان دشوارتر کند. برای ارزیابی صحیح وضعیت بدنی آن‌ها، باید از میان خز ضخیم آن‌ها را لمس کنید. باید بتوانید دنده‌های آن‌ها را بدون فشار زیاد احساس کنید.

آن‌ها همچنین به عنوان سگ‌های بسیار با انگیزه غذایی شناخته می‌شوند، که آموزش آن‌ها را آسان می‌کند، اما اگر مراقب خوراکی‌ها نباشید، می‌تواند منجر به مشکلات وزنی شود.

بولداگ انگلیسی(English Bulldog)

بولداگ‌های انگلیسی به دلیل ساختار بدنی متمایز خود با مشکلات منحصربه‌فردی در کنترل وزن روبرو هستند. ساختار کوتاه و تنومند و طبیعت براکی‌سفالیک (صورت صاف) آن‌ها یک چالش مضاعف ایجاد می‌کند. مانند پاگ‌ها، آن‌ها به دلیل مشکلات تنفسی تحمل ورزش محدودی دارند و قاب جمع و جور آن‌ها به این معنی است که حتی مقدار کمی وزن اضافی می‌تواند تأثیر زیادی بر سلامتی آن‌ها داشته باشد.

یک بولداگ انگلیسی ماده بالغ سالم باید بین ۱۸ تا ۲۳ کیلوگرم و نرها بین ۲۳ تا ۲۵ کیلوگرم وزن داشته باشند. با این حال، ساختار عضلانی و سنگین آن‌ها می‌تواند تشخیص اینکه آیا دچار اضافه وزن هستند یا خیر را دشوار کند. چین و چروک‌ها و پوست شل آن‌ها گاهی اوقات می‌تواند وزن اضافی را پنهان کند، بنابراین بررسی منظم وضعیت بدنی آن‌ها با لمس دنده‌ها و مشاهده خط کمر قابل مشاهده بسیار مهم است.

آنچه مدیریت وزن را برای بولداگ‌ها به ویژه چالش‌برانگیز می‌کند، تحمل طبیعی پایین آن‌ها در برابر ورزش است. آن‌ها به راحتی دچار گرمازدگی می‌شوند و مشکلات تنفسی آن‌ها به این معنی است که اغلب نمی‌توانند دوره‌های طولانی فعالیت را تحمل کنند. بسیاری از صاحبان بولداگ بی‌میلی سگ خود به ورزش را تنبلی اشتباه می‌گیرند، در حالی که در واقع به دلیل محدودیت‌های فیزیکی آن‌ها است.

نکته کلیدی در مورد بولداگ‌ها یافتن تعادل مناسب است، آن‌ها برای حفظ سلامتی به ورزش کافی نیاز دارند اما نه آنقدر که برای تنفس دچار مشکل شوند. پیاده‌روی‌های کوتاه و ملایم در هوای خنک و جلسات بازی در داخل خانه اغلب بهترین عملکرد را دارند. کنترل رژیم غذایی به ویژه مهم می‌شود زیرا آن‌ها نمی‌توانند مانند برخی از نژادهای دیگر کالری اضافی را از طریق ورزش‌های سنگین بسوزانند.

روتوایلر(Rottweiler)

ساختار عضلانی و قدرتمند طبیعی آن‌ها به این معنی است که آن‌ها به توجه دقیق به کنترل سهم غذایی نیاز دارند، به ویژه با افزایش سن و کاهش فعالیت آن‌ها. یک روتوایلر نر بالغ سالم باید بین ۴۳ تا ۶۱ کیلوگرم و ماده‌ها بین ۳۶ تا ۴۵ کیلوگرم وزن داشته باشند. با این حال، جثه بزرگ آن‌ها می‌تواند تشخیص اینکه چه زمانی وزن اضافی دارند را دشوار کند.

آن‌ها در تولگی و جوانی برای حمایت از رشد عضلات و سطح فعالیت بالای خود به کالری زیادی نیاز دارند. اما با بالغ شدن و به ویژه با ورود به دوران سالمندی، متابولیسم آن‌ها به طور قابل توجهی کند می‌شود، در حالی که اشتهای آن‌ها اغلب ثابت می‌ماند.

قدرت و توده عضلانی طبیعی آن‌ها به این معنی است که آن‌ها می‌توانند وزن اضافی را بدون اینکه بلافاصله آشکار شود، تحمل کنند. یک روتوایلر دچار اضافه وزن ممکن است هنوز قوی به نظر برسد تا اینکه به طور واضح دچار اضافه وزن باشد، که می‌تواند صاحبان را در مورد وضعیت سگشان گمراه کند. آن‌ها همچنین تمایل به انگیزه غذایی دارند، که آموزش آن‌ها را آسان می‌کند اما اگر مراقب خوراکی‌ها نباشید، می‌تواند منجر به پرخوری شود.

نیازهای ورزشی در روتوایلرها باید مداوم اما سنجیده باشد. در حالی که آن‌ها قادر به فعالیت شدید هستند، اندازه آن‌ها به این معنی است که وزن اضافی فشار قابل توجهی بر مفاصل آن‌ها وارد می‌کند و مدیریت وزن برای جلوگیری از مشکلات مفصلی با افزایش سن بسیار مهم است.

کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل(Cavalier King Charles Spaniel)

طبیعت ملایم و آرام آن‌ها، در حالی که دوست‌داشتنی است، می‌تواند به افزایش وزن کمک کند. این سگ‌های شیرین‌مزاج معمولاً در حالت سالم بین ۶ تا ۸ کیلوگرم وزن دارند، اما عشق آن‌ها به استراحت و خوراکی‌ها به راحتی می‌تواند منجر به وزن اضافی شود.

آنچه کنترل وزن را در کاوالیرها به ویژه دشوار می‌کند، ترکیبی از طبیعت کم‌تحرک و مهارت‌های گدایی فوق‌العاده مؤثر آن‌ها است. آن‌ها همچنین کاملاً راضی هستند که مدت طولانی را به جای فعال بودن، روی مبل جمع شوند.

یکی دیگر از جنبه‌های جالب کاوالیرها این است که آن‌ها اغلب به اندازه اشتهای مشتاقانه خود به کالری نیاز ندارند. آن‌ها به عنوان سگ‌های همراه پرورش داده شده‌اند تا سگ‌های کار، بنابراین نیازهای انرژی آن‌ها نسبتاً متوسط ​​است. با این حال، عادات غذایی آن‌ها گاهی اوقات بیشتر شبیه پسر عموهای اسپانیل بزرگترشان است.

نیازهای ورزشی در کاوالیرها باید مداوم اما ملایم باشد. در حالی که آن‌ها از پیاده‌روی و بازی لذت می‌برند، برای ورزش‌های سنگین ساخته نشده‌اند. پیاده‌روی‌های کوتاه و منظم و جلسات بازی بهترین عملکرد را برای حفظ تناسب اندام آن‌ها بدون زیاده‌روی دارند.

همانطور که بررسی کردیم، مدیریت وزن سالم برای سگ‌ها، به ویژه برای نژادهای مستعد چاقی، بسیار حیاتی است. در حالی که هر نژاد چالش‌های خاص خود را دارد، نخ مشترک بین همه آن‌ها نیاز به ورزش منظم و کنترل دقیق رژیم غذایی است. با درک نیازهای منحصر به فرد سگ خود و پایبندی به یک برنامه غذایی متعادل و برنامه ورزشی مناسب، می‌توانید به حفظ سلامت و طول عمر او کمک کنید. یک سگ با وزن سالم شادتر، فعال‌تر و در معرض خطر کمتری برای مشکلات سلامتی مرتبط با چاقی است. به یاد داشته باشید که مشاوره با دامپزشک برای تعیین بهترین رژیم غذایی و برنامه ورزشی برای نژاد و نیازهای فردی سگتان همیشه بهترین رویکرد است.